Guest, slideshow-3

Εκείνη & Εκείνος, όταν είσαι γυναίκα!

gynaika-female-stenaxwria-thlipsi-skepseis

γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.

Εκείνη:

Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα για να είσαι γυναίκα, αλλά είναι πάρα πολλές οι φορές που το πιστεύω αυτό. Η ισότητα στην Ελλάδα είναι μια καραμέλα που έχει χάσει και το χρώμα και τη γεύση της. Η αλήθεια είναι πως ζούμε μέσα από στερεότυπα με τόσο βαθιές ρίζες, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία άντρες και γυναίκες θεωρούν φυσιολογικά – κι αν όχι, αν κάπου όλα αυτά …κλωτσάνε, ελάχιστοι θα τολμήσουν να σταθούν απέναντί τους. Κι όσοι το κάνουν, θα το κάνουν με κάποιο κόστος. Συνήθως μεγάλο.

Είναι πια τόσο βαρετό, αλλά ναι, όλα ξεκινούν αρχικά από το σπίτι. Από τους πρώτους διαχωρισμούς των ρόλων του αρσενικού και του θηλυκού στα βρέφη ακόμα, με τα αγορίστικα και τα κοριτσίστικα παιχνίδια, αργότερα με τη συμμετοχή των κοριτσιών στο νοικοκυριό, με τον καθωσπρεπισμό και το φαίνεσθαι, με το τι θα πει ο κόσμος, με τα περιοδικά μόδας και ομορφιάς που οδηγούν κάθε νέα κοπέλα στο να μισεί το απόλυτα αληθινό και υπαρκτό και ολοζώντανο σώμα της, για να κυνηγήσει κάποιο άλλο, τέλειο, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, παρά είναι προϊόν επαγγελματικής φωτογράφησης, φωτοσοπιάς και μάρκετινγκ εταιριών.

Είναι οι “ζητούνται εμφανίσιμες κοπέλες έως 25 ετών”, είναι τα όχι που κατά βάθος σημαίνουν ναι, είναι που στο τέλος πρέπει πάντα να υποχωρήσεις στα θέλω του άντρα σου, του συντρόφου σου, του αφεντικού σου, άσχετα αν αυτά τα θέλω δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά σου. Τα δικά σου θέλω πρέπει να είναι αυτά που θέλει “εκείνος”.

Γιατί στην τελική …του ανήκεις. Του ανήκεις και όταν λες όχι εννοείς ναι. Του ανήκεις γιατί δεν έχει σημασία το τι θέλεις πραγματικά, αν το έχεις ξανακάνει ή όχι, αν έχεις κάνει αυτό ή εκείνο ή το άλλο, με τον έναν ή με δύο.

Το άβατο της αγίας ελληνικής οικογένειας που μεγαλώνει λάθος, αποκρύπτει σημεία και τέρατα, καλλιεργεί τοξικές νοοτροπίες, σου μαθαίνει να σιωπάς, να ανέχεσαι, να υπομένεις, γιατί τι θα πει ο κόσμος, γιατί πώς θα τα βγάλεις πέρα, γιατί έχεις παιδιά, γιατί θα χαλάσεις το σπίτι σου, γιατί δεν είσαι πουτάνα.

Η αγία ελληνική οικογένεια που θρέφει θύματα και δολοφόνους.

Εξάλλου, κατά βάθος είναι καλό παιδί. Πώς θα του κάνεις αυτό; Πώς θα πεις όχι, πώς θα αντισταθείς, πώς θα σηκωθείς να φύγεις;

Θα τρελαθεί.

Και μετά θα σε σκοτώσει.

Και θα φταις.

& Εκείνος:

Δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι η χειρότερη χώρα να είσαι γυναίκα. Τρομακτικό όσο κι αν ακουστεί, θα την κατέτασσα στις ….μεσαίες, τις μέτριες όπου η πλειονότητα των γυναικών στη πραγματικότητα ζει τη ζωή πολιτών δεύτερης κατηγορίας και πολλές φορές για φτύσιμο αλλά υπάρχουν και σπάνιες, εδώ κι εκεί ευκαιρίες για μια γυναίκα να αναδειχτεί, να σπάσει την γυάλινη οροφή που τη κρατάει περιορισμένη.

Στις περισσότερες φορές η διαφορά δεν είναι μόνο στους νόμους – που θα έρθω κι εκεί – αλλά στην ίδια την κοινωνία. Το ξέρετε ότι η Φινλανδία είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που έδωσε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες; Το 1917. Στην Ελλάδα οι γυναίκες αποκτήσαν δικαίωμα ψήφου το 1952. για να καταλάβετε την διαφορά. Επίσης η Φινλανδία κατοχυρώνει με πολύ αυστηρότητα την ισότητα ανδρών γυναικών …όπως και η Ελλάδα. Εφαρμόζεται; ΟΧΙ! Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Φινλανδία. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε πριν από λίγα χρόνια στη Φινλανδία, η μισθολογική διαφορά ανδρών γυναικών στην ίδια ακριβώς θέση στον ιδιωτικό τομέα, αγγίζει το 15% με τις γυναίκες να βγαίνουν χαμένες. Η έμφαση όχι μόνο στην ποσοστιαία διαφορά αλλά και στο …ιδιωτικό. Βλέπετε στο δημόσιο είναι υποχρεωμένοι να “σεβαστούν” τον νόμο πιο πολύ από τον ιδιωτικό όπου ο μόνος λόγος που είναι σεβαστός είναι αυτός του αφεντικού, του ιδιοκτήτη.

Να λοιπόν το νόμιμο – που σημείωνα παραπάνω – και η πραγματικότητα, γιατί στο τέλος δεν έχει σημασία τι λέει ο νόμος αλλά αυτός που εφαρμόζει τον νόμο. Και δυστυχώς η ίδια η κοινωνία επιτρέπει την παράβαση γιατί η ίδια κοινωνία θέλει τον άντρα να φέρνει το ψωμί στο τραπέζι και την γυναίκα υπάκουη να του το μαγειρεύει. Γιατί η ίδια η κοινωνία θέλει τον άντρα οδηγό και ηγέτη και την γυναίκα ακόλουθο κι επιβάτη.

Στην ουσία για να δει η γυναίκα μέρα ισότητας πρέπει να αλλάξει η κοινωνία και όταν αλλάξει η κοινωνία θα αλλάξει και το κράτος που είναι καθρέφτης της.

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Εκείνη & εκείνος

Εκείνη, η Κατερίνα Χαρίση, είναι στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας της, συγγραφέας πολυγραφότατη από τρέλα και πάθος, σύζυγος και μαμά δυο υπέροχων γιων.

Εκείνος, ο Θάνος Καλαμίδας, είναι στην πέμπτη δεκαετία του για τα καλά και γνωστός γκρινιάρης.

Εκείνη στην Ελλάδα κι εκείνος 3.500 χιλιόμετρα μακριά. Εκείνη εννιά μήνες ήλιο, εκείνος εννιά μήνες σκοτάδι, εκείνη παραλία εκείνος χιόνι. Και οι δυο θα σας κρατάνε συντροφιά μια φορά την εβδομάδα με ένα θέμα που θα γκρινιάζουν, θα διαφωνούν και μερικές φορές ακόμα και θα συμφωνούν, όλα αυτά με τίτλο: Εκείνη & Εκείνος.

Εκείνη & Εκείνος, όταν είσαι γυναίκα!

γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας. Εκείνη: Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα για να

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο