Εκείνη
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δε θα βιάζομαι να βγάζω συμπεράσματα. Έχω υποσχεθεί ότι θα σχηματίζω δική μου εικόνα και άποψη για τα πράγματα, και δε θα υιοθετώ ούτε θα παπαγαλίζω τις θέσεις των άλλων. Η αλήθεια είναι όμως, ότι για έναν τύπο/αγόρι αμαρτωλό που κυκλοφορεί με σουτιέν στη μύτη (ή κάτι τέτοιο) και αυτοπροσδιορίζεται ως καλλιτέχνης, είχα σχηματίσει άποψη χωρίς να τον έχω δει και χωρίς να τον έχω ακούσει, μόνο με αυτά που άκουγα από άλλους (ενήλικες) και μερικά σκόρπια στιχάκια του που μου κουβαλάνε τα πιτσιρίκια στο σπίτι (μπρόκολα πίνουμε με τον Κεν, λέει ο Αχιλλέας – ο πεντάχρονος γιος μου – και σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο Κεν): Ίου.
Τέλος πάντων, ο λόγος που αποφάσισα να γκουγκλάρω το όνομά του και να δω τη μούρη του και να ακούσω τα τραγούδια του δεν ήταν ούτε το σουτιέν, ούτε ο Κεν (ή …γκενγκ με κάρντι μπι αξάντ), αλλά ο Βελόπουλος. Ο Βελόπουλος, μάλιστα.
Ξέρετε έχω διαβάσει κάποια από τα βιβλία του. Όχι αυτά που έχει γράψει ο ίδιος – αν έχει γράψει κιόλας, δεν ξέρω- αλλά αυτά που πουλούσε κάποτε από την Τιβί. Το πώς έτυχε να τα διαβάσω είναι λίγο ομιχλώδες μετά από τόσα χρόνια, αλλά ήταν ένας παράξενος, μακρύς χειμώνας στην απομόνωση του χωριού και …ήθελα απελπισμένα κάτι να διαβάσω, οπότε ήμουν διατεθειμένη για το οτιδήποτε (θα μπορούσε να ήταν Δημουλίδου ή Μαντά. Έτυχε να είναι ο Βελό).
Δε θυμάμαι να γράψω τίτλους ή περιεχόμενο, πάντως ένα ήταν σίγουρα για τους Γερμανούς, ένα ήταν σίγουρα για τους γιατρούς, κι ένα ήταν σίγουρα για τον Σουλεϊμάν. Α, τότε παιζόταν αυτή η σειρά νομίζω στην τηλεόραση και μάλλον είχε μεγάλη τηλεθέαση.
Τώρα, πώς λένε ότι ο τρελός δεν ξέρει και δεν παραδέχεται ότι είναι τρελός; Κάτι τέτοιο θα πω: Δεν με έχω για ζώον και δε θα παραδεχτώ ότι είμαι ηλίθια γιατί δεν το πιστεύω, όμως αυτό τελικά μάλλον λειτουργεί κατά μου κι όχι υπέρ μου, γιατί δε θυμάμαι να διάβασα εκείνες τις μπούρδες και να είπα “αμάν, τι μπούρδες είναι αυτές” – που έτσι θα κάνει αυτός που δεν είναι ζώον και κάθε σοβαρός, συνειδητοποιημένος ενήλικας. Τις διάβασα, τις άφησα να κάτσουν μέσα μου, και συνέχισα τη ζωή μου.
(Η απομόνωση και η έλλειψη επαφής είναι περίεργα μονοπάτια για τον άνθρωπο. Οδηγούν τη σκέψη του σε αμφίβολες διαδρομές. Είμαι σίγουρη ότι ως ένα βαθμό κάπου, κάτι από τα όσα είχα διαβάσει με επηρέασε. Ευτυχώς συνήλθα. Φαντάζομαι όμως ότι πολλοί δε συνέρχονται ποτέ -γι αυτό μιλάμε για το Βελόπουλο αυτή τη στιγμή, άλλωστε και γι αυτό ο Βελόπουλος βρίσκεται εκεί που βρίσκεται σήμερα, δεν ισχύει πάντα το ότι όσο πιο κραυγαλέο το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό, υπάρχουν αναρίθμητα ψέματα που με ιδιαίτερη μαεστρία εκφυλίζουν τα αδύναμα μυαλά.)
Γκουγκλάρισα τον τύπο με το σουτιέν και τα μπρόκολα, τον είδα στο διαγωνισμό του χυμού, οκ ένα αδιάφορο για μένα τραγουδάκι από ένα όμορφο παιδάκι με τα ρουχαλάκια του, τα μαλλάκια του και τα σχετικά του, κλάιν. Δεν ξέρω πόσος καιρός μεσολάβησε από το χυμό μέχρι τα μπρόκολα, αλλά εντάξει. Το παιδάκι έγινε κρεμανταλάς, χάλασε τη μούρη του και καβάλησε ένα καλάμι από δω μέχρι το Σείριο, αλλά και πάλι: κλάιν.
Ομολογώ ότι περίμενα να είναι χειρότερα τα πράγματα.
Περίμενα να νιώσω έναν κίνδυνο, ένα κάτι, μια απειλή, σαν κι αυτή που ένιωθαν μερικές δεκαετίες πριν διάφοροι συντηρητικοί γονείς στο γιουεσέι όταν τα παιδιά τους άκουγαν χοτέλ Καλιφόρνια και children of the damned, είχα προετοιμαστεί να αντιμετωπίσω τον πρώτο σοβαρό κίνδυνο ως γονιός και σκεφτόμουν το πώς να το χειριστώ …μέχρι που τον είδα και τον άκουσα και με έπιασαν τα γέλια και ανάσανα με ανακούφιση.
Αυτό ήταν;
Γι αυτό μιλάμε;
Ακόμη ένα πεφταστέρι της Φασκομηλιάς;
Αυτό δεν το θεωρώ επικίνδυνο. Ούτε καν “κακή επιρροή”. Ούτε καν …τίποτα. Είναι μια καρικατούρα της εποχής, το ότι την έχει ψωνίσει είναι πρόβλημά του χου κέαρς, η δήθεν αλητεία (πόσο με τρομάζει μπρρ) βγάζει μάτι και οκ, απευθύνεται σε IQ δευτέρας, άντε τρίτης δημοτικού, τα πιτσιρίκια κάνουν την επανάστασή τους και τη σπάνε στις μαμάδες τους έτσι και ξανά κλάιν.
Αλλά ο Βελόπουλος; Ο Βελόπουλος είναι πολύ επικίνδυνος. Γιατί αυτός δεν απευθύνεται σε πιτσιρίκια αλλά σε υποτιθέμενα ώριμους και συνειδητοποιημένους ενήλικες. Που τον επέλεξαν με όλη την ωριμότητα και τη συνείδηση την ηλικίας τους, με όλη τους την αυτεπίγνωση, απόλυτα συνειδητά, απόλυτα σίγουροι πως όχι, δεν είναι βόδια, όχι δεν είναι αμόρφωτοι, όχι δεν είναι τίποτα από αυτά, είναι ενήλικες, είναι σοβαροί, είναι ώριμοι και συνειδητοποιημένοι.
Όσα μπρόκολα και να πίνει ο ΚΕΝ δε με τρομάζει, αλλά το ότι μιλάμε για το Βελόπουλο σήμερα με τρομάζει! Πολύ!
& Εκείνος
Ο Βελόπουλος είναι ένας επικίνδυνος απατεώνας που για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα «αντιπροσωπεύει» και θα «υπερασπίζεται» τα ελληνικά αιτήματα και δικαιώματα στην Ευρωβουλή. Κι όμως το περίεργο είναι ότι ο άνθρωπος που πουλούσε αυτόγραφες επιστολές του Ιησού δεν είναι ο …χειρότερος, ο πιο επικίνδυνος και ο πιo επίφοβος αντιπρόσωπος μας στην Ευρωβουλή.
Ένας λαγός, σεσημασμένος εγκληματίας υπόδικος, με απαγόρευση εξόδου από την χώρα, ναζιστής και εχθρός της δημοκρατίας που δόγμα του είναι ότι ο καλός πολιτικός αντίπαλος είναι ο δολοφονημένος πολιτικός αντίπαλος κατά προτίμηση μαχαιρωμένος πισώπλατα, επίσης μας …αντιπροσωπεύει. Τον λαγό θα τον συνοδεύει στην ευρωβουλή – πάλι για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα μας – ένας ακόμα καραβανάς χουντικός φασίστας που ονειρεύεται τανκς στο Σύνταγμα από αυτούς που συλλέγει το ναζιστικό κόμμα του υποκόσμου.
Αυτοί οι τρεις τώρα θα βρουν στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο την Μαρία Σπυράκη, την «δημοσιογράφο» που έκανε την παραπληροφόρηση, το τσατσιλίκι και το ρουφιανιλίκι επάγγελμα, τον συνοδοιπόρο του Αντωνάκη στην αρπαχτή και την διαφθορά Κεφαλογιάννη, την δώστε-μου-ομπρέλα-γιατί-βρέχει-μυαλά Μισέλ Ασημακοπούλου και τον χρωστάω-της-Μιχαλούς Κύρτσο. Ο Ζαγοράκης σε ρόλο άλαλου, αόρατου και καλύτερα να μην ανοίγει το στόμα του, γκεστ σταρ.
Τώρα ο Βελόπουλος δεν φαίνεται και ο χειρότερος, έτσι δεν είναι; Η αντιπροσωπεία μας στη Ευρωβουλή, αυτοί που θα νομοθετήσουν για το μέλλον των παιδιών μας, είναι απατεώνες, δολοφόνοι, ηλίθιοι, ψεύτες, διεφθαρμένοι και ανίκανοι.
Αντί λοιπόν να μου λέτε ότι τρομάζετε εγώ θα έλεγα καλά θα κάνετε να πανικοβληθείτε.
Α. και μη μου πείτε, αφήστε με να μαντέψω. Ο Τσίπρας φταίει. Ο Τσίπρας ψήφισε λαγό, την Σπυράκη, τον Βελόπουλο και την Μισέλ ενώ εσείς …μπρόκολα πίνατε!
