γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.
Ο κ. Τσίπρας όταν ερωτάτο για την λαϊκή αντίθεση στις πολιτικές του, απαντούσε, γεμάτος με την γνωστή του οίηση, πως πλέον κανείς δεν κατεβαίνει να διαμαρτυρηθεί στα πεζοδρόμια. Ακόμα κι όταν είχε να αντιμετωπίσει τους δεκάδες χιλιάδες πολίτες των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία, τους βάπτιζε με απαξίωση «όχλους» και «ακροδεξιούς», και ξεμπέρδευε. Μέχρι την προηγούμενη Κυριακή, ήταν πεπεισμένος ότι «μας είχε», κατά την περιβόητη έκφραση του πρωθυπουργικού alter ego κ. Πολάκη. Γι’ αυτό και υπέστη σοκ, όταν είδε το εκλογικό αποτέλεσμα που τον έριχνε σχεδόν 10 μονάδες πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Προφανώς, ο κ. Τσίπρας δεν έχει μελετήσει αρχαία ελληνική τραγωδία. Διότι εκεί θα γνώριζε τι σημαίνει Νέμεσις και θα αντιλαμβανόταν ποια είναι η τύχη των ηγετών που συμπεριφέρονται με αλαζονεία, τυφλωμένοι από τη δίψα τους για την εξουσία.
Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, δεν έβγαζε κραυγές, δεν προπηλάκισε, δεν ύβρισε, δεν έκανε ασχήμιες, όπως έκαναν απέναντι μας πολλοί από τους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Περίμενε υπομονετικά, για να εκφράσει την αποδοκιμασία του, με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο, στην κυβέρνηση.
Πράγματι, η ψήφος των ευρωεκλογών είχε χαρακτήρα εθνικής εκλογικής αναμέτρησης, γι’ αυτό δεν ήταν χαλαρή και δεν επικεντρώθηκε στα ευρωπαϊκά θέματα. Ήταν η πρώτη φορά, από τον Σεπτέμβριο του 2015, που η ελληνική κοινωνία είχε τη δυνατότητα να πει ευθέως την γνώμη της για τα όσα συνέβησαν στο μεσοδιάστημα αυτό. Να δηλώσει την αγανάκτησή της, για τον όγκο των ψεμάτων, με τα οποία παραπλάνησαν οι λαϊκιστές δημαγωγοί τους πολίτες, αλλά και για την άσκηση μιας οικονομικής πολιτικής χωρίς κανένα σχέδιο ουσιαστικής ανάπτυξης. Να απορρίψει στην κάλπη τη συμφωνία υποθήκευσης της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα, τον αφελληνισμό των τραπεζών, τη δέσμευση της χώρας με πλεονάσματα μέχρι το 2060. Και επιπλέον, να καταδικάσει την αφόρητη φορολόγηση που αποθάρρυνε κάθε ελπιδοφόρα παραγωγική προσπάθεια, κάθε επιθυμία προσέλκυσης επενδύσεων, στερώντας οξυγόνο από την ελληνική οικονομία, και σπρώχνοντας τα νιάτα μας στο δρόμο της ξενιτιάς.
Οι πολίτες έστειλαν ακόμη ένα στεντόρειο μήνυμα ότι πρέπει η χώρα να γυρίσει στην κανονικότητα. Να τελειώνουμε με τα φαινόμενα της ανομίας, της ασυδοσίας, των Εξαρχείων και του Ρουβίκωνα, του άσυλου των μπαχαλάκηδων, της διόγκωσης της εγκληματικότητας. Να αποκτήσουμε και πάλι ένα εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεσματικό, λειτουργικό, που θα κάνει τους νέους και τις νέες μας ολοκληρωμένους πολίτες με στέρεη παιδεία. Να αποκατασταθεί το κύρος των θεσμών, που δοκιμάζονται από τους τυχοδιωκτισμούς των κυβερνώντων.
Επιπλέον, ο ελληνικός λαός εξέφρασε απερίφραστα την αντίθεσή του στην εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτίστως στη συμφωνία των Πρεσπών. Κατέδειξε ότι έχει και μνήμη και θέληση να υπερασπιστεί την ταυτότητα και την ιστορία του, απέναντι σε ιδεοληπτικές μειοψηφίες, που συγκυριακά βρέθηκαν στο τιμόνι της εξουσίας.
Ωστόσο, η ψήφος στις Ευρωεκλογές ήταν και ψήφος θετική. Η ραγδαία άνοδος της ΝΔ αντανακλά την απαίτηση των πολιτών να αναλάβει άμεσα το έργο της οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης. Είναι ψήφος ώριμη και στοχευμένη. Και είναι βέβαιο ότι θα επαναληφθεί, ίσως ακόμη πιο ισχυρή, δίνοντας κι αυτήν την αυτοδυναμία, την 7η Ιουλίου.
Στην ΝΔ έχουμε συνείδηση του δύσκολου έργου που μας περιμένει. Είμαστε, όμως, βέβαιοι ότι, με την δύναμη των πολιτών, το πρόγραμμά και την αποφασιστικότητά μας, θα τα καταφέρουμε.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στον Ελεύθερο Τύπο
