Όπως φυσικά καταλαβαίνετε αναφέρομαι στην παρουσία πληθώρας πολιτικών από άλλα κόμματα στο δεύτερο συνέδριο του Ποταμιού και ειδικότερα της Φώφης Γεννηματά, Βασίλη Λεβέντη και Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι το Ποτάμι δεν περνάει τις καλύτερες ημέρες του. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου είχε περίπου 220 χιλιάδες ψήφους, 150 χιλιάδες λιγότερες από ό,τι στις αρχές της προηγούμενης χρονιάς. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται εκτός Βουλής, πολλές φορές ακόμα και μετά την αναγωγή επί των εγκύρων.
Μέχρι και ζήτημα αρχηγίας έχει θέσει ξεκάθαρα πλέον ο Χάρης Θεοχάρης. Θυμάστε ποτέ να αμφισβητείται η αρχηγία ενός ιδρυτή κόμματος; Δεν μιλάω μόνο για περιπτώσεις όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου όπου η όποια αμφισβήτηση θα ήταν αστεία. Ακόμα και σε κόμματα που δεν πέρασαν ποτέ το 10% ή ακόμα και το 3% ο ιδρυτής δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, είτε ήταν ο Πάνος Καμμένος, ο Βασίλης Λεβέντης, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Στέφανος Μάνος, ή ακόμα και ο Θάνος Τζήμερος. Η μόνη εξαίρεση είναι ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος αμφισβητήθηκε εντονότατα πριν ακόμα η ΔΗΜΑΡ αποτύχει να μπει στη Βουλή στις εκλογές του Ιανουαρίου και η αμφισβήτηση είχε σχέση με τη στάση του στο ζήτημα εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Γιατί λοιπόν έγινε παρέλαση αρχηγών και πρώην Πρωθυπουργών από το συνέδριο ενός κόμματος που φαίνεται να αργοπεθαίνει;
Ας πάμε πάλι στο παράδειγμα της φανταστικής μικρής γαλακτοβιομηχανίας, της ΓΑΛΑ-ΓΑΛΑ. Αν λοιπόν στην επίσημη και εορταστική κοπή της πίττας της εταιρίας βλέπαμε μεγαλοστελέχη από άλλες εταιρίες, ποιά θα ήταν τα συμπεράσματά μας; Σκεπτόμενοι απλά και με κοινή λογική θα καταλήγαμε σε δύο ενδεχόμενα: Ή η εταιρία μας πάει για κλείσιμο, οπότε όλα αυτά τα ξένα στελέχη μαζεύτηκαν για να κάνουν γνωριμίες και να προσελκύουν κόσμο που θα μείνει ελεύθερος από τη δική μας εταιρία, ή η εταιρία πρόκειται να πωληθεί ολόκληρη σε κάποια από τις μεγαλύτερες.
Στην περίπτωση του Ποταμιού, το δεύτερο ενδεχόμενο είναι σαφώς πιο απίθανο. Όχι ότι δεν θα ήθελε ο Σταύρος Θεοδωράκης να «συνεργαστεί» με ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (και λέγοντας «συνεργαστεί» εννοώ απορροφηθεί με αντάλλαγμα κάποια υψηλή θέση), κάτι που φυσικά θα ήθελε και η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι μεγάλη μερίδα του κόσμου του Ποταμιού δεν θέλει να πάει στη Δημοκρατική συμπαράταξη, όπως επίσης μεγάλη μερίδα δεν θέλει να βλέπει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ούτε ζωγραφιστό και άλλη εξίσου μεγάλη θεωρεί τον Βασίλη Λεβέντη πρωταγωνιστή από ανέκδοτο. Το Ποτάμι εξ αρχής ήταν ένα ετερόκλητο ανομοιογενές πλήθος που κατάφερε να ενώσει πολλούς μετριοπαθείς απελπισμένους, ακόμα και αν είχαν γιγαντιαίες ιδεολογικές διαφορές. Γι’αυτό άλλωστε οι θέσεις του ανέκαθεν ήταν αόριστες και ασαφείς, ώστε να μη δημιουργήσουν μεγάλες γκρίνιες και παρεξηγήσεις ανάμεσα στις διαφορετικές ιδεολογικές τάσεις του κόμματος.
Είναι λοιπόν πολύ πιθανότερο να χωριστεί το Ποτάμι σε πολλά μικρότερα κομμάτια. Το κυρίως Ποτάμι -ίσως διατηρώντας και την ονομασία- είναι πιθανότερο να γίνει άλλη μία συνιστώσα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ένα μεγάλο κομμάτι που θέλει να έρθει στην εξουσία να προσχωρήσει στη ΝΔ και ένα τρίτο που ψάχνει εύκολες Βουλευτικές έδρες να ενωθεί με την Ένωση Κεντρώων.
Αυτό έκαναν στην πραγματικότητα οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί στο 2ο συνέδριο του Ποταμιού: με πρόσχημα το να απευθύνουν έναν χαιρετισμό, δήλωσαν την παρουσία τους και τσέκαραν από κοντά τα στελέχη που μπορούν να προσελκύσουν και ξεκίνησαν κάποιες διερευνητικές επαφές.
Αυτό που τώρα πια μένει είναι να βρεθεί κάποιος να κάνει την πρώτη κίνηση. Να βγει κάποιο κορυφαίο στέλεχος και να πει «αποχωρώ από το Ποτάμι και προσχωρώ στο Χ κόμμα», ώστε να βρουν αφορμή και οι υπόλοιποι να φύγουν. Με άλλα λόγια, η γιορτή του Ποταμιού αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν μία κλασσική ψιλοαποτυχημένη γιορτή όπου όλοι οι καλεσμένοι σκέφτονται ακριβώς το ίδιο πράγμα: τι ώρα θα φύγουν, με ποια δικαιολογία και ποιος θα κάνει την αρχή να φύγει πρώτος για να μπορούν να φύγουν και οι υπόλοιποι με την ησυχία τους.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
