slideshow-2, Βουλευτές

“Ατελής Ένωση…”

simaies-EU-EE-europe

γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.

 

Πού οδεύει η Ευρώπη 76 χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Τέτοιες μέρες -στις 8 Μαΐου- το1945, η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε στο Βερολίνο την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Βέρμαχτ.

Την επαύριον του πιο καταστροφικού πολέμου που είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα, η Ευρώπη κειτόταν σε ερείπια, ενώ είχαν χάσει τη ζωή τους πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι. Από το 1939 μέχρι και το 1945 διαπράχθηκαν ασύλληπτα εγκλήματα και απάνθρωπες θηριωδίες στην προσπάθεια της ναζιστικής Γερμανίας και των συνοδοιπόρων της να επιβληθούν επί των άλλων λαών, στο όνομα μιας ιδεολογίας που ως βασικό πυρήνα της είχε το μίσος. Ανάμεσα στις εγκληματικές πράξεις που διαπράχθηκαν ξεχωρίζει, αναμφίβολα, το Ολοκαύτωμα, καθώς με μαζικές εκτελέσεις, λειτουργία κρεματορίων και κάθε είδους διαστροφικά μαρτύρια επιδιώχθηκε η εξολόθρευση των Εβραίων. Αλλά και η χώρα μας κατέβαλε δυσανάλογο με τα μεγέθη της τίμημα κατά την τριπλή κατοχή την περίοδο 1941-44, με χιλιάδες νεκρούς, με εκτελέσεις, με φυλακίσεις και βασανιστήρια, με την πυρπόληση ολόκληρων “μαρτυρικών” χωριών. Ταυτόχρονα, όμως, στα σκοτεινά αυτά χρόνια έλαμψαν τα ηρωικά κατορθώματα όσων με αυτοθυσία πολέμησαν, είτε στους στρατούς των συμμάχων είτε στα αντιστασιακά κινήματα, και τελικά κατανίκησαν τον ναζισμό και τον φασισμό. 

Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Η Ευρώπη προσπάθησε να γιατρέψει τις πληγές της, να ανοικοδομήσει τις ερειπωμένες πόλεις της, να δημιουργήσει θεσμούς που θα σέβονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα έφερναν την ειρήνη και την συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών λαών. Κι αυτό το όραμα, μιας Ενωμένης Ευρώπης άρχισε να πραγματοποιείται δίνοντας για δεκαετίες την ελπίδα στους Ευρωπαίους ότι το αύριο μπορεί να είναι μόνο πιο φωτεινό. Το πρωτοφανές αυτό πείραμα μέσα στην Ιστορία δημιούργησε, ιδιαίτερα μετά το 1989 και την πτώση του τείχους του Βερολίνου, εξαιρετικές προϋποθέσεις για την ευημερία και την προκοπή όλων των πολιτών.

Ωστόσο, η πορεία αυτή απεδείχθη ότι δεν ήταν ανέφελη. Παρά τα σοβαρά επιτεύγματα που έχουν σημειωθεί τα προηγούμενα χρόνια, είναι πολλά τα “σαράκια” που υπονομεύουν τον ευρωπαϊκό χώρο. Κατ’ αρχάς, ο συνεχιζόμενος ανταγωνισμός των κρατών για οικονομική και πολιτική ηγεμονία που οδηγεί σε απόκλιση επιδιώξεων και ομαδοποιήσεις συμφερόντων, μακράν των ευρωπαϊκών αρχών, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το BREXIT ή τη γερμανική πολιτική έναντι της Τουρκίας.

Εντάθηκε, επίσης, η αίσθηση ότι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν συμμερίζονται τις επιθυμίες και τις ανάγκες των ασθενέστερων στρωμάτων, την ώρα που διευρύνεται η ψαλίδα φτωχών-πλουσίων και βορρά-νότου. Κάπως, έτσι, εξαπλώθηκαν και γιγαντώθηκαν την προηγούμενη δεκαετία οι δυνάμεις του λαϊκισμού και του αντευρωπαϊσμού. Σε μερικές χώρες, μάλιστα, “πήραν κεφάλι” ακόμη και νεο-ναζιστικές αντισημιτικές οργανώσεις, όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα με την “Χρυσή Αυγή” -τα ηγετικά της στελέχη είναι πλέον στη φυλακή- στις βαλτικές δημοκρατίες, αλλά και στην Ουκρανία, τα μέλη των οποίων συνεχίζουν να δρουν ασύδοτα.

Την ίδια ώρα επιταχύνθηκε η αποστασιοποίηση της Ευρώπης από τις θεμελιώδεις πηγές της συγκρότησής της, δηλαδή την ελληνορωμαϊκή παιδεία και τον χριστιανισμό. Τέλος, επετράπη, αν δεν επιδιώχθηκε από κάποιους, η ανάδυση νέων εστιών έντασης, που μας απομακρύνουν από το “γκωλικό” όραμα μιας ενιαίας Ευρώπης από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια. Πρόσφατα, για παράδειγμα, εμφανίστηκε ένας “περίεργος” χάρτης των Βαλκανίων με χαραγμένα νέα σύνορα, και ο οποίος, παρά τις διαψεύσεις, έχει προκαλέσει εύλογη ανησυχία. Ταυτόχρονα, η αναθεωρητική Τουρκία εξακολουθεί την άκρως επιθετική της πολιτική στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στον Καύκασο, με την Ευρώπη να διστάζει να της βάλει “χαλινάρι”. 

Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα, η Ευρώπη οφείλει να αποδείξει ότι έχει ακόμη τις δυνάμεις και τη σοφία να αντιδράσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Εν πάση περιπτώσει, σε τέτοιες κομβικές στιγμές είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τον απαιτούμενο απολογισμό, να επαναβεβαιώνουμε τους αρχικούς μας στόχους και να κρίνουμε την ορθότητα των επιλογών μας. Γιατί αν αφήσουμε στη λήθη το παρελθόν μας, αυτό θα μας βρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σαν μέλλον…

 

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε και στην ΕΣΤΙΑ του Σαββατοκύριακου 8-9.05.2021

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, Βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας είναι συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής.
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968. Κατάγεται από τα Βούναινα, ένα από τα προσφυγικά χωριά της Λάρισας, που έστησαν ερχόμενοι στην Ελλάδα με την ανταλλαγή του ΄24 ξεριζωμένοι πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Είναι παντρεμένος με τη γιατρό Λίζα Κόντου με την οποία έχουν δύο γιούς.
Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικων Επιστημών.
Το 1991 έγινε δεκτός για μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως.

Το 2003 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Από το 1994 έως το 1997 διετέλεσε Αναπληρωτής Διευθυντής Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Το 1997, με απόφαση του προέδρου του κόμματος Κώστα Καραμανλή, τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Το 2000 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή Επικοινωνίας στο Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας (ΚΠΕΕ), την αρχαιότερη δεξαμενή σκέψης του φιλελεύθερου χώρου, ενώ εργάστηκε και ως δημοσιογράφος.

Εκλέχθηκε πρώτη φορά βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 (2ος σε σειρά εκλογής). Στη συνέχεια, εκλέγεται στις εκλογικές αναμετρήσεις της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (1ος σε σειρά εκλογής), της 4ης Οκτωβρίου 2009 (1ος σε σειρά εκλογής), της 6ης Μαΐου 2012 (1ος σε σειρά εκλογής) και της 17ης Ιουνίου 2012 (επικεφαλής του ψηφοδελτίου).

Διετέλεσε μέλος της Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ και πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας του ελληνικού κοινοβουλίου με το Αζερμπαϊτζάν και την Ιορδανία.

Το Δεκέμβριο του 2009 τοποθετήθηκε Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 ορίστηκε από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Από τη θέση αυτή υπηρέτησε μέχρι και τις 29 Μάρτιου του 2014, οπότε παραιτήθηκε λόγω της διαφωνίας του για το ζήτημα του γάλακτος.

Είναι μέλος των Επιτροπών: Παραγωγής & Εμπορίου και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων: Ρωμιοί της Καππαδοκίας (κοινωνιολογική μελέτη, Ελληνικά Γράμματα 2003), Ενθύμιον Πανηγύρεως (λεύκωμα, Ελληνικά Γράμματα 2005), Δείγματα Γραφής (πολιτικά δοκίμια, Μεταίχμιο 2007), Εκ νεότητός μου (διηγήματα, βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ 2011), Για την ταμπακιέρα… (πολιτικά κείμενα, αυτοέκδοση 2012).

Χρονογραφήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στον αθηναϊκό και περιφερειακό Τύπο.

“Ατελής Ένωση...”

γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.   Πού οδεύει η Ευρώπη 76 χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Τέτοιες μέρες

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο