Για να βγάζει νόημα όλο το άρθρο πρέπει να ξεκινήσουμε συμφωνώντας στο εξής: ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κινηθεί πιστεύοντας ότι είναι ο καλύτερος δυνατός Πρωθυπουργός που θα μπορούσε να έχει αυτή τη στιγμή η χώρα*. Πρέπει να πιστεύει ότι η καλύτερη εκδοχή για την Ελλάδα θα ήταν αύριο να ήταν ο ίδιος Πρωθυπουργός -ούτε ο Τσίπρας, ούτε κάποιος άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οποιοδήποτε άτομο από τη ΝΔ (μαζί με τον Καραμανλή), ούτε κάποιος εξωκοινοβουλευτικός, αλλά μόνο ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι διατεθημένος να κάνει όλες τις απαραίτητες θυσίες για να πετύχει τον στόχο του. Αν αυτό δεν το πιστεύει, τότε ίσως καλό θα ήταν να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά την λογική των συναινέσεων, των συγκυβερνήσεων και των υποχωρήσεων προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην περίπτωση όμως που πράγματι θεωρεί τον εαυτό του ως τον καλύτερο δυνατό Πρωθυπουργό, αντιμετωπίζει πολύ άμεσα κάποιους αρκετά σοβαρούς κινδύνους, με μεγαλύτερο από όλους όσους βλέπουν ότι είναι παραγκωνισμένοι και θεωρούν πιθανότερο το να αξιοποιηθούν σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν αυτό σημαίνει το κομμάτιασμα της Νέας Δημοκρατίας σε μικρότερα κόμματα. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν Βουλευτές και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που θα συμμαχούσαν όχι απλά με τον Τσίπρα, αλλά και με το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου αν αυτό τους εξασφάλιζε μία καρέκλα Υπουργού. Αυτοί και το αφήγημα της συναίνεσης που θα αναγκαστούν να επικαλεστούν για να δικαιολογήσουν την έξοδό τους είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος δυνατός Πρωθυπουργός για την χώρα, τότε πρέπει να εξαφανίσει και τις φιλοδοξίες των υποψήφιων αποστατών αλλά και το αφήγημα της συναίνεσης και αυτό δεν γίνεται με πολιτισμένα επιχειρήματα και παραμένοντας το καλό παιδί, αλλά όντας αδίστακτος, παίρνοντας πολιτικά ρίσκα και δυσαρεστώντας βαρώνους του κόμματός του.
Για να κόψει τον αέρα των φευγάτων στελεχών αυτό που πρέπει να κάνει είναι αυτό που έκανε με το καλημέρα και ο Κώστας Καραμανλής μόλις ανέλαβε το κόμμα: διαγραφές. Όπως άλλωστε φημολογείται ότι είπε ο πρώην Πρωθυπουργός (αναφερόμενος πέρυσι στον Αλέξη Τσίπρα), δεν είσαι αρχηγός μέχρι να κάνεις την πρώτη διαγραφή σου. Εδώ λοιπόν υπάρχει το πρώτο μεγάλο πρόβλημα για τον πρόεδρο της ΝΔ, αφού έχει δεσμευτεί ότι δεν θα κάνει διαγραφές στην περίπτωση που κάποιος ψηφίσει στην Βουλή κάτι διαφορετικό από την γραμμή του κόμματος. Άλλωστε, και ο ίδιος έχει ψηφίσει κόντρα στην γραμμή της ΝΔ σε σημαντικότατες ψηφοφορίες όπως αυτή για την ανάδειξη του Προκόπη Παυλόπουλου σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πάνω απ’ όλα όμως, αν κάποιος διαγραφεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος επειδή ψήφισε κάτι διαφορετικό δεν σημαίνει αυτόματα ότι ψήφισε και κάτι λάθος. Είναι εξαιρετικά πιθανό να έχει δίκιο ο μεμονωμένος Βουλευτής και άδικο όλο το υπόλοιπο κόμμα. Αυτό που χρειάζεται είναι μία διαγραφή που να παραδειγματίσει όλους τους υπόλοιπους και να τους κόψει κάθε διάθεση φυγής από το «μαντρί», και αυτό γίνεται μόνο για οικονομικούς λόγους.
Υποθέτω ότι δεν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρει κάποιον Βουλευτή που θα άξιζε να διαγραφεί για οικονομικούς λόγους. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ψάξει ενδελεχώς στις αποφάσεις που υπέγραψαν όσο ήταν μέλη της εκτελεστικής εξουσίας για να βρει αρκετά καλές αφορμές για να δικαιολογήσουν μία διαγραφή. Στη συνέχεια –αν θέλει οπωσδήποτε να δείξει ότι είναι πολιτισμένος- καλεί τον συγκεκριμένο Βουλευτή κρυφά στο γραφείο του, του παρουσιάζει τα συγκεκριμένα στοιχεία και του δίνει δύο επιλογές: ή θα παραιτηθεί από μόνος του για να αφοσιωθεί σε κάτι άλλο, πχ στο χόμπι του ή την καρριέρα του, ή οι φίλα προσκείμενες εφημερίδες θα βρεθούν με ένα πολύ ωραίο ρεπορτάζ, οπότε και θα αναγκαστεί να τον διαγράψει για λόγους ηθικής μέχρι να καθαρίσει το όνομά του. Και στις δύο περιπτώσεις ο Βουλευτής καταλήγει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας και δίνει ένα πολύ ωραίο θέμα για συζήτηση όταν θα συναντηθεί ο πρόεδρος του κόμματος με τον επόμενο που έχει τάσεις φυγής.
Σε περίπτωση που αυτό ως διαδικασία σας ακούγεται βάρβαρο είναι επειδή είναι βάρβαρο. Δεν είναι τρόπος αντιμετώπισης ιδεολόγων που έχουν το μέτωπό τους καθαρό, αλλά καρεκλοκένταυρων που υπάρχουν σε κάθε κόμμα, θέλουν μόνο να βρεθούν σε θέση εξουσίας και έχουν για ιδεολογία το προσωπικό κέρδος. Σε περίπτωση που ως μέθοδος σας ακούγεται γνωστή, είναι επειδή είναι γνωστή και την έχουν εφαρμόσει πολλοί Έλληνες Πρωθυπουργοί και αρχηγοί κομμάτων στο παρελθόν. Αν θες να ηγηθείς της κυβερνήσεως, δεν γίνεται να περιμένεις ότι όλοι θα κάθονται να ακούν με προσοχή τα λογικά σου επιχειρήματα. Κάποιοι πολιτικοί καταλαβαίνουν μόνο από προσωπικό συμφέρον και όχι από λογικά επιχειρήματα.
Παράλληλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να ξεμπερδέψει με το αφήγημα της συναίνεσης. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να φαίνεται ότι όποιος συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος με ό,τι πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία και ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής και συγκεκριμένα την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην χώρα.
Ήδη υπάρχει επιχειρηματολογία για προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αρπάξει όλες τις εξουσίες, καταλύοντας ουσιαστικά το υπάρχον πολίτευμα. Μπορεί στελέχη της ΝΔ να μιλάνε ανοιχτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για «χούντα Τσίπρα», αυτό όμως είναι κάτι που σχεδόν απαγορεύεται να το ξεστομίσει. Σκεφτείτε μόνο τι διεθνές διπλωματικό μπάχαλο θα υπήρχε αν ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και πιθανότερος μελλοντικός Πρωθυπουργός έκανε λόγο για «κατάλυση της δημοκρατίας». Το ότι στην ΕΕ επιτρέπεται να είναι μέλη μόνο χώρες όπου το πολίτευμα είναι δημοκρατία ή ρεπουμπλικανισμός θα ήταν το λιγότερο από τα προβλήματά μας.
Αυτό που μπορεί όμως να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι να ζητήσει σε κάθε δυνατή ευκαιρία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για να συζητηθεί ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Το πιθανότερο είναι το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών να μη συγκληθεί ποτέ για το συγκεκριμένο θέμα –άλλωστε στην πραγματικότητα παρόλο που ο προεδρεύον είναι ο ΠτΔ, αυτός που το συγκαλλεί είναι ο Πρωθυπουργός- αλλά η συζήτηση που θα ξεκινήσει μέσα στην Νέα Δημοκρατία θα συσπειρώσει σημαντικά το κόμμα, αφού πλέον το να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία θα παρουσιάζεται ως μία εθνική ανάγκη και ως προσπάθεια διάσωσης του πολιτεύματος, ενώ ταυτόχρονα θα χαρακτηρίζει ως προδότες όσους σκέφτονται να συνεργαστούν με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Πέρα όμως από την προσπάθεια διάσωσης της δημοκρατίας θα πρέπει να υπάρχει και η προσπάθεια βελτίωσής της. Αυτό σημαίνει ουσιαστικές προτάσεις για την διασφάλιση λειτουργίας και της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων θεσμών αλλά και ριζικές αλλαγές στο εκλογικό σύστημα –όχι απλά χωρισμό της β’ Αθηνών σε μικρότερες περιφέρειες και άλλες τέτοιες μισές προτάσεις, αλλά βαθειές αλλαγές όπως η εναλλακτική ή η μεταφερόμενη ψήφος**. Ακόμα και αν απλά ξεκινήσει ο διάλογος για την ριζική αλλαγή του εκλογικού νόμου, θα έχει καταφέρει να ακυρώσει ό,τι κέρδισε με τον δικό του εκλογικό νόμο ο ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να αναδείξει τη ΝΔ ως φύλακα της δημοκρατίας που μάχεται τον αντιδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί όλη η συζήτηση για οικουμενική κυβέρνηση, για προσπάθειες συναίνεσης και για διάσπαση της ΝΔ να είναι υποθετική και, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι πάρα πολύ πιθανό να μη γίνει ποτέ καμία κίνηση αποχώρησης από τη Νέα Δημοκρατία. Η αλήθεια όμως είναι ότι πάντα θα υπάρχουν παραγκωνισμένα μεγαλοστελέχη που θα καλοβλέπουν την επιστροφή τους στην εξουσία μέσα από τη συνεργασία τους με ένα άλλο κόμμα. Όσο γρηγορότερα ξεμπερδέψει με αυτά τα προβλήματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τόσο καλύτερα για εκείνον, όχι μόνο επειδή θα ξεμπλέξει με άτομα που μπορεί να του έκαναν ζημιά, αλλά και επειδή θα προβάλλει ένα ηγετικό προφίλ.
Όπως άλλωστε έχουμε μάθει καλά τα τελευταία χρόνια, για πολλούς συμπατριώτες μας είναι πολύ πιο σημαντικό το να υπάρχει από τον αρχηγό του κόμματος ένα ηγετικό προφίλ, παρά το να υπάρχουν λογικά επιχειρήματα. Αυτή είναι η παράνοια με την οποία λειτουργεί ο μέσος Έλληνας και όσο νωρίτερα το καταλάβει ο Πρόεδρος της ΝΔ, τόσο το καλύτερο για εκείνον και για ολόκληρο το κόμμα του.
*Ίσως εδώ χωράει μια συζήτηση για τη θεωρία παιγνίων, αλλά ας μη ξεφύγουμε.
**Θα τα συζητήσουμε και εδώ στο μέλλον, αλλά μπορείτε εύκολα να ψάξετε στο διαδίκτυο τι είναι αυτά τα δύο εκλογικά συστήματα.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
