Η κοινωνική πολιτική του 21ου αιώνα, πρέπει να έχει έναν πιο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα με βασικούς άξονες την καλυτέρευση των συνθηκών και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.
Εκείνο που πρέπει να την διαφοροποιεί από το παλαιό μοντέλο, είναι ότι δεν πρέπει να στηρίζεται στις επιδοτήσεις, μέσω των επιδομάτων, των αποζημιώσεων και των συντάξεων, αλλά να προχωρά στην παροχή βοήθειας και στήριξης, έτσι ώστε να μπορέσουν να ξεπεραστούν τα διάφορα εμπόδια, τόσο σε επίπεδο εργασίας, όσο και σε επίπεδο κοινωνικής συμμετοχής, συνεργασίας, δικτύωσης και ανάπτυξης. Το νέο μοντέλο της κοινωνικής πολιτικής, θα πρέπει επίσης να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρόληψη των διαφόρων δυσκολιών και όχι μόνο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, όταν αυτά πια έχουν δημιουργηθεί.
Το βασικό μήνυμα αναφορικά με την ασκούμενη κοινωνική πολιτική είναι ότι η κοινωνική προστασία, πρέπει να συμβαδίζει και να ενσωματώνει τις αλλαγές για να μπορεί να μετασχηματιστεί, προκειμένου να ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά και πιο ικανοποιητικά στις συνεχώς αυξανόμενες σύγχρονες ανάγκες.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, έχει δημιουργήσει νέες κοινωνικές διαφοροποιήσεις, ενώ η δημοσιονομική κρίση και οι περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, περιορίζουν τα περιθώρια του κράτους πρόνοιας, το οποίο γίνεται πλέον αντικείμενο ανταγωνισμού, κοινωνικών ομάδων για εξασφάλιση κεκτημένων υπηρεσιών που απειλούνται με υποβάθμιση.
Για το λόγο αυτό, ενόψει των νέων κοινωνικών κινδύνων και αναγκών των χρηματοδοτικών ελλειμμάτων, αλλά και της μειωμένης αποτελεσματικότητας των κατακερματισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, είναι απαραίτητη η σταδιακή απομάκρυνση από το παραδοσιακό συγκεντρωτικό ιεραρχικά διαρθρωμένο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνικής διοίκησης και η υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου με ενεργό κοινωνικό ρόλο για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Οι πρωτοβάθμιοι και δευτεροβάθμιοι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι έτοιμοι και μπορούν να αναλάβουν τόσο την απογραφή της προσφοράς και της ζήτησης στον κοινωνικό τομέα, όσο και την παροχή προσωπικών κοινωνικών υπηρεσιών, διασφαλίζοντας τα αναγκαία δεδομένα για τον σχεδιασμό και διασυνδέοντας ταυτόχρονα τις επιμέρους δομές.
Άλλωστε σε αυτό το σημαντικό ρόλο οι Δήμοι και οι Περιφέρεις έχουν ήδη αποδείξει ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν πλήρως, καθώς σε όλη την περίοδο της κρίσης στάθηκαν δίπλα και αλληλέγγυα απέναντι στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
