Για παράδειγμα, η Γκάνα έχει δανειστεί 5 φορές από το ΔΝΤ από το 1966, πιο πρόσφατα το 2009. Οι όροι των δανείων, όμως, οδήγησαν τη χώρα στην καλύτερη περίπτωση σε μια μακροοικονομική και παροδική σταθερότητα με μεγάλη ανεργία και στη χειρότερη σε πολιτική και κοινωνική αναταραχή. Οι όροι των συμβάσεων γίνονται στόχοι για τις χώρες και όχι εργαλεία για να επιτευχθεί αληθινή ανάπτυξη και να μειωθεί η φτώχεια των κατοίκων. Η πιο πρόσφατη σύμβαση έπληξε τόσο την υγεία όσο και την παιδεία, καθώς πάγωσαν οι προσλήψεις στα σχολεία κι έτσι 4000 υπαίθρια σχολεία έμειναν χωρίς δασκάλους. Οι κλινικές στις φτωχές και απομακρυσμένες περιοχές δεν πήραν χρήματα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αγοράσουν φάρμακα και ιατρικά υλικά.
«Τόσο το ΔΝΤ, όσο και οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν ως στόχο τους την πραγματική ανάπτυξη που θα ωφελεί όλους τους κατοίκους, ειδικά τους πιο φτωχούς. Αντί η κυρία Λαγκάρντ να μας υπενθυμίζει να πληρώνουμε τους φόρους μας, καλύτερα να πιέσει την ελληνική και κάθε άλλη κυβέρνηση να έχει διαφανείς και αποτελεσματικές διαδικασίες για τη διαχείριση των χρημάτων των φορολογουμένων» δήλωσε ο Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAid Ελλάς.
«Αν κρίνει κανείς τα αποτελέσματα της παρέμβασης του ΔΝΤ σε χώρες όπως η Γκάνα, τα φτωχά παιδιά είναι αυτά που πληρώνουν το πιο βαρύ τίμημα. Από τη μεγάλη πείρα της ActionAid, βλέπουμε ότι το μοντέλο που φέρνει μόνιμες και θετικές αλλαγές στις ζωές των φτωχών ανθρώπων είναι αυτό που βασίζεται στις δικές τους προσπάθειες ανάπτυξης, στη διεκδίκηση και εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους και στην αλληλεγγύη» πρόσθεσε.
