γράφει ο Μανώλης Πέπονας.
Πέρασε το άγιο Πάσχα, έφυγε η θεία φώτιση -εξάλλου η ΔΕΗ δεν λογαριάζει θρησκείες και τα σχετικά-, κρύφτηκαν οι σούβλες και τα άλλα σύνεργα της συνηθισμένης γενοκτονίας των αρνιών. Τα ελάχιστα φαγώσιμα είδη ζώων που γλίτωσαν τη φετινή σφαγή, θα συνεχίσουν πιθανότατα τη γεμάτη γρασίδι ζωή τους, μια ζωή υπό τη δαμόκλειο σπάθη των διατροφικών συνηθειών του κυρίαρχου -τρομάρα μας κακιά- ανθρωπίνου είδους. Εμείς συνεχίσαμε τη ζωή μας δυο-τρία κιλά βαρύτεροι, μετρώντας ανάποδα τις ημέρες για τις επόμενες διακοπές. Πίσω έμεινε μόνο η μυρωδιά της τσίκνας και ορισμένοι γραφικοί, για τους οποίους είμαστε αναγκασμένοι να γράφουμε είτε από μένος είτε από συνήθεια.
Γιατί βρε παιδιά; Σοβαρά τώρα. Γιατί; Είστε άθεοι-αγνωστικιστές. Δεν είστε οι μόνοι. Σας αρέσει το κρέας. Σε όλους. Σας πειράζουν οι γελοιότητες ορισμένων “πιστών”. Μάλιστα. Οπότε αποφασίζετε να μαζευτείτε μετά βαΐων και κλάδων σε μια ψησταριά, γιορτάζοντας την αντίθεσή σας στο χριστιανικό κατεστημένο. Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο Γκάντι και ο Τσε αισθάνονται ήδη μικροί απέναντί σας.
Όχι, μπράβο. Γιατί ως τώρα νομίζαμε πως μόνο ορισμένοι φανατικοί πιστεύοντες στον -όποιο- θεό είναι κολλημένοι. Γιατί εμείς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δηλώνουμε πως δεν είμαστε ιδιαίτερα σίγουροι για το αν όντως υπάρχει κάτι ανώτερο από τον ίδιο τον άνθρωπο, θεωρούσαμε πως ήμασταν λίγο περισσότερο σκεπτόμενοι από όσους ακολουθούσαν κατά γράμμα θρησκευτικούς νόμους χιλιετιών. Γιατί είχαμε την άποψη πως υπάρχει μια σαφής διάκριση μεταξύ του φανατικού ένθεου και του φανατικού άθεου. Όχι, μπράβο. Γιατί με τις προβεβλημένες εξυπνάδες σας μας κάνατε να δούμε πως δεν φταίνε πάντα οι άλλοι.
Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Με αφορμή τη θρησκεία έγιναν ορισμένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Το να μεταφέρεις το άγιο φως με τιμές αρχηγού κράτους είναι γελοίο. Πολλοί χριστιανοί είναι φανατικοί και κάποιες φορές συμπεριφέρονται ανόητα. Και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Η επιλογή της αθεΐας έναντι των θρησκευτικών δογμάτων, είναι δικαίωμα του καθενός. Σε όλη την Ευρώπη, ιδίως στις μορφωμένες τάξεις, η τάση αυτή τείνει να κυριαρχήσει. Είναι ίσως φυσιολογικό. Οι περισσότερες θρησκείες μένουν προσηλωμένες σε αρχέγονα διδάγματα, τα οποία σπάνια μπορούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές ανάγκες της εποχής μας. Ωστόσο, το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της “γενιάς” αγνωστικιστών είναι ακριβώς η απόρριψη των θεσφάτων που προβάλλουν τα δόγματα, καθώς και η κριτική απέναντι στον σκοταδισμό που κατά καιρούς αυτά αποπνέουν. Με λίγα λόγια, το να αντικαταστήσει μια ομάδα αυτά που αναφέρει ως “χριστιανικές γελοιότητες” με γελοιότητες άθεης-αγνωστικιστικής προέλευσης, μόνο πρόοδος δεν είναι.
Με το παραπάνω σκεπτικό, οι όποιες ακρότητες της μίας πλευράς, δεν μπορούν να δικαιολογούν τις ακρότητες της άλλης. Οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα έχουμε βιώσει περίεργες συνθήκες, όταν παραδεχόμαστε δημόσια πως αμφιβάλουμε για την ύπαρξη του θεού ή ότι δεν είμαστε πιστοί στο κυρίαρχο χριστιανικό δόγμα. Αυτό όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν μας στο να κοροϊδεύει την πίστη του άλλου. Είναι τουλάχιστον γελοίο 15 πειραγμένοι να θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από εκατομμύρια άλλων συμπατριωτών τους. Όχι επειδή είναι τόσο λίγοι αριθμητικά, αλλά επειδή υποστηρίζουν πως δρουν χάριν της ιδιαιτερότητας των πιστεύω τους. Αυτή η ιδιαιτερότητα λοιπόν δεν ξέρω κατά πόσο συνάδει με την προσβλητική συμπεριφορά έναντι της ιδιαιτερότητας των άλλων.
Κλείνοντας, αυτό το κείμενο αφιερώνεται σε εκείνο που θυσιάστηκε για να είμαστε εμείς εδώ. Σε αυτό που πέθανε τόσο γλυκά. Στο γλυκό πλασματάκι που έγινε η αιτία σφαγής μεταξύ φανατικών χριστιανών και φανατικών άθεων. Αρνάκι του Πάσχα, αυτό το άρθρο είναι φόρος τιμής για εσένα. Πιστεύοντες και μη άλλωστε, όλοι σε κατασπαράξαμε με τον ίδιο τρόπο για άλλη μια χρονιά.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Μανώλη Πέπονα «Ήρωες και Φιλοκτήτες» πατήστε εδώ!
