Ο μέγιστος των ιστορικών, αν και αθηναίος, μας «διάβασε» με μεγάλη ακρίβεια. Γι’ αυτό «για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων». Μια δήθεν «σχολή» σκέψης γύρω από το κυπριακό, εμφανίζεται να είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση για την ιδανική λύση. Είναι, όμως αυτή η σημασία των λέξεων και αυτό το πολιτικό περιεχόμενο της «σχολής»;
Λένε ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά ανοίγουν σαμπάνιες σε μπαράκι στη Λευκωσία μόλις μαθαίνουν ότι απέτυχαν οι συνομιλίες στο Μοντ Πελεράν! Θεωρούν ότι έτσι απέτυχε μια ακόμα προσπάθεια, συνεπώς έτσι «δικαιώνονται». Ωστόσο, η σαμπάνια διαθέτει ένα ισχυρότερο πολιτικό μήνυμα, πολύ πέραν της «αυτοδικαιώσης».
Λένε, ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά απορρίπτουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, δεν διαθέτουν καμμιά γέφυρα διαλόγου με αυτόν, αντίθετα κρίνουν όλους τους απεσταλμένους του ως «εχθρούς». Με ποιους θα επιτύχουν τη «σωστή» λύση; Δεν είναι χρήσιμο να ακούσουμε το πώς;
Λένε ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά δεν έχουν ούτε έναν (1) σύμμαχο διεθνώς, σπανίως οι εκφραστές αυτής της «σχολής» συναντούν έναν αξιωματούχο της ΕΕ, της οποίας είμαστε πλήρες μέλος. Δεν πρέπει να ακούσουμε τα στοιχεία; Αν δεν έχεις ούτε ένα συμμαχο διεθνώς, πώς θα πετύχεις τη «σωστή» λύση;
Λένε, ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά θέτουν τέτοιους όρους που καμμιά τουρκοκυπριακή πολιτική δύναμη, μεγάλη ή περιθωριακή, δεν θα λάβει μέρος σε μια τέτοια συζήτηση. Με ποιον θα συνομιλούν, αν απέναντί τους είναι ο κανένας;
Λένε ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά δεν λένε πότε μπορεί να την κατακτήσουν. Ο χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο στην επεξεργασίας μιας πολιτικής πρότασης. Συχνά ακούγεται η φράση «μόλις αλλάξουν οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί». Αν δεν αλλάξουν;
Λένε ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά δεν λένε πόσοι πρόσφυγες πρώτης γενιάς είναι ακόμα εν ζωή, και τι σημαίνει κάθε ημέρα να χάνονται οι μάχιμοι πρόσφυγες του ’74.
Λένε ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά δεν λένε τι σημαίνει να μείνουμε όπως είμαστε, αποφεύγουν να πουν τι σημαίνει ανοικτά σύνορα με την Τουρκία σε όλο το μήκος της Πράσινης Γραμμής. Αυτή η άρνηση να μιλήσουν για την ταμπακέρα, συνιστά τον ορισμό του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Η αδράνεια είναι πολιτική επιλογή. Με το δικό του συμπυκνωμένο τρόπο ο Κ. Σημίτης υπογραμμίζει ότι «ευθύνη για την πορεία της χώρας υπάρχει και μέσα από την αδράνεια που αφήνει τη χώρα να κατεβαίνει σκαλί σκαλί στην περιθωριοποίηση και στην αδυναμία ουσιαστικής επιρροής των εξελίξεων», (Κ. Σημίτης, ομιλία, 6 Μαίου 1996).
Λένε ότι επιδιώκουν τη «σωστή» λύση, αλλά προβάλλουν μόνο φόβο και αρνητισμό, μιλούν μόνο για τις αναμενόμενες δυσκολίες προσαρμογής σε μία νέα κατάσταση πραγμάτων εφόσον επιτευχθεί συμφωνία για επίλυση του κυπριακού. Τι σημαίνει αυτή η απίστευτη μονοκαλλιέργεια ενός κλίματος αποσταθεροποίησης της κοινής γνώμης από αυτό το μοναδικό σε ποσότητα εργοστάσιο που παράγει φόβο και απελπισία; Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Ε. Μπαράκ σημειώνει ότι «ο φόβος τυφλώνει τα μάτια, μπλοκάρει και παραλύει την ελευθερία της σκέψης, κλείνει την καρδιά και τρέφει ατέλειωτα συναισθήματα θυματοποίησης» (ηλ εφ/δα, «Χααρέζ», 29/11/2016)
Λοιπόν, ο Θουκυδίδης υπήρξε πολύ σαφής. Ως οξυδερκής παρατηρητής της ανθρώπινης διανοητικής δράσης, προχωρά πίσω από τις λέξεις. Ερμηνεύει τα γεγονότα: «Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων». Έτσι βαφτίζουν την επιλογή της στασιμότητας με την φράση «ορθή πορεία», έτσι βαφτίζουν την πολιτική της μη λύσης με την φράση «σωστή λύση», έτσι δικαιολογούν τις πράξεις τους αλλάζοντας τη σημασία των λέξεων.
Η περιχαράκωση, η ηρωική αγνόηση της βαρύτητας του χρόνου, δεν συνιστά μια βιώσιμη πρόταση, ούτε ηρωική έξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα- την κατοχή, τη διαίρεση, την χωριστή ανάπτυξη. Αντίθετα, χωρίς να αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων, η πολιτική της δήθεν «σωστής» λύσης, ισοδυναμεί με μια πορεία η οποία στον επίλογό της θα ισούται με τη συρρίκνωση του κυπριακού ελληνισμού στη δική του ιστορική διαδρομή. Εν μέσω της επίκκλησης σε πανάρχαιες δοξασίες που συνήθισαν να υμνούν το κλέος των ηττημένων. Μαζί με μια ηρωική σαμπάνια, έτσι για την περίσταση!
