Guest

Οι φελοί επιπλέουν;

 

       Ναι, τον χειροκροτούμε όταν ο πρωθυπουργός, δημοκρατικότατα, αποφασίζει ποιος θα γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Βουλή με τη ψήφο της νομιμοποιεί την επιλογή του.Είναι δε τόσο δημοκρατική, που αν κάποιος βουλευτής τολμήσει να διαφωνήσει, τον διαγράφει από το κόμμα. Και ολόκληρος ο δημοκρατικός λαός, τον χειροκροτούμε σαν αρχηγό με πυγμή. Τις παραμονές των εκλογών, περιμένουμε με αγωνία ποιον θα προτιμήσει ο αρχηγός να χρηστεί υποψήφιος και να ψηφιστεί αντιπροσωπός «μας» στη Βουλή. Δηλαδή, μας πετά στα μούτρα τη προσβολή ότι αναγκάζεται να το κάνει αυτός γιατί εμείς, ο λαός, δεν είμαστε ικανοί να διαλέξουμε. Και εμείς ο «σοφός» λαός όχι μόνο το αποδεχόμαστε αλλά και τον χειροκροτούμε. Επίσης, δημοκρατικά παραδεχόμαστε ασυζητιτί ότι οι βουλευτές πρέπει να γίνονται και υπουργοί. Δηλαδή, να νομοθετούν και να εκτελούν. Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Αυτά και άλλα πολλά, όπως τα προεδρικά διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου, που η Εκτελεστική Εξουσία νομοθετεί. Αυτά δεν γίνονται στη σημερινή δημοκρατία μας; Ποιος πολιτικός, ποιος διανοούμενος, ποιος παντογνώστης δημοσιογράφος, ποιος λαός ξεσηκώθηκε και διαμαρτυρήθηκε για να απαιτήσει το δικαίωμά του να επιλέγει τους αντιπροσώπους του και να προστατεύει τη δημοκρατία; Ούτε τώρα ούτε και τότε, κανείς. Τότε γιατί διαμαρτυρώμαστε, όταν στο παρελθόν ανεχτήκαμε τόσες άλλες πιο σοβαρές αντιδημοκρατικές αττασθαλίες των πολιτικών; Αυτό μας μάρανε, ότι ο Σαμαράς «διαπόμπεψε» τη δημοκρατία επειδή έκλεισε την ΕΡΤ; Μα, είναι δικαιολογημένος γιατί ακολούθησε τη πεπατημένη, γιατί ακολούθησε τα χνάρια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου και εφόσον, δημοκρατικώτατα, του έχει ανατεθεί ο ρόλος από μας να αποφασίζει για όλα, όπως όλοι οι άλλοι προκάτοχοί του.

     Πως, απότομα, τώρα θέλουμε μια τέλεια δημοκρατία, όταν μέχρι τώρα, λατρέψαμε και εφαρμόσαμε τη δημοκρατία που μας βόλευε; Αυτή τη δημοκρατία δεν θέλαμε; Αυτή έχουμε. Ας σταματήσουμε λοιπόν τις δραματικές εκφράσεις περι «διαπόμπευσης» και κατάρρευσης και ας κοιτάξουμε που θα πάμε από δω και πέρα και πως. Αντί να βρίζουμε και να αναμασάμε τις ίδιες και τις ίδιες νοσηρές διαπιστώσεις για την ανεργία, τις αυτοκτονίες, τα λουκέτα, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τα όσα άλλα κακά και ανάποδα διέρχεται σήμερα ο Ελληνικός λαός, ας πετάξουμε μακριά τις κομματικές μας ταυτότητες και τις κόκκινες γραμμές μας και ας καθήσουμε όλοι σε ένα τραπέζι και, ρεαλιστικά, ας σκεφτούμε πως θα βρούμε τρόπους που θα συμβάλουν στην επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας και, και το σπουδαιότερο, στη βελτίωση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού, που αποτελεί τη ρίζα κάθε κακού που μας κατατρύχει. Μάλιστα, οι πολιτικοί μας έφεραν μέχρι εδώ, αλλά εμείς τους το επιτρέψαμε γιατί εμείς τους αναθέσαμε το ρόλο να μας διαφεντεύουν χωρίς ποτέ να ζητήσουμε, όχι αποδείξεις, αλλά τουλάχιστον ενδείξεις ότι μπορούν. Δηλαδή, είναι καιρός να αποκαταστήσουμε εμείς τώρα τη σωστή λειτουργεία της ανόθευτης δημοκρατίας, που θα μας λύσει πολλά προβλήματα και , το σπουδαιότερο, να αναθεωρήσουμε και να ανατρέψουμε την αλήθεια του φυσικού νόμου που λέει ότι «οι φελοί επιπλέουν». Γιατί αυτό ακριβώς γίνεται τώρα με το τρόπο που επιλέγεται το πολιτικό μας σινάφι.

         Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι η δημοκρατία, για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να λειτουργεί μέσα σε ένα αυστηρά καταρτισμένο λειτουργικό πλαίσιο, όπου ο πολίτης θα έχει λόγο και ρόλο, που θα έχει δικαιώματα αλλά θα πρέπει να αποδεχτεί το γεγονός ότι έχει και υποχρεώσεις. Στη δημοκρατία δεν παίρνεις μόνο, αλλά και δίνεις. Δεν ακούγεσαι μόνο αλλά και ακούς. Δεν αποδίδεις μόνο ευθύνες, αλλά και αναλαμβάνεις. Αν ο κοινοβουλευτικός σου εκπρόσωπος είναι ανίκανος, είναι ανέντιμος, είναι ανήθικος, πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου γιατί εσύ, μέσω προθυπουργού, τον επέλεξες και εσύ τον εξέλεξες. Για να ζεις μέσα στη δημοκρατία και να απολαμβάνεις τους καρπούς της, πρέπει να αναλάβεις και την υποχρέωση να τηρείς τους νόμους του κράτους. Όλους, ανεξαιρέτως, τους νόμους Ακόμα και όταν ο νόμος μπορεί να σε βλάπτει. Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη και να το ενστερνηθείς, ότι εσύ, κάθε ένας από μας, είμαστε οι φρουροί της δημοκρατίας. Μόνο εμείς, κάθε ένας από μας, έχει την υποχρέωση να την υπερασπιστεί. Μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία της. Δεν έχει την ευθύνη ο άλλος, ο γείτονας, ή ο κουμπάρος ή ο φαλακρός που μένει στο επάνω διαμέρισμα, την έχεις εσύ. Εσύ, πολίτη, αν θέλεις να ζεις σε μια δημοκρατία που θα επικρατούν οι συνθήκες,που εσύ θα δημιουργήσεις, μέσα στις οποίες, ελεύθερος, θα επιδιώκεις την ευτυχία σου.

   Κωνσταντίνος Λυκογιάννης                                                        

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης, είναι συνταξιούχος επιχειρηματίας και διαμένει στη Νέα Υόρκη. Γεννήθηκε στο Νομό Ηλείας πριν 90 χρόνια και πριν φύγει για την Αμερική, ήταν υποδιευθυντής του υποκαταστήματος της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας στη Κηφισιά και ασχολείται με το γράψιμο ερασιτεχνικά.

Οι φελοί επιπλέουν;

του Κωνσταντίνου Λυκογιάννη.

 

         Μετά το πραξικόπημα διάλυσης της ΕΡΤ, γνωστός χρονογράφος, εκφράζοντας τη δυσφορία του για το τρόπο που ενήργησε σχετικά, έγραφε για το κ. Σαμαρά στον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ της Νέας Υόρκης: «....των πομπών πεσόντων διαπομπεύτηκε η δημοκρατία». Έχω νέα για το κ Χρονογράφο. Λυπάμαι πολύ, αλλά φαίνεται ότι, όπως και υπόλοιποι δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, δεν έχει εξονυχίσει το είδος δημοκρατίας που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται στη χώρα μας. Η δημοκρατία μας δεν είναι μόνο διαπομπευμένη, αλλά είναι προ πολλού βιασμένη και κουρελιασμένη και μεταλλαγμένη και κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κάθε πρωθυπουργού που βασίλεψε στη χώρα μας από το '74 και μετά. Και θα έπρεπε να το ξέρει, γιατί αυτό υποτίθεται πως είναι δουλειά του, να ελέγχει την εκάστοτε εξουσία για το τρόπο που εφαρμόζει τη δημοκρατία. Και είναι πολύ εύκολο αφού κάθε μέρα ζούμε τη νοθευμένη αυτή δημοκρατία, γιατί κάθε μέρα υφιστάμεθα τις συνέπειες της εγκληματικής μετάλλαξης που της έχουν επιβάλλει οι πολιτικοί μας. Ανεχόμαστε π.χ. και το βλέπουμε σωστό και δημοκρατικό το πλειοψηφόν κόμμα να παίρνει 50 έδρες δώρο στις εκλογές και θαυμάζουμε τη σοφία της καθιέρωσης του θεσμού του «Βουλευτή Επικρατείας». Και δεν αντιδρούμε, γιατί μέσα σε αυτή τη νοθευμένη δημοκρατία μεγαλώσαμε και αυτή γνωρίσαμε και λατρέψαμε σαν ιδανική. Μάλιστα, τόσο πολύ (τη λατρέψαμε) που δεν τολμήσαμε ποτέ να της αμφισβητήσουμε τη ποιότητα, ούτε το τρόπο που εφαρμόστηκε από τον εκάστοτε διαχειριστή της, που εμείς, ο «σοφός» λαός, εκλέξαμε να του αναθέσουμε το ρόλο. Όχι μόνο, αλλά και τον χειροκροτούμε.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο