Όλο αυτόν τον καιρό της εφαρμογής της δανειακής σύμβασης, η κυβέρνηση στάθηκε ανήμπορη να πετύχει έστω και ένα δημοσιονομικό στόχο. Αδυνατεί να συλλάβει την φοροδιαφυγή, να ελέγξει τις δημόσιες δαπάνες και να περιορίσει ένα σπάταλο κράτος, που σε ένα μεγάλο βαθμό η ίδια εξέθρεψε. Πέρα από κάθε δημοσιονομική λογική και οικονομοτεχνικό μοντέλο, προσπαθεί να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό μονόπλευρα με φοροεισπρακτικές τακτικές, προσωρινού χαρακτήρα και αμφίβολης αποδοτικότητας, αντί να περιορίσει τα δημόσια έξοδα. Για αυτό και η εξίσωση της μείωσης του ελλείμματος δεν βγαίνει.
Με την κυβέρνηση σε πανικό, το Υπουργείο Οικονομικών ανακοινώνει μέτρα, που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να εξουθενώνουν τους ειλικρινείς φορολογουμένους. Μέτρα παράλογα, χωρίς σχεδιασμό και συγκεκριμένο στόχο, καταδικασμένα εξ ορισμού σε αποτυχία, με τελευταίο παράδειγμα τις ανακοινώσεις για το σύστημα των αποδείξεων και την «επιβαλλόμενη» υποχρέωση των πολιτών να καταναλώνουν προκειμένου να μην φορολογηθούν. Η ιδέα αυτή δεν υπακούει σε καμία λογική. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανένα νοικοκυριό να καταναλώσει ένα συγκεκριμένο μέρος των εισοδημάτων του. Ούτε άλλωστε είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο, καθώς το κάθε νοικοκυριό έχει τις δικές του ανάγκες, πολύ διαφορετικές από ένα άλλο.
Η παρούσα κυβέρνηση, αν και κρύβεται πίσω απ’ τη κρίση ώστε να δικαιολογήσει την αντικοινωνική της πολιτική, εν τούτοις δεν πείθει κανέναν για την ικανότητά της. Δύο χρόνια μετά από την ανάληψη της εξουσίας, συνεχίζει να παρουσιάζει μια εικόνα ερασιτεχνισμού, μαθητευόμενων μάγων, που πράττουν βεβιασμένα και αποσπασματικά. Είναι μακράν η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Ταυτόχρονα, η πολιτική της βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Όλοι αντιλαμβανόμαστε την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Στην παρούσα φάση ωστόσο, εκείνο που μετράει είναι η ουσία. Και αυτό που επιβεβαιώνεται από όλα τα στοιχεία, είναι ότι η Κυβέρνηση έχει ουσιαστικά απολέσει τη λαϊκή νομιμοποίηση και καταρρέει, ως χάρτινος πύργος. Ελπίζουμε να έχει την πολιτική τόλμη να μην αποδειχτεί να συμπαρασύρει μαζί της και την χώρα. Για αυτό και η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία είναι πλέον η μοναδική λύση για το αδιέξοδο διακυβέρνησης, που έχει δημιουργηθεί. Για να μπορέσουμε να κάνουμε μια νέα αρχή, μια νέα εθνική προσπάθεια για την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες.
