Βλέπετε στην Ελλάδα αν βάλεις δύο εικοσάχρονα παιδιά να τσακωθούν για πράγματα που έγιναν πριν από εξήντα χρόνια θα έχουν καλύτερα επιχειρήματα από αυτούς που ζούσαν πριν από εξήντα χρόνια. Αν όμως τους ζητήσεις να μιλήσουν για θέματα που τους αφορούν, όπως για παράδειγμα η ελευθερία του Τύπου και οι ψευδές ειδήσεις, τότε θα ακούσεις μόνο κλισέ του τύπου «έλα μωρέ, όλοι ψέματα λένε».

Έτσι λοιπόν, μετά από σχεδόν μία δεκαετία οικονομικής κρίσης, φτάσαμε αυτή την εβδομάδα να διαπιστώσουμε ότι έχουμε ξεχάσει να ασχολούμαστε με κάτι άλλο πέρα από τα οικονομικά ή ότι, σε μερικές περιπτώσεις, δεν μάθαμε ποτέ. Και είναι απόλυτα λογικό: αν πάρεις τον φοιτητοπατερούλη που μιλάει μόνο για τη χούντα και τον εμφύλιο και τον βάλεις ξαφνικά να κυβερνήσει, θα γνωρίζει μόνο για την χούντα και τον εμφύλιο. Δεν θα έχει καταφέρει να φτιάξει τη δική του άποψη για τον κόσμο γύρω του. Θα έχει μόνο αυτή του κόμματός του, αν έχει ενδιαφερθεί αρκετά για να μάθει τι υπαγορεύει η γραμμή του κόμματος.

Σε αυτό το σημείο, ας παραδεχτούμε κάτι που στους περισσότερους δεν θα αρέσει: η αριστερή ή «προοδευτική» ιδεολογία λείπει περισσότερο από ό,τι η δεξιά ή «συντηρητική». Δεν γνωρίζω γιατί γίνεται αυτό, ίσως η κρίση να έβγαλε στον Έλληνα τον δεξιό που είχε πάντα κρυμμένο μέσα του, ίσως η δομή της κοινωνίας και της εκπαίδευσης να είναι τέτοια που η συντηρητική ιδεολογία να γίνεται πιο εύκολα κατανοητή ή ίσως ο προοδευτισμός να χρειάζεται πραγματική προσπάθεια και όχι στείρα αντίδραση στο κατεστημένο. Όπως και να έχει, σε ένα κράτος που -με βάση την ιδεολογική ταυτότητα των κυβερνήσεών του- θα έπρεπε να έχει φάει την αριστερά με το κουτάλι, ο προοδευτισμός είναι σχεδόν εξαφανισμένος.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις απελάσεις Τούρκων που έψαχναν καταφύγιο από τον Ερντογάν στην Ελλάδα, όπου ως κράτος παραβιάσαμε κάθε διεθνή σύμβαση και ανθρώπινο δικαίωμα, και ούτε που το πήραμε χαμπάρι. Δεν άνοιξε μύτη, δεν έγινε κάποια διαδήλωση, δεν έγινε τρεντ και χάσταγκ στο τουίτερ και στα παραδοσιακά ΜΜΕ είχε την έκταση ενός πέμπτου ή έκτου θέματος. Έλα μωρέ, ας βασανιστούν από τον Ερντογάν, Τούρκοι είναι, ποιός νοιάζεται για αυτούς; Τι μας πειράζει που κάποιοι από αυτούς ήταν παιδιά; Δικά μας ήταν; Αν αυτό γινόταν πριν από είκοσι χρόνια, θα ήταν σκάνδαλο επιπέδου Οτσαλάν που ίσως και να μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση. Αυτό όμως δεν έγινε το 1997 αλλά το 2017 και αντί για σκάνδαλο ήταν… Πέμπτη πρωί.

Τι γίνεται με τις συνθήκες εργασίας των μεταναστών; Έλα ντε! Αυτό που μας έμεινε από την προηγούμενη εβδομάδα ήταν το ρατσιστικό παραλλήρημα του Κώστα Κατσίκη των ΑΝΕΛ, χωρίς όμως να θυμόμαστε τι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτή την αντίδραση. Συνοπτικά; Ένας μετανάστης διαμαρτυρήθηκε έντονα για τον ρατσισμό που αντιμετωπίζουν και για τις συνθήκες εργασίας τύπου Μανωλάδας που αντιμετωπίζουν στη χώρα μας. Για τον Κώστα Κατσίκη όλα αυτά δεν υπάρχουν. Μάλλον ούτε για την αριστερά υπάρχουν αφού καμία αντίδραση δεν υπάρχει για τα όσα κατήγγηλε ο εκπρόσωπος των μεταναστών, μόνο για το παραλλήρημα του Κατσίκη μέσα στη Βουλή αντέδρασαν. Για το ρατσιστικό παραλήρημα του Κατσίκη εκτός Βουλής, το οποίο υποστηρίχτηκε έντονα από τα ΜΜΕ που στηρίζουν ΑΝΕΛ, καμία αντίδραση δεν υπήρξε. Αντίθετα, διάφορες ιστοσελίδες υποστήριζαν ότι «διέσυρε το ΣΚΑΙ μέσα στο Φάληρο» όταν έλεγε ότι «Θέλετε να σας θυμίσω πόσους σκότωσαν οι Αλβανοί; Θέλετε να σας θυμίσω πόσους σκότωσαν οι Πακιστανοί;». Φυσικά η Ελληνική πολιτεία δεν έχει καμία ευθύνη για κανέναν θάνατο και εννοείται πως μόνο οι αλλοδαποί σκοτώνουν. Οι Έλληνες ούτε βιάζουν, ούτε κλέβουν, ούτε σκοτώνουν. Κανένας Έλληνας ποτέ δεν έχει βιάσει ή κλέψει ή σκοτώσει, μόνο οι αλλοδαποί τα κάνουν αυτά. Εννοείται βέβαια πως κανένας κοινοβουλευτικός αριστερός δεν βγήκε να πει όσα είπα στις προηγούμενες 2 προτάσεις.

Αυτοκτονίες; Δεν υπάρχουν! Πρόσφυγες; Πάει, ό,τι έγινε πέρυσι, φέτος ξεχάστηκαν! Τάγματα εφόδου στον δρόμο; Μόνο επί Σαμαρά υπήρχαν τέτοια πράγματα! Τώρα για τον μέσο κοινοβουλευτικό αριστερό ζούμε σε έναν παράδεισο, όπου όλα έχουν λυθεί! Ή, τουλάχιστον, έτσι ήταν μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα… τώρα χάσαμε το χρέος, την ποσοτική χαλάρωση, την διαπραγμάτευση και γενικότερα «τα αυγά και τα πασχάλια»! Τώρα λοιπόν που φάνηκε η πλήρης αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στα οικονομικά, βγήκαν Βουλευτές και ζήτησαν να προωθηθεί η αριστερή ατζέντα. Το ξαναλέω για να το καταλάβουμε: επειδή τα ψηφαλάκια από την οικονομία δεν έρχονται, ας γίνουμε ιδεολόγοι να τα φέρουμε από εκεί. Πόση «ανιδιοτέλεια» να αντέξει πια αυτός ο τόπος;

Μόνο που βλέπετε οι κοινωνικές ομάδες έχουν πάρει χαμπάρι τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό. Έτσι λοιπόν, όταν διάφοροι Καρανίκες κατέβηκαν στο Pride Parade για να επιδείξουν την αριστεροσύνη τους και να κερδίσουν τα ψηφαλάκια βρήκαν την αντίδραση που έπρεπε. Και όταν θα πάνε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έφτιαξαν για τους πρόσφυγες –αν ποτέ τολμήσουν- και πάλι θα ξαναβρούν την αντίδραση που τους ταιριάζει. Και σε ένα βαθμό καλά να πάθουν. Πούλησαν την ιδεολογία τους για την καρέκλα, ας εισπράξουν λοιπόν αυτό που αγόρασαν.

Πέρα όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι υπόλοιποι αριστεροί που είναι; Που είναι το ΚΚΕ; Που είναι οι οικολόγοι; Οι Πειρατές; Όλοι αυτοί οι προοδευτικοί ή κλασσικοί αριστεροί που στην πορεία αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ τι απέγιναν; Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΣΥ του, που είναι; Γιατί αν αριστερά θωρείται το να βγάζεις ανακοινώσεις από κομματικά γραφεία, το κάνω και εγώ μια χαρά και γίνομαι ο αριστερότερος των αριστερών και προοδευτικότερος των προοδευτικών. Αυτοί όμως όλοι που είναι υπερήφανοι αριστεροί τώρα που τους έχουμε ανάγκη, που πήγαν;

 

ΥΓ. Για του λόγου το αληθές:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

ΑΘΗΝΑ

Ο Υπεύθυνος Ύλης της ιστοσελίδας πολιτικής αρθρογραφίας apopseis.gr Δημήτρης Κοντογιάννης καταδικάζει απερίφραστα τη ρατσιστική στάση του Βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Κατσίκη. 

Δημήτρης Κοντογιάννης

Υπεύθυνος Ύλης apopseis.gr

Τώρα είμαι πιο αριστερός και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έβγαλε καν επίσημη ανακοίνωση.

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!