Αναφέρομαι φυσικά στο θέμα των ημερών, τα συνθήματα των ΟΥΚ κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου. Αρχικά, ούτε εμένα μου άρεσε το συγκεκριμένο σύνθημα -πρώτα από όλα γιατί είναι παράλογο. Η Ελλάδα έχει 11 εκατομμύρια κατοίκους και η Κωνσταντινούπολη 12 εκατομμύρια. Αν αύριο παίρναμε την Πόλη, τι θα την κάναμε; Θα υποδουλώναμε 12 εκατομμύρια κατοίκους για να ελέγξουμε ένα μέρος, όπως έκαναν με εμάς οι Τούρκοι; Ή θα κάναμε μια γενοκτονία για να «καθαρίσει ο τόπος», και πάλι όπως έκαναν οι Τούρκοι; Είναι άσχημο το ότι η παλιά μας πρωτεύουσα δεν ανήκει στο κράτος μας και η Κωνσταντινούπολη έχει για όλους μας μεγάλη σημασία. Πόση σημασία έχουν όμως 12 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές; Δε λέω να βγουν οι Μονάδες Υποβρυχίων Καταστροφών και να τραγουδούν αρρενωπά το «μια ωραία πεταλούδα» χτυπώντας το αριστερό τακούνι, αλλά υπάρχουν δεκάδες άλλα καταλληλότερα για την περίπτωση συνθήματα.
Άλλο όμως κάποιος πολίτης να εκφράσει την αντίθεσή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε οποιονδήποτε τόνο και αν διαλέξει, και άλλο κάποιος Βουλευτής του κυβερνόντως κόμματος. Η διαφορά είναι ότι, αν θέλει ένας Βουλευτής αυτή η κατάσταση να αλλάξει, έχει πολλά καλύτερα πράγματα να κάνει.
Αντί να βγει στο Facebook με κορώνες επιτυγχάνοντας τελικά μόνο την προσωπική της προβολή, η Βουλευτής που ανέδειξε το θέμα θα μπορούσε:
α)Να επικοινωνήσει με το γραφείο του Υπουργού Άμυνας ζητώντας εξηγήσεις
β)Να επικοινωνήσει με το γραφείο του Αναπληρωτή ή του Υφυπουργού που είναι και από το ίδιο κόμμα και μπορεί να γνωρίζονται
γ)Να επικοινωνήσει με κάποιον στρατιωτικό για να της δώσει εξηγήσεις
δ)Να επικοινωνήσει με κάποιον στην Κυβέρνηση -υπεύθυνο τύπου, συντονισμού, οτιδήποτε- που να αναλάβει το ζήτημα
ε)Να επικοινωνήσει με άλλους Βουλευτές για μια πιο οργανωμένη δράση, ίσως με μια ερώτηση στη Βουλή μετά από κάποιες μέρες ή κάποια επιστολή διαμαρτυρίας στον Υπουργό
στ)Να μη κάνει τίποτα
Μέχρι και το να μη κάνει τίποτα σε αυτή την περίπτωση, ήταν ίσως καλύτερη κίνηση. Αντ’ αυτού η Βουλευτής έθεσε θέμα ατιμωρησίας, αλλά και φασιστικών και ακροδεξιών θυλάκων.
Ξεκινώντας με το ειρωνικότερο σημείο του σχολίου της, αν έχει πρόβλημα η συγκεκριμένη Βουλευτής, ή οποιοσδήποτε Βουλευτής της συγκυβερνήσεως, με την ακροδεξιά, ας μη της έδινε εξουσία με την ψήφο της μέσα στη Βουλή.
Έπειτα, αν ρωτούσε κάποιον που να έχει πάει στη ζωή του δέκα μέρες στρατό, θα μάθαινε ότι τα μέλη των ΟΥΚ εκτελούσαν εντολές. Όταν παρελαύνεις και κάποιος ανώτερος φωνάξει κάποιο σύνθημα, είσαι υποχρεωμένος να επαναλάβεις αυτό που άκουσες, είτε αυτό είναι το «Μακεδονία ξακουστή», είτε η «Φραγκοσυριανή», είτε το «Αχ κουνελάκι» (και τα τρία τραγούδια προφανώς είναι πραγματικά παραδείγματα). Το να τιμωρηθείς επειδή υπάκουσες σε εντολές είναι απλά αστείο.
Οι μόνοι που θα μπορούσαν να τιμωρηθούν είναι οι αξιωματικοί που ξεκίνησαν το σύνθημα. Ακόμα και εκεί όμως θα πρέπει να υπάρχει εντολή που να απαγορεύει τέτοιου είδους συνθήματα σε επίσημες παρελάσεις. Αλλιώς η τιμωρία τους, πέρα από άδικη, είναι και παράνομη. Πολύ περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που το ίδιο σύνθημα έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν σε παρόμοια περίσταση.
Για να σας προλάβω, δεν έχει σημασία αν κάποιοι ή όλοι εννοούσαν αυτό που φώναζαν. Στο πολίτευμα που θέλουμε να έχουμε δεν γίνεται να τιμωρούμε την ύπαρξη άποψης κάποιου, όσο παράλογη και αν είναι. Αυτά -μακριά από εμάς- ανήκουν σε άλλα πολιτεύματα. Αυτό που τιμωρούμε είναι η παρανομία, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει. Ακόμα και αν ο αξιωματικός που φώναξε το σύνθημα ήξερε τι έκανε, εξακολουθεί να είναι νόμιμος και να είναι αδύνατο να τιμωρηθεί. Αν μάλιστα δεν ήξερε τι έκανε, τότε θα τιμωρούσαμε έναν στρατιωτικό επειδή δεν μπορεί να σκεφτεί πολιτικά, κάτι που ξεχειλίζει από λογική και ηθική.
Άρα αυτός ο οποίος φέρει την ευθύνη για το συγκεκριμένο σύνθημα -η οποία είναι μόνο πολιτική και όχι νομική- είναι όποιος μπορούσε να δώσει εντολή για να απαγορευθεί και δεν το έκανε. Επειδή πρόκειται για πολιτικό ζήτημα και όχι για στρατιωτικό, η ευθύνη πέφτει στην ηγεσία του Υπουργείου, άρα αυτή τη στιγμή στον κύριο Καμμένο. Αντί λοιπόν να μιλήσει στο τηλέφωνο με το γραφείο του κυρίου Καμμένου ή να του γράψει μια επιστολή διαμαρτυρίας υπογεγραμμένη από δέκα ακόμα Βουλευτές, πρότεινε στο facebook να τιμωρηθούν αθώοι στρατιώτες.
Φυσικά, έχοντας μάθει από μικροί την Ελλάδα, δεν περιμέναμε να σταματήσει εκεί το θέμα. Αντέδρασε το ΠΑΣΟΚ, απάντησε ο Πάνος Καμμένος κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ ότι έκανε τα ίδια, αντέδρασαν και άλλοι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι έκανε μια ερώτηση προς τον ΥΕΘΑ και τον ΥΠΕΞ. Όμως όλοι αυτοί που νοιάζονται για το τι συνθήματα ακούγονται στις παρελάσεις, πού ήταν την 24η Μαρτίου; Αν η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που αντέδρασε -ή όποιος άλλος πολιτικός διαφωνούσε με τα συγκεκριμένα συνθήματα- έκανε μια ερώτηση στη Βουλή λίγες μέρες πριν την παρέλαση, δεν θα είχε δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα.
Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε άλλους για τα λάθη που έκαναν. Είναι όμως πολύ δύσκολο να αναλάβει κάποιος την ευθύνη, όσο μικρό και αν είναι το κομμάτι που του αναλογεί, και να πει: «Ξέρετε κάτι; Τα προηγούμενα χρόνια είχαν ακουστεί παρόμοια συνθήματα. Έπρεπε να φανταστούμε ότι κάτι τέτοιο θα γινόταν και φέτος και να κάναμε κινήσεις να το αποτρέψουμε. Συγγνώμη για αυτό, από την 28η Οκτωβρίου και μετά δεν θα επαναληφθεί». Μήπως σας ξενίζει το πόσο λογική ακούγεται αυτή η πρόταση; Να σας ρωτήσω και κάτι άλλο; Τι αρχίζει από Ελ- και τελειώνει σε -λάδα;
εικόνα από enet.gr
