Θα είμαι πολύ χαρούμενος αν επιλέξεις στη ζωή σου να γίνεις επιστήμονας. Θα είμαι εξίσου χαρούμενος αν επιλέξεις να κάνεις χειρωνακτικές εργασίες ως ανειδίκευτη εργάτρια.
Θα είμαι ευτυχισμένος αν επιλέξεις να κάνεις οικογένεια και το ίδιο αν θελήσεις να πάρεις τα βουνά και να γίνεις καλόγρια.
Θα είμαι περήφανος αν έχεις πολιτικές ανησυχίες, και ακόμα πιο περήφανος αν μπορείς να υποστηρίξεις τις θέσεις σου όταν –ελπίζω- θα διαφωνούμε. Δεν πρόκειται όμως να σε παρεξηγήσω αν αποφασίσεις ότι, για τους δικούς σου λόγους, δεν θα θέλεις καν να ψηφίζεις στις εθνικές εκλογές.
Θα χαμογελάω αν σε δω εθελόντρια να προσφέρεις στους γύρω σου και δεν θα λυπηθώ όταν θα αποφασίζεις εγωιστικά να επικεντρωθείς στον εαυτό σου.
Ένα μόνο θα με έκανε να ντρέπομαι.
Να είσαι τόσο παρτάλι, που θα δολοφονούσες κόσμο για μια κωλομπύρα και λίγη καυλάντα. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι απέτυχα εγώ, η μάνα σου, το κράτος και η παιδεία που πληρώνω να σου προσφέρει και όλοι οι φίλοι σου που δεν σε σταμάτησαν.
Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που θα με έκαναν να σκεφτώ ότι απέτυχες στη ζωή σου και απέτυχα στην ανατροφή σου. Αυτή την περίοδο, μπορώ να σκεφτώ μόνο ένα.
Υ.Γ. Δεν βάζω στην ίδια μοίρα με τα κορωνοπαρτάλια όσους διαδήλωναν μέσα στην πανδημία, παρά το ότι διαφωνώ μαζί τους. Μπορεί το αποτέλεσμα να είναι παρόμοιο –ο θάνατος συμπολιτών μας από την μετάδοση και πιθανή μετάλλαξη του ιού- αλλά το κίνητρο στην περίπτωσή τους ήταν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τους εαυτούς τους ή για την κοινωνία. Διαφωνώ, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τις προθέσεις τους. Στα κορωνοπάρτυ το κίνητρο είναι το άκρον άωτον της ιδιοτέλειας και του εγωισμού, και για τους συμμετέχοντες ως κοινωνία μόνο ντροπή μπορούμε να νιώθουμε.
