γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Είναι εντυπωσιακό πόσοι άντρες ξαφνικά πήραν την πρωτοβουλία να ενημερώσουν εμένα, επίσης άντρα, για την άποψή τους σχετικά με τις εκτρώσεις. Είναι επίσης εντυπωσιακό το πόσοι από αυτούς είναι γυναικολόγοι ή έχουν έστω σπουδάσει κάτι σχετικό με την ιατρική –όπως μπορείτε να μαντέψετε ο αριθμός τους είναι ένα καθαρό 0. Αυτό που με εντυπωσιάζει όμως περισσότερο από όλα είναι η ψυχραιμία με την οποία έχω αντιμετωπίσει τα διάφορα επιχειρήματα που έχω ακούσει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό.
Για να μη παρεξηγούμαι: ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του και έτσι πρέπει σε ένα πολίτευμα σαν το δικό μας. Δεν θέλω σε τέτοια ζητήματα να αλλάξω την γνώμη κανενός, ειδικά από την στιγμή που σε πολλούς μπορεί να είναι θέμα θρησκευτικών πεποιθήσεων ή θέμα το οποίο προέκυψε στο ίδιο τους το σπίτι. Ούτε φυσικά έχω πρόβλημα με το να εκφράσει οποιοσδήποτε την όμορφη αποψάρα του μέσα από το προφίλ του στο facebook ή σε κάποια συζήτηση μαζί μου (άλλωστε, οι κοντινοί μου γνωρίζουν ότι πολύ περισσότερο απολαμβάνω να συζητώ με κάποιον που διαφωνώ παρά με κάποιον που απλά θα αλληλοσυγχαιρόμαστε για τις ομοιόμορφες αποψάρες μας).
Αυτό που θέλω είναι πάρα πολύ απλό: μπορούμε να τσεκάρουμε τα δεδομένα μας προτού αρχίσουμε να τα τρίβουμε στη μούρη του διπλανού μας;
Προφανώς, όπως καταλαβαίνετε, αναφέρομαι στην αφίσα που πρόσφατα ανεβοκατέβηκε στους χώρους διαφήμισης του Μετρό και αφορούσε τις εκτρώσεις. Τα στοιχεία που είχε η αφίσα, όπως εύκολα απέδειξε και το ellinikahoaxes (https://www.ellinikahoaxes.gr/2020/01/13/abortion-claims-debunked/ ), ήταν λανθασμένα. Αυτό έγινε γιατί, όπως και το γραφιστικό κομμάτι της αφίσας, ήταν αντιγραφή από μια αντίστοιχη αμερικάνικη καμπάνια. Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με την διαφήμιση στις ΗΠΑ διαβάζοντας αυτή τη φράση πιθανότατα γελάνε από μέσα τους…
Θα μου πείτε, και τι με νοιάζει αν μερικά πραγματάκια στην αφίσα ήταν λανθασμένα; Αλλάζει το νόημα; Ναι. Αλλάζει πάρα πολύ και μάλιστα τα «λαθάκια» της αμερικανικής αφίσας μόνο αθώα δεν είναι. Παρατηρώντας λοιπόν τα «δεδομένα» της αφίσας εντοπίζουμε ένα μοτίβο: όλα τα νούμερα αφορούν τους πρώτους 3 μήνες της κύησης. Βλέποντας τα πραγματικά δεδομένα που δίνει η διεθνής βιβλιογραφία, διαπιστώνουμε ότι η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική και ότι πολλοί από τους ισχυρισμούς της αφίσας –π.χ. ότι το έμβρυο είναι ικανό να νοιώσει πόνο- συμβαίνουν αρκετά αργότερα και σίγουρα μετά τους 3 μήνες.
Γιατί μας νοιάζουν οι 3 μήνες; Γιατί, όπως πιθανότατα ήδη γνωρίζετε, τότε γίνεται η πρώτη και σημαντικότερη εξέταση. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πολλά ζευγάρια προτιμούν να μην ανακοινώνουν μία εγκυμοσύνη αν δεν περάσουν το όριο των τριών μηνών. Προφανώς, αφού τότε είναι η σημαντικότερη εξέταση, τότε εντοπίζονται και οι σημαντικότερες επιπλοκές. Αποτέλεσμα είναι πολλοί, γνωρίζοντας για παράδειγμα ότι το έμβρυο έχει μια σοβαρή γενετική ασθένεια, να αποφασίζουν να τερματίζουν την κύηση τον 3ο μήνα αντί να συνεχίσουν.
Η αρχική αφίσα στόχευε λοιπόν στις γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση λόγω σοβαρών επιπλοκών στην κύηση. Γιατί; Πιθανότατα –αφού μιλάμε για Αμερική- επειδή από πίσω κρύβεται κάποιο λόμπυ το οποίο διαχειρίζεται ιδρύματα για παιδιά με γενετικές ανωμαλίες. Αν αυτό σας φαίνεται περίεργο, θυμηθείτε ότι μιλάμε για την χώρα που κάποιοι προτιμάνε να δώσουν όπλα στους δασκάλους για να αμυνθούν ενάντια στα παιδιά που γαζώνουν το σχολείο με το πολυβόλο του πατέρα τους, παρά να κάνουν πιο αυστηρή την νομοθεσία για την χρήση όπλων και υπάρχει και διαφήμιση για αυτό!
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο αντίστοιχο λόμπυ στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι πολύ απλά υπήρξε κακή αντιγραφή –κάτι που εμμέσως παραδέχτηκαν μέχρι και οι δημιουργοί της αφίσας. Πόσο όμως πόνο προκάλεσαν σε άτομα που πήραν ίσως την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής, τους δίνοντάς τους ψεύτικα στοιχεία;
Στις συζητήσεις που γίνονται συνήθως το παράδειγμα είναι εικοσάχρονα που από ηλιθιότητα βλέπουν την έκτρωση ως μέθοδο αντισύλληψης. Υπάρχουν όμως και μητέρες που έχουν γνωρίσει την αγάπη από τα παιδιά τους, που προσπάθησαν πολύ για μια ακόμα εγκυμοσύνη και που βλέπουν στον υπέρηχο ότι αν το έμβρυό τους καταφέρει και γεννηθεί θα ζει μονίμως μέσα σε ακραίο πόνο. Μπορείτε εσείς, οι άντρες που είστε και πολύ σίγουροι για την άποψή σας, να φέρετε τον εαυτό σας στη θέση τους; Ξέρετε ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται; Κάποιους δήθεν σεμνότυφους να τους κουνάνε το δάχτυλο. Δεν θέλω ποτέ να έρθω στη θέση τους και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα αντιδρούσα αν κάποιος μου πούλαγε εκ των υστέρων ηθική.
Παρενθετικά, έχετε δει το κλασσικό επιχείρημα που κυκλοφορεί από διάφορους δεξιούς, το χιλιοειπωμένο «αν τους θέλετε τους πρόσφυγες τόσο πολύ να τους πάρετε στο σπίτι σας»; Άραγε, αυτοί που τις ανεπιθύμητες κυήσεις τις θέλουν τόσο πολύ, θα έπαιρναν ένα παιδί με σοβαρό γενετικό πρόβλημα σπίτι τους;
Για να συνοψίσω όμως, αυτό θέλω: να μεταφέρονται σωστά και τεκμηριωμένα δεδομένα, με στοιχειώδη σεβασμό σε αυτούς που αφορούν.
Πέρα από αυτό που θέλω, υπάρχει και κάτι που δεν ανέχομαι.
Σκέφτομαι ότι εκεί έξω κάπου υπάρχουν γυναίκες που βιάστηκαν και έμειναν έγκυες. Που πέρα από το αδιανόητο σοκ του βιασμού, έπρεπε να αποφασίσουν για το αν θα προχωρήσουν σε έκτρωση ή όχι, με κάθε μία από τις δύο αποφάσεις να έχει συγκλονιστικές συνέπειες στη ζωή τους. Και σκέφτομαι ότι αυτή η κοπέλα έχει και κάποιον πατέρα. Και αν είχα υιό, η πιθανότητα να μείνει έγκυος επειδή τον βίασαν θα ήταν μηδενική. Επειδή όμως έχω κόρη συνειδητοποιώ ότι όσο μικρή και μακρινή και αν είναι, αυτή η πιθανότητα θα είναι υπαρκτή.
Έχω αντιμετωπίσει με ψυχραιμία τα διάφορα επιχειρήματα που έχω ακούσει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Κάπου εκεί έξω όμως υπάρχει ένας πατέρας που την κόρη του την βίασαν, έμεινε έγκυος, την είδε να τραυματίζεται ψυχολογικά ανεπανόρθωτα ξανά όταν πήρε την απόφαση να τερματίσει την κύηση και μετά είδε κάποια κωλόπαιδα στο ίντερνετ να της κουνάνε το δάχτυλο και να καταστρέφουν ξανά την όποια ψυχολογική της υγεία.
Αυτός ο πατέρας δεν ξέρω πώς παραμένει ψύχραιμος και δεν έχει σαπίσει κόσμο στο ξύλο.
