ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
«ΧΡΟΝΙΣΜΟΙ»
Ηδυπαθής εκυλίσθη.
Ηδύπους προσέτρεξε.
Ηδείαν είχον συνεύρεσιν.
Εμειδία ο έρως,
ο ηδυπαθής,
ο ηδύπους εις τα ηδεία του βήματα,
τα μαθημένα να παγιδεύουν.
Μία ωκύπους με έναν βραδύποδα
επεχείρησαν να ανασκευάσουν τη σκηνή.
Ουδέποτε συνευρέθησαν.
Ο χρόνος ο αμείλικτος
επεξηγούσε εις τον θεόν έρωτα
τους άτεγκτους κανόνες του.
Εμειδία ο έρως, εμειδία πάλι,
πλην όμως με διάθεσιν ειρωνικήν.
Ωστόσο επερατώθη κι η μηλόπιτα
του γράφοντος ηδυβλεψία.
Του έμεινε πάντως η ηδεία επίγευση
του έρωτος που εμειδία.
Ηδυπαθώς κατά περίπτωσιν.
