γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.

Εκείνη

Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε, αλλά προσωπικά δεν πίστεψα στιγμή ότι οι εκλογές θα είχαν αυτό το αποτέλεσμα (και τώρα ξέρω ότι κάποιοι γελάτε). Όχι, δεν το πίστεψα ούτε λεπτό. Αυτό που πίστεψα ήταν πως θα επικρατήσει η λογική και η σύνεση, το «ναι μεν, αλλά», ή έστω το ότι η πλειοψηφία θα προτιμήσει από τα πολλά κακά το λιγότερο κακό χωρίς περαιτέρω ανάλυση, αν βολεύει μια τέτοια υπεραπλούστευση. Πίστεψα ότι σε αυτές τις συγκεκριμένες εκλογές οι Έλληνες θα έκαναν ξεκάθαρη τη θέση τους απέναντι σε χρόνια και χρόνια κοροϊδίας και ξεφτιλισμού. Εξάλλου, τα έχουμε δει όλα πια, όχι;

Και είδαμε τόσα πολλά μέσα σε ένα καλοκαίρι, κι αυτούς που αποφυλακιστήκανε, κι αυτούς που αποκλειστήκανε από τη βουλή αλλά επανατοποθετήθηκαν στην κυβέρνηση, και τις φωτιές που καταστρέψανε πολύτιμα στρέμματα, είδαμε και πλαγιομετωπικούς νόμους για να βολευτούν (ξανά) αυτοί που θέλουν και οι υπόλοιποι να κουρεύονται, είδαμε νταβατζιλίκι στο τελευταίο χωριό που παλεύει να ζήσει με 30 νοματαίους, είδαμε και το νταβατζιλίκι στα Εξάρχεια, τι άλλο έμεινε γιατί χάνω και το λογαριασμό; Α, και το καινούργιο με τα σχολικά βιβλία ιστορίας που πρέπει να καλλιεργούν την εθνική συνείδηση είδαμε. Αλλά για μισό λεπτό, τι άλλο κάνουν δηλαδή τόσα χρόνια τα βιβλία ιστορίας του σχολείου πέρα από το να αναφέρουν όσα γεγονότα θέλουν, όπως θέλουν, κρύβοντας όσα χρειάζεται, προκειμένου να καλλιεργηθεί η ίδια μονίμως αμάθεια και κοπαδική εθνοσυνείδηση;

Τώρα άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν τα έχουμε δει όλα ακόμα. Αλλά είμαστε πολύ κοντά. Κι έτσι βασικά από τις εκλογές κι έπειτα παρακολουθώ και περιμένω …το τι άλλο μας περιμένει. Και αναρωτιέμαι: Γιατί; Και το συζητώ: Γιατί; Και η απάντηση που παίρνω είναι πάνω-κάτω η ίδια: Γιατί είμαστε ηλίθια χάπατα/βολεψάκηδες/αδιάφοροι/ωχαδερφιστές.

Εντάξει.

Αλλά …όλοι; Ή έστω: Τόσοι πολλοί;

Κι αν ναι, τότε πάλι γυρνώ στην ίδια ερώτηση: Γιατί; Από πού να ξεκινάει όλο αυτό;

Οι πιθανές μου απαντήσεις συνοψίζονται στις παρακάτω μία:

-Γιατί γενιές και γενιές Ελλήνων πολιτών έχουν μάθει να μην έχουν απολύτως καμία εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος.

Κι από εκεί ξεκινούν όλα. Οι πολίτες ξέρουν ότι σε καμία …αναμέτρηση με το κράτος δεν πρόκειται να βγουν κερδισμένοι. Μόνο χαμένοι, όσο δίκιο κι αν έχουν από κάθε άποψη, αλλά το κυριότερο: νομική. Οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν απολύτως καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς, τις υπηρεσίες, τη δικαιοσύνη, τους πολιτικούς, τους νόμους. Κι έχουν απόλυτο δίκιο σε αυτό, το ξέρετε και το ξέρω καλά.

«Οι Έλληνες σε όλες τις έρευνες εμφανίζουν τα χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης σε όλους τους θεσμούς», διαβάζω σε ένα άρθρο, «από τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ, μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Κοινοβούλιο».

Ως -λογικότατο- αποτέλεσμα, οι Έλληνες δεν μπορούν να συνεργαστούν, δεν μπορούν να συνεννοηθούν, δεν μπορούν να συζητήσουν, δεν μπορούν να ακούσουν, δεν μπορούν να σεβαστούν, δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Και λειτουργούν ως ηλίθια χάπατα/βολεψάκηδες/αδιάφοροι/ωχαδερφιστές.

(Εντάξει, πολλοί από αυτούς είναι όντως ηλίθια χάπατα. Αλλά σε όλες τις χώρες υπάρχουν αυτοί, ακόμα και στα κράτη-πρότυπα.)

Οι Έλληνες δεν ξέρουν το πώς να λειτουργήσουν διαφορετικά.

Κι ύστερα: Γιατί; Γιατί να μάθουν; Δεν τους έχει σεβαστεί ποτέ κανείς αρκετά για να το κάνουν. Δεν τους σεβάστηκε ποτέ κανείς αρκετά για να τους εκπαιδεύσει, να τους διδάξει, να τους προστατεύσει, να τους δικαιώσει. Γενιές ολόκληρες γαλουχήθηκαν ως καρπαζοεισπράκτορες. Και ως τέτοιοι συμπεριφέρονται, τραμπουκίζοντας, παρανομώντας, αδιαφορώντας,  γιατί έτσι θα αμυνθούν, επιβεβαιώνοντας το μοναδικό ρόλο με τον οποίο έχουν εξοικειωθεί, γιατί, γιατί …δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν!

Και τώρα θα πείτε: Ωραία όλα αυτά. Κι ας πούμε ότι ναι, έχεις ένα δίκιο φιλενάδα. Είναι αυτό δικαιολογία; Είναι αυτό αρκετό για να μην αναλάβει ο καθένας την ατομική του ευθύνη μέσα στη συλλογικότητα της κοινωνίας; Είναι αυτό η …διάγνωση που μας κάνει να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και να λέμε «ε, τι να κάνουμε, αυτή είναι η φτιαξιά μας»;

Όχι, όχι και όχι.

Η «φτιαξιά» και το «dna» είναι πολύ βολική εξήγηση. Θα έδινε απαλλαγή από τις πραγματικές ευθύνες. Δεν υπάρχει προβληματικό αίμα και dna και …φτιαξιές. Υπάρχει μόνο προβληματικό περιβάλλον. Υπάρχει ο λάθος παραδειγματισμός. Όση (άμπελο)φιλοσοφία και να ρίξουμε πάνω στο θέμα, δε θα πάψουμε ποτέ να λειτουργούμε μεταξύ μας κατ’ αυτόν τον τρόπο και δε θα πάψουμε ποτέ να μην εμπιστευόμαστε και σεβόμαστε τους θεσμούς, αν πρώτα οι θεσμοί δεν (από)δείξουν ότι μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη, ότι μπορούμε να βασιστούμε σε αυτούς, ότι πρέπει να τους σεβαστούμε.

Ωραία, αλλά πώς;

Ξέρω κι εγώ; Οι πολίτες ενός κράτους μπορούν και πρέπει να ανταλλάξουν τους …κηδεμόνες τους με άλλους, ξανά και ξανά, όσες φορές χρειαστεί, καταγγέλλοντας το άνομο, παίρνοντας θέση απέναντι στο άδικο, απαιτώντας τη δικαιοσύνη, την αξιοκρατία και τη δημοκρατία σε κάθε πτυχή της ζωής τους, διαμορφώνοντας έτσι το περιβάλλον που θα τους οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων μεταξύ τους. Δεν είναι εύκολο, μα δεν είναι ακατόρθωτο. Μικρές νίκες βλέπουμε καθημερινά. Μικρές αλλά ταυτόχρονα τεράστιες. Δεν είναι η βόμβα του μια κι έξω που θα θέλαμε, αλλά τι διάολο, ανοίγουν μικρά ρήγματα στο τείχος.

& Εκείνος

Θα ήθελα να πιστεύω ότι οι ωχαδερφιστές και τα χάπατα είναι η μειονότητα σ’ αυτή τη χώρα, όπως και σε πολλές άλλες. Όπως επίσης νομίζω ότι για την εμπιστοσύνη του Έλληνα στο κράτος φταίνε πρώτα οι Έλληνες πολιτικοί που έστησαν ένα κράτος ε όλα του τα επίπεδα πελατειακό και μετά οι πολίτες αυτής της χώρας που το αφήσαν συνειδητά να διαιωνιστεί γιατί …τους συνέφερε.

Και στη λέξη «συνέφερε» πιστεύω ότι αρχίζουν και τελειώνουν πολλά από τα προβλήματα της Ελλάδας από καταβολής της σαν κράτος. Το πολύ προσωπικό, το πολύ ατομικό συμφέρον που δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένο με την επιβίωση ώστε να έχει και κάποιο άλλοθι.

Το πιο απλό παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό μου και δείχνει την …συνεργασία πολιτικών, διαφθοράς και πολίτη για την καταστροφή της έννοιας κράτος και δημόσιο είναι τα αυθαίρετα. Κάποιος αγοράζει «οικόπεδο» σε νομικά κατοχυρωμένη δασική και εκτός οποιουδήποτε σχεδίου οικόπεδο με την ελπίδα ότι κάποιος τοπικός άρχοντας θα το …αποχαρακτηρίσει σύντομα. Επειδή το σύντομα δεν έρχεται …σύντομα, αποφασίζει να χτίσει εξοχικό με θέα από τη μια στη θάλασσα κι από την άλλη στο δάσος, χωρίς να πάρει άδεια από κανέναν παρόλο ότι πολλοί το βλέπουν να μεταμορφώνεται από γιαπί σε βιλίτσα μέσα σε μήνες. Κι επειδή η παρανομία είναι κολλητική και σαν τα μανιτάρια μέσα σε δυο χρόνια η βιλίτσα έχει γίνει κοινότητα. Όλα παράνομα.

Τώρα μεταξύ του βιλίτσα και του κοινότητα στο επόμενο στάδιο της παρανομίας ξεκινάει και η διαφθορά γιατί που πας κύριε στη βιλίτσα σου χωρίς νερό για το τζακούζι, ηλεκτρικό για το χομ-σίνεμα και καζανάκι για τη χέστρα; Εδώ όμως είναι και το ασύλληπτο, όσο υπάρχουν τα λεφτά για να γίνει η εγκατάσταση κανένας δεν ενδιαφέρεται για …άδειες. Ούτε που να ενημερώσει η μια υπηρεσία την άλλη. Και γιατί άλλωστε, όλοι ξέρουν ότι είναι παράνομα ακόμα και τα τούβλα που αγοραστήκαν χωρίς τιμολόγια. Στο τέλος στρώνονται και δρόμοι, δίνονται ονόματα στιλ «Κωνσταντίνου Καραμανλή Εθνάρχη» και να σου ο δήμαρχος να εγκαινιάζει πολιτιστικό κέντρο.

Όλα αυτά είναι γνωστά στους πάντες, από τον δασοφύλακα, τον χωροφύλακα μέχρι τον πολεοδόμο αλλά πάνω από όλα στον δήμαρχο και τον βουλευτή. Αυτούς που υποσχέθηκαν ότι θα αποχαρακτηρίσουν σύντομα την περιοχή αλλά επειδή αυτό το σύντομα αργεί … εσύ ρίξε την ψήφο σου μην με χάσεις και που θα βρεις μετά το σύντομα!

Περιμένετε έχει και συνέχεια γιατί μετρά ο κύριος «ιδιοκτήτης» κάνει και πορείες ή διαμαρτυρίες στα ΜΜΕ με απειλές για καινούργιο Σούλι γιατί …δεν τον νομιμοποιούν αφού του το υποσχέθηκαν. Και το κράτος μέσω των πολιτικών που τρέμουν μην χάσουν ψήφους …διαπραγματεύεται! Γαϊτανάκι και κομπολόι δηλαδή και ποιος το χέζει το κράτος.

Πως λοιπόν μετά να σεβαστεί ο άλλος το κράτος, και μπορεί ο κάθε Έλληνας να μην έχει αυθαίρετο αλλά είναι μυριάδες οι καθημερινές αυθαιρεσίες που γίνονται σε αυτή τη χώρα επειδή κάποιος …υποσχέθηκε να τις αποχαρακτηρίσει. Σκεφτείτε πως και πως περίμεναν οι νεοδημοκράτες να έρθουν στην εξουσία για να …διώξουν τους Συριζαίους από το δημόσιο και να βάλουν τα δικά τους τα παιδιά. Κι αυτό το κάνανε οι ΠΑΣΟΚοι πριν από αυτούς και οι άλλοι νεοδημοκράτες και οι κεντρώοι και η ιστορία πάει μέχρι ιδρύσεως αυτού του κράτους. Αυτό από μόνο του είναι ο ορισμός της αυθαιρεσίας, της διαφθοράς και της παραβατικότητας προς το ίδιο το κράτος που υποτίθεται ότι είμαστε εμείς όλοι. Αλλά …όταν πρόκειται για το δικό μας το παιδί είναι διαφορετικά.

Όλα γύρω από το συμφέρον μας, το ατομικό, το πολύ προσωπικό. Και το συλλογικό, το εθνικό; Εδώ κι αν έχω παράδειγμα. Στον Τσίπρα σύσσωμη η αντιπολίτευση με μπροστάρηδες κάτι Άδωνι και Βορίδη υποσχόντουσαν εκτελεστικά αποσπάσματα και κρεμάλες για την συμφωνία των Πρεσπών. Είδατε τίποτα τώρα που έγιναν κυβέρνηση; Και όχι δεν μιλάω για τον Άδωνι και τον Βορίδη, μιλάω για τους …χιλιάδες μακεδονομάχους που έκλειναν το Σύνταγμα και τον Λευκό Πύργο. Κλύσμα και τουρλουμπούκι η Μακεδονία για τους πατριώτες, όλα ήταν θέμα …φοροαπαλλαγών!

Ο μέσος Έλληνας δυστυχώς δεν ψηφίζει για λόγους ιδεολογικούς, ψηφίζει αυτόν που θα τον ωφελήσει άμεσα και προσωπικά. Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Όταν ο Κωστάκης ο Καραμανλής μπροστά στην ερχόμενη πτώχευση κάλεσε για εκλογές γιατί έπρεπε να γίνει κάτι άμεσα, ο κόσμος ψήφισε …Γιωργάκη. Γιατί; Γιατί …λεφτά υπάρχουν. Σιγά μην ψηφίσουμε αυτόν που μας λέει ότι χανόμαστε και θα σφίξουν τα ζωνάρια, θα ψηφίσουμε αυτόν που θα κρατήσει τις παραδόσεις της οικογένειας Παπανδρέου και θα πει, Τσοβόλα δωσ’ τα όλα! Μετά φάγαμε τα μνημόνια αλλά …εκείνη τη πολύ συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο οι Έλληνες σκέφτηκαν …τι θα πάρουν όχι τι θα δώσουν.

Ο Κυριάκος υποσχέθηκε φοροαπαλλαγές, φοροαπαλλαγές, φοροαπαλλαγές. Και μετά από εννιά χρόνια φόρους, φόρους, φόρους ήταν σαν να τους είπε …λεφτά υπάρχουν. Κάνανε το λογαριασμό, τρεις το λάδι τρεις το ξύδι, αν κατεβάσει της εφορία από το 22% στο 6% θα πάρω ακόμα και Καγιέν και …ψήφισαν Μητσοτάκη! Γιατί …συμφέρει! Το αν θα γίνει; Όχι τώρα, είπε ο πρωθυπουργός, αλλά …σύντομα!

Οι Έλληνες δυστυχώς, δεν είναι ούτε χάπατα, ούτε βολεψάκηδες, ούτε αδιάφοροι, ούτε ωχαδερφιστές, ατομικιστές και εγωιστές του κερατά είναι. Και γι’ αυτό δεν ξέρω αν υπάρχει θεραπεία.

Για τελευταίο θα μου επιτρέψετε μια παρατήρηση. Όλα αυτά τα έχει ο Έλληνας όταν ζει στην Ελλάδα, με το που θα βγει όμως από την Ελλάδα …άλλος άνθρωπος. Τώρα με τους νεομετανάστες είχα την ευκαιρία να το ξαναδώ. Υπακοή και υπεράσπιση σε νόμους που οι ίδιοι ακριβώς παραβαίνουν ακόμα κι όταν …επιστρέφουν για διακοπές στην Ελλάδα!!!

Άβυσσος η ψυχή του νεοέλληνα!