γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Ξεκινώντας, ας ξεκαθαρίσω ότι το συγκεκριμένο άρθρο προσπαθεί να δει το επικοινωνιακό κομμάτι της υπόθεσης του Νίκου Γεωργιάδη και όχι το ηθικό. Το ηθικό είναι –ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι- ξεκάθαρο.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να υπερασπιστεί δημόσια κάποιος τον Νίκος Γεωργιάδη. Δεν καταλαβαίνω τι στην ευχή θα κερδίσει από αυτό. Δεν αναφέρομαι στο να τον υπερασπιστεί στο δικαστήριο –μπορεί όντως να πιστεύει στην αθωότητα του πρώην Βουλευτή, είναι δικαίωμά του και, σε περίπτωση που ήταν φίλοι, ίσως και υποχρέωσή του να πει την ειλικρινή γνώμη του. Γιατί όμως ο οποιοσδήποτε, είτε είναι πολιτικός είτε είναι διαδικτυακό τρολ, να τον υπερασπιστεί δημόσια;
Σκεφτείτε το εξής: αύριο το πρωί η Φώφη Γεννηματά πατάει με το αμάξι της έναν άστεγο και τον εγκαταλείπει. Μετά από μερικές ημέρες αποκαλύπτεται ότι οδηγός ήταν όντως η Φώφη Γεννηματά και καταδικάζεται στην συνέχεια στο δικαστήριο. Ο Νίκος Παπανδρέου γιατί να πρέπει να απολογηθεί και να πάρει την πολιτική ευθύνη για μία προσωπική πράξη της Γεννηματά; Εκείνος πάτησε τον άστεγο με το αμάξι;
Αυτό το επιχείρημα το είπε πριν από εμένα ένας δημοσιογράφος της Αυγής, της εφημερίδας στην οποία είναι μέτοχος ο ΣΥΡΙΖΑ και για την οποία ανά διαστήματα εδώ έχω γράψει τα χειρότερα. Η συνέχεια του επιχειρήματος είναι εξίσου σωστή: το να παραβεί κάποιος τον νόμο είναι μια προσωπική υπόθεση. Το να τον υπερασπιστούν στα δικαστήρια κάποιοι ως μάρτυρες ή ως δικηγόροι στελέχη ενός κόμματος είναι και πάλι προσωπική υπόθεση (αν και προσωπικά έχω τις ενστάσεις μου για μια άλλη περίπτωση που δεν είναι της παρούσης). Το να βγαίνει όμως θεσμικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και να μιλάει σε κανάλι για σκευωρία είναι πολιτική υπόθεση.
Έχει δίκιο. Την υπόθεση Νίκου Γεωργιάδη κατάφερε και την έκανε πολιτικό ζήτημα η ίδια η Νέα Δημοκρατία. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει το να υποστηρίζει κάποιος ότι είναι σκευωρία; Ή ότι έχει δίκιο, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να χρησιμοποιεί την δικαιοσύνη για να καταδικάζει όποιον θέλει, οπότε χρειάζεται το θέμα να αναδειχτεί, ή ότι έχει άδικο, οπότε δεν δικαιούται μετά η ΝΔ να μιλάει για ψευδομάρτυρες σε υποθέσεις όπως η Novartis, παρά τις όποιες αποδείξεις μπορεί να έχει.
Και ας πούμε ότι καταλαβαίνω τον Γραμματέα της ΝΔ. Βρέθηκε σε ένα πάνελ, τον στρίμωξαν, έπρεπε κάτι να πει και έδωσε αυτό ως απάντηση για να γλιτώσει. Και εγώ έχω βρεθεί στριμωγμένος και έχω πει πράγματα που θα ήθελα μετά να αλλάξω, αλλά το ρημάδι το γυαλί δεν ξεγράφει. Τα τρολ όμως γιατί να υπερασπίζονται τον Νίκο Γεωργιάδη; Όταν βγαίνουν αυτοί που έκραζαν την ανύπαρκτη ηθική του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χθες και υπερασπίζονται κάποιον με επιχειρήματα του τύπου «έλα μωρέ και στα μισά μπουρδελόμπαρα το ίδιο συμβαίνει» η λογική απάντηση που θα πάρουν είναι ότι τους πειράζει το τσιγάρο του Πολάκη, αλλά δεν τους πειράζει να πληρώνει για σεξ ο Νίκος Γεωργιάδης δεκαεξάχρονα αγοράκια. Και, όπως φαντάζεστε ή διαπιστώσατε και οι ίδιοι, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αυτή η απάντηση έπαιξε πάρα πολύ τις τελευταίες ημέρες.
Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Το τσιγάρο του Πολάκη και η υπεράσπιση του Γεωργιάδη ξέπλυναν τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, τις βίλες του Πετσίτη, τις κρυφές συμφωνίες με τον Μαδούρο, τα δάνεια της SyrizaBank,τις αγοραπωλησίες της ΔΕΗ με τα πρώην Σκόπια, τις ΜΚΟ που πήραν λεφτά για να αφήνουν άλλα αγοράκια να υποφέρουν όχι στη Μολδαβία, αλλά δίπλα μας στη Μόρια. Το μόνο που έμεινε σε μεγάλη μερίδα του κόσμου ήταν η σύγκριση του τσιγάρου του Πολάκη με την ασέλγεια του Νίκου Γεωργιάδη και αυτό δεν είναι επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κατόρθωμα της ΝΔ. Δείτε, σε πολύ διαφορετικό κλίμα βέβαια, πόσο διαφορετικό ήταν το αποτέλεσμα στην υπόθεση πλαστογράφησης πινακίδων του Μιχάλη Λιάπη. Δεν τον υπερασπίστηκε κανείς, δεν έγινε πολιτικό το ζήτημα, δεν υπήρξε ζημιά στη ΝΔ, τέλος της υπόθεσης.
Τι έπρεπε να κάνει η ΝΔ; Αυτό που έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος από νωρίς πολύ απλά και κοφτά ξεκαθάρισε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει και δεν θα έχει στο μέλλον σχέση με την Νέα Δημοκρατία. Τόσο απλό. Και όντως το έκανε επίσημα η ΝΔ με ανακοίνωσή της, αλλά με μισή μέρα καθυστέρηση και μέχρι τότε η ζημιά είχε γίνει. Δεν είναι σπάνιο για ένα μεγάλο κόμμα το να υπάρξει ένα σκάνδαλο και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έχει η ΝΔ και ως κυβέρνηση σκάνδαλα να αντιμετωπίσει, όπως είχε και κάθε κυβέρνηση μέχρι στιγμής. Αυτός όμως ήταν ο λάθος τρόπος αντιμετώπισης.
Τι έπρεπε να κάνουν τα ΜΜΕ που δεν ήθελαν να δώσουν έκταση στην υπόθεση; Αυτό που έκανε το πρωινό του ΣΚΑΙ. Ξεκαθάρισαν ότι η συγκεκριμένη πράξη είναι αποτρόπαια και καταδικαστέα, είπαν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει θέση στην πολιτική ζωή του τόπου και συνέχισαν κανονικά την εκπομπή τους, έχοντας τουλάχιστον αναφερθεί και πάρει θέση για το θέμα. Σκεφτείτε πόσο καλύτερη θα ήταν η δημόσια ζωή του τόπου μας αν πριν από λίγο καιρό ξεκαθάριζαν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ότι δεν πρέπει να απειλείται η ζωή δημοσιογράφων από Υπουργούς και ότι σε κάθε περίπτωση είναι καταδικαστέο, αντί μαζικά να σωπαίνουν. Θα μπορούσε ο Τσίπρας να βγει να υποστηρίξει δημόσια τις απειλές του Πολάκη αν είχαν πάρει απλά θέση οι συνάδελφοί του; Πιθανότατα όχι. Το να είναι η ανακοίνωση της ΝΔ η πρώτη αναφορά στο θέμα μερικών ΜΜΕ ήταν τουλάχιστον αστείο, ειδικά από τη στιγμή που στα ίδια ΜΜΕ παλιότερα υπήρχαν ρεπορτάζ του στυλ «στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε με κόκκινο». Καλά θα κάνουν όσοι κοροϊδεύουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ να κοιτάνε και τον εαυτό τους πού και πού, μήπως και αρχίσει να μοιάζει σε αυτά που κοροϊδεύει.
Υ.Γ. Πάμε τώρα στο ηθικό κομμάτι. Ή μάλλον σε κάποια από τα ηθικά κομμάτια που δεν είναι και τόσο αυτονόητα. Αν αύριο βγω στον δρόμο με σκοπό να βρω δεκαεξάχρονα αγοράκια για να τα πληρώσω για σεξ είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα καταφέρω να βρω τίποτα. Και μπορεί εγώ να μην είμαι ο πιο περπατημένος άνθρωπος στον κόσμο –μάλλον στην κοσμάρα μου είμαι- αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι και εσύ αναγνώστη αν βγεις στον δρόμο ψάχνοντας εκδιδόμενα 16χρονα δεν θα είχες μεγάλη επιτυχία. Τότε ο Νίκος Γεωργιάδης πώς τα κατάφερε; Ναι, κάποιος νταβατζής του τα έφερε, αλλά τον νταβατζή πώς τον βρήκε και πώς πιάσανε κουβέντα; Έχετε εσείς πολλούς νταβατζήδες στον κύκλο σας;
Επίσης, αν είστε από αυτούς που λένε «έλα μωρέ και στα μισά μπουρδελόμπαρα το ίδιο συμβαίνει», καλό θα ήταν να μιλήσετε με την αστυνομία και να τους ενημερώσετε για τα μπουρδελόμπαρα στα οποία συμβαίνει «το ίδιο», αλλιώς, ηθικά μιλώντας, γίνεστε συνένοχοι.
Καταλαβαίνω, επίσης, το επιχείρημα ότι στα μάτια του νόμου ο Νίκος Γεωργιάδης, αφού ασκεί έφεση, είναι ακόμα υπόδικος και όχι κατάδικος, άρα προς το παρόν αθώος. Δεν θα έπρεπε όμως την ίδια λογική να έχουμε για υποθέσεις όπως αυτές στις οποίες καταδικάστηκε ο Παύλος Πολάκης και μετά άσκησε έφεση; Φυσικά, παρεμπιπτόντως, ισχύει και το αντίστροφο.
Τέλος, ελπίζω την ειλικρινή ευαισθησία που δείχνει ο κόσμος για τα παιδάκια στη Μολδαβία να συνεχίσει να τη δείχνει και για τα παιδάκια στη Μόρια και για τα κυκλώματα εμπορίας που υπάρχουν εντός Ελλάδας…
Υ.Γ.2 Το ότι η ποινή είναι με αναστολή οφείλεται σε έναν σωστό σκέψη νόμο: οποιαδήποτε ποινή φυλάκισης κάτω από τα 3 έτη είναι με αναστολή, αν είναι η πρώτη φορά που δέχεται το συγκεκριμένο άτομο τέτοια ποινή. Στην αντίστοιχη περίπτωση θα είχαμε ένα σύστημα όπως στις ΗΠΑ, όπου ένας στους δέκα έχει κάποια στιγμή φυλακιστεί -δεν κάνω πλάκα, ψάξτε το. Προφανώς όμως ένας τέτοιος άνθρωπος δεν γίνεται να κυκλοφορεί έξω ανενόχλητος. Στις ΗΠΑ έχουν βρει μια λύση και σε αυτό, αφού οι «sex offenders» είναι καταγεγραμμένοι, μπορεί κάποιος εύκολα να βρει στο διαδίκτυο τα στοιχεία τους και οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν τις γειτονιές τους για την κατάστασή τους. Η λογική των ΗΠΑ είναι ότι μπορεί κάποιος να είναι άρρωστος στο μυαλό, αλλά όχι παραβάτης του νόμου, οπότε η λύση είναι οι γύρω του να έχουν τον νου τους και όχι να τον φυλακίζουν για μεγαλύτερο διάστημα από αυτό που ο νόμος προβλέπει. Δεν ξέρω κατά πόσο συμφωνώ με αυτό, αλλά είναι μια λογική που ίσως είναι πιο λειτουργική από αυτήν που επικρατεί σήμερα στην χώρα μας.
Φωτογραφία: newsbomb.gr
