γράφει ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης.
Κύριοι,
Με συγχωρείτε για τη καθυστέρηση αλλά το θέμα που θίγετε είναι διαχρονικό και επομένως πάντα επίκαιρο.
Από τις ανακοινώσεις που κάνατε σχετικά με την αποδοχή ή μη της χορηγίας από το Ίδρυμα «Μποδοσάκης», και τις διευκρινήσεις σας σχετικά με τη διαφορά μεταξύ «χορηγιών» και «δωρεών», επιβεβαιώνετε τους αρχαίους ημών προγόνους που έλεγαν ότι: «Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι». Με συγχωρείτε για την έκφραση, αλλά παρουσιάζεστε ότι έχετε χάσει το μπούσουλα. Δεν ξέρετε ποιοι είστε, ποια η αποστολή σας και σε ποια εποχή ζείτε. Έχετε δημιουργήσει ένα δικό σας ιδανικό κόσμο, που δεν έχει να κάνει τίποτα με τη σημερινή πραγματικότητα.
Είναι δυστύχημα ότι εσείς οι δάσκαλοι ακόμα δεν έχετε χωνέψει ότι έχετε το μεγαλύτερο βάρος και τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη ποιότητα της αυριανής κοινωνίας. Να μεταδώσετε, και με τη συμβολή των γονιών, στον αυριανό πολίτη τις γνώσεις ώστε να μπορέσει με ευκολία να αντιμετωπίσει τη ζωή και τα προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν. Να του διδάξετε τη δημοκρατία με τους κανόνες και τις αξίες που περικλείει η έννοια «ήθος». Αλήθεια, αγάπη, αλληλεγγύη, τιμιότητα, εργατικότητα, καθήκον, πατριωτισμό κ.α. Να τους διδάξετε ότι στη δημοκρατία έχουμε τόσα δικαιώματα όσα ακριβώς έχουμε και υποχρεώσεις. Να του διδάξετε ότι 1+1= 2 και το νόμο της βαρύτητας. Δηλαδή να τους διδάξετε τη κοινή λογική. Ότι τα όνειρά τους για να ριζώσουν και να καρπίσουν χρειάζεται να ακουμπάνε στη Γη και να μη κυνηγάνε αντικατοπτρισμούς στην έρημο. Αυτή είναι η αποστολή σας, να διακινείτε χρήσιμες ιδέες και όχι άχρηστες ιδεολογίες.
Και τώρα φτάνουμε στις χορηγίες και στις δωρεές.
Κύριοι, είστε επαγγελματίες, θα ήθελα να σας αποκαλούσα λειτουργούς αλλά με το τρόπο που ενεργείτε και πράττετε δεν μου το επιτρέπετε, και αμείβεστε για να κάνετε μια ορισμένη δουλειά. (Αυτά που ανέφερα παραπάνω). Στα καθήκοντά σας δεν υπάγεται η ευθύνη να ερευνήσετε τη προέλευση των πόρων της αμοιβής σας και της αγοράς των οργάνων που χρησιμοποιείτε στη διδασκαλία σας. Κάθε δάσκαλος λειτουργός θα πανηγύριζε αν είχε καινούργια και μοντέρνα όργανα για να γίνει πιο εύκολη η διακίνηση των ιδεών του, ανεξάρτητα από που προήλθαν. Και αντί έκφρασης ευγνωμοσύνης και ευχαριστιών προς το χορηγό ή δωρητή, για λόγους που δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τη δουλειά σας, θεωρείτε τη προσφορά τους υστερόβουλη και ζητάτε από όλους τους συναδέλφους σας να την αποποιούνται.
Με τη δικαιολογία ότι η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τη χρηματοδότηση της παιδείας και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μετατραπεί από δημόσια σε ιδιωτική. Αλλά δεν σας πέφτει λόγος. Η αποστολή σας είναι να διδάξετε και τίποτα άλλο. Δικαίωμά σας να έχετε τις ιδεολογίες σας και να προσπαθείτε να τις διαδώσετε, αλλά σε αυτούς που έχουν την επιλογή να σας ακούσουν ή όχι, και όχι σε αιχμάλωτο ακροατήριο όπως είναι οι μαθητές του σχολείου που υπηρετείτε. Ούτε η ιδεολογία σας συμπεριλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη. Ναι, μπορείτε να εκφράσετε τις ιδέες σας και να προσπαθείτε να τις μεταδώσετε, αλλά σαν άτομο, υπεύθυνα, με όνομα και όχι σαν δάσκαλος στους μαθητές σας, που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να σας ακούσουν.
Με την ανακοίνωσή σας, φαίνεται ότι προσπαθείτε εξ απαλών ονύχων να διαδώσετε στα παιδιά τα πολιτικά σας πιστεύω και την πολιτική σας ιδεολογία και αυτό είναι ανήθικο. Τα παιδιά σήμερα είναι έξυπνα και πληροφορημένα, και βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα και όχι μόνο από ό,τι διδάσκετε αλλά και από ό,τι κάνετε. Και αυτά (τα συμπεράσματα) αύριο θα έχουν καταλυτική επίδραση και θα είναι καθοριστικά στη μετέπειτα διαδρομή τους, αφού οι σχέσεις και οι εμπειρίες που δημιουργούνται στη ηλικία μεταξύ 12 – 18 κρατάνε μια ζωή και είναι αυτά που καθορίζουν τη ποιότητα της μετέπειτα ζωής τους.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το κράτος έχει την αποκλειστική ευθύνη να χρηματοδοτήσει τη Δημόσια παιδεία. Ούτε και αμφισβητεί ότι οι δάσκαλοι θα έπρεπε να έχουν προνομιακή μεταχείριση, όσον αφορά τη μισθοδοσία τους, ώστε απερίσπαστοι από τις έγνοιες της επιβίωσης , θα ήσαν πιο αποτελεσματικοί στον υπέροχο ρόλο της διαπαιδαγώγησης του αυριανού πολίτη
Σαν μορφωμένοι άνθρωποι θα πρέπει επίσης να ξέρετε ότι η χώρα μας βρίθει από χορηγούς και δωρητές. Και, ειδικά στην Αθήνα, βλέπουμε διάσπαρτα τα σημάδια της φιλοπατρίας τους και της γενναιοδωρίας τους. Στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, που όλα τα κρατικά ιδρύματα υποχρηματοδοτούνται, αν κάποιος θελήσει, υπό οποιαδήποτε μορφή, να σας βοηθήσει στο έργο σας, θα έπρεπε να πανηγυρίζετε. Δεν έπρεπε να φέρετε αντιρρήσεις και προσκόμματα. Αποποιούμενοι τη προσφορά για τα όργανα που θα σας βοηθούσαν να έχετε καλύτερα αποτελέσματα στη διδασκαλία των παιδιών, παρουσιάζεστε ότι η ιδεολογία σας έχει μεγαλύτερη σημασία από ό,τι η μόρφωση των παιδιών που οι γονείς και η πολιτεία σας ανέθεσαν να επιτελέσετε.
Κλείνοντας, σαν γεροντότερος, επιτρέψτε μου να σας κάνω μια προτροπή. Να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας και να ζητήσετε από τα συνδικαλιστικά σας όργανα να συνέλθουν και ομοφώνως να πάρουν την πρέπουσα απόφαση και να ευχαριστήσουν το Ίδρυμα Μποδοσάκη για τη προσφορά του. Και να μη παραλείψετε στο μέλλον να μεταχειρίζεστε στις ανακοινώσεις σας μια τέτοια γλώσσα που θα ενεθάρρυνε και άλλους που μπορούν να συμβάλουν στη μόρφωση της νεολαίας μας και ότι η προσφορά τους θα είναι ευπρόσδεκτη.
Εύχομαι η προτροπή μου να εισακουστεί.
Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
