Η Σύρια για παράδειγμα μετρά παραπάνω από 200.000 νεκρούς ήδη, στην πλειονότητά τους άμαχους, ενώ το «Ισλαμικό Κράτος»-μια ιδιαίτερη πηγή ανησυχίας όπως και η Μπόκο Χαραμ στη Νιγηρία- διέπραξε απαγωγές και εκτελέσεις σε τεράστια κλίμακα. Έτσι, εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες και πολλοί από αυτούς, αναζητώντας σωτηρία, προσπάθησαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο – περισσότεροι από 3.500 άνθρωποι πνίγηκαν στην προσπάθειά τους αυτή. Είναι ένα νούμερο ντροπιαστικό που κρύβει πίσω του τραγικές ιστορίες και η ΕΕ φέρει μερίδιο ευθύνης λόγω των πολιτικών της ενώ και στην Ελλάδα συνεχίστηκαν και το 2014 οι καταγγελίες για παράνομες και επικίνδυνες απωθήσεις προσφυγών και μεταναστών στα σύνορα. Στη χώρα μας όπου η οικονομική κρίση έχει πλήξει ιδιαίτερα τους πιο ευπαθείς, η αστυνομική βία εξακολούθησε να υφίστανται καθώς και οι επιθέσεις με ρατσιστικό κίνητρο.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και ότι οι απλοί πολίτες είναι δεν έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την κατάσταση. Δεν είναι αλήθεια. Για παράδειγμα στις 24 Δεκεμβρίου 2014 η Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων τέθηκε σε ισχύ. Η Διεθνής Αμνηστία και άλλες οργανώσεις αγωνιστήκαν 20 ολόκληρα χρόνια για τη συνθήκη αυτή και ενώ σχεδόν όλοι έλεγαν ότι είναι ουτοπικό. Η συνθήκη αυτή μπορεί να αποτρέψει την πώληση όπλων σε όσους σκοπεύουν πιθανώς να τα χρησιμοποιήσουν για να πραγματοποιήσουν κτηνωδίες. Φυσικά η εφαρμογή είναι το κλειδί για την επιτυχία της αλλά το πρώτο βήμα έγινε.
Επειδή πολύ συχνά οι κυβερνήσεις δικαιολογούν σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα της ασφάλειας ας θυμόμαστε ότι την πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Τέτοιες παραβιάσεις είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους ζούμε σε έναν τόσο επικίνδυνο κόσμο. Δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια χωρίς Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Γιώργος Κοσμόπουλος
Επικεφαλής του ελληνικού γραφείου τη Διεθνούς Αμνηστίας
Το άρθρο δημοσιεύθηκε και τα Νέα
