γράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος.
Νέα αριθμητική, νέα μαθηματικά. ΠΑΣΟΚ συν ΚΙΝΑΛ ίσον ΠΑΣΟΚ. ΠΑΣΟΚ συν / πλην Γιωργάκης ίσον σοκ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, δεν θυμάται, δεν βλέπει, δεν ακούει. Παλιά μεγαλεία να τα θυμάσαι και να διηγείσαι και να κλαις.
Πριν ξεκινήσω την ανάλυση – πολιτική, κοινωνική, υπαρξιακή, φιλοσοφική – το τι σημαίνει νοοτροπία ΠΑΣΟΚ στη σύγχρονη Ελλάδα μεταπολίτευσης, στην κατά τ΄άλλα συμπαθέστατη Φώφη να αλλάξει ή μάλλον καλύτερα να μην αλλάξει τον Σεπτέμβρη να γιορτάζουν τα γενέθλια και την ίδρυση του κινήματος από τον μακαρίτη τον Ανδρέα Παπανδρέου και τους συντρόφους του, αλλά να προσθέσει και μία άλλη γιορτή τον Νοέμβριο εμπνευσμένη από το Μεξικό και τη γιορτή των νεκρών.
Θα ξεδιπλώσουμε 40 χρόνια ιστορίας χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν άνθρωπο σε ατομικό επίπεδο και ούτε να υπερπλουστεύσω και υπεργενικεύσω τη γνώμη μου και την άποψή μου, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να λέμε αλήθειες, πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να έχουμε μια στοιχειώδης αυτογνωσία.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κίνημα, δεν είναι μια ιδέα μόνο. Δεν είναι ένα κόμμα ακόμα. Είναι νοοτροπία, είναι τρόπος σκέψης, είναι τρόπος ζωής. Το ΠΑΣΟΚ είναι παντού, είναι μέσα μας, είναι στη καρδιά μας, στο νου μας.
Ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου και είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα με αγαπήσετε και κάποιοι θα με μισήσετε. Θα έλεγα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο ή τουλάχιστον υπήρξε. Υπάρχουν κάποια ζόμπι ακόμα ανάμεσα μας. Άλλα έφτιαξαν το ΚΙΝΑΛ και άλλα φαντάσματα που είδαν δύναμη και εξουσία πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ξεκίνησε ένα κίνημα αλλαγής να αλλάξει τα πάντα και φυσικά άλλαξε τα πάντα. Από κίνημα αλλαγής έγινε εξουσία αρπαχτής. Η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ είναι παντού. Στο κράτος, στο δημόσιο, στη πόλη, στο χωριό, είναι πάντα και παντού. Στη καρέκλα, στη τσέπη και στο νου.
Ξεκινήσαμε κάποτε με όραμα και ομορφιά – ζιβάγκο, μούσια και μπρουτάλ μαγκιά – έξω οι βάσεις, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο… από τα περήφανα νιάτα, γερατιά, από το Τσοβόλα δώστα όλα στους Κοσκωτάδες, στις τούρτες και στις βίλες, στην εποχή των αυλικών, στους αστρολόγους και στις ξεματιάστρες. Αντέχετε; Θέλετε να συνεχίσω και άλλο;
Φτιάξαμε ένα ωραίο πελατειακό κράτος, το κόμμα ήταν το κράτος και το κράτος το κόμμα, κλαδικές σε άνθιση «γράψου, γίνε ΠΑΣΟΚ», τα δικά μας παιδιά, κομματικός δυνατός στρατός, πυραμίδα από πάνω προς τα κάτω στο δημόσιο, στις ΔΕΚΟ, στους δήμους, στον στρατό, παντού.
Έτσι φτιάχτηκαν περιουσίες, λαδώθηκε η μηχανή με πολύ μαύρο χρήμα και μίζες, χτίστηκαν οι άξονες της διαφθοράς και της διαπλοκής και αποκτήσαμε όλοι χαρά, αφθονία και ευημερία.
Και ζήσαμε και εμείς καλά τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και μετά όσες γενιές ήρθαν και θα έρθουν… την απάντηση την γνωρίζετε φαντάζομαι.
Που να βάλεις ένα ολόκληρο ΠΑΣΟΚ, 40 χρόνια μέσα σε 4 σελίδες; Χρειάζεσαι ολόκληρη τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και πάλι δεν φτάνει. Και που, ακόμα είμαι στη φάση που η Ελλάδα εμφανίζεται σε γεωργικές επιδοτήσεις να έχει έκταση λίγο μικρότερη από τον Καναδά. Και σε ζώα στη κτηνοτροφία και πτηνοτροφία να είναι όσο είναι η Γαλλία, η Γερμανία και η Ολλανδία μαζί.
Επιδότηση το πρωί και με την Μερσεντές να γλεντάω κάθε βράδυ στα μπουζούκια μέχρι το επόμενο πρωί. Ξεκινήσαμε με το ζεϊμπέκικο της μαγκιάς της εξουσίας και καταλήξαμε στο τσιφτετέλι της ξεφτίλας και της ανοησίας. Η μισή Ελλάδα ανακηρύχτηκε αγωνιστές της εθνικής αντίστασης και η άλλη μισή ξέρετε…
Από 4-5 συντάξεις ο καθένας, από 2-3 αυθαίρετα εξοχικά, μια πολυκατοικία με μεταφορά συντελεστή, με 2-3 τζιπ για να ανεβαίνει στα σκληρά βουνά στο Πανόραμα Βούλας και στους πρόποδες της Πεντέλης και της Πάρνηθας. Ένα σκαφάκι για φρέσκο ψαράκι και φυσικά συνταξιούχοι των 40 και 45 ετών με αμύθητα ποσά, ειδικά στις ΔΕΚΟ, που θα ζήλευαν ακόμα και ποδοσφαιριστές.
Εντάξει, δεν θέλω να σας πικράνω, όλοι καλά περάσαμε. Να ζούμε να τις θυμόμαστε αυτές τις εποχές που δεν θα ξανάρθουν ποτές. Ο δικός μου, ο δικός σου, οι δικοί μας. Και εποχές που το Διογένης Παλλάς ήταν πολιτιστικό κέντρο παγκόσμιας κληρονομιάς και μία χώρα αγωνιζόταν για να ρίξει αυτό το σκληρό καθεστώς Παπαθέμελη – Παπαθέμελη… εμείς θα γλεντάμε και θα τρώμε μέχρι το πρωί….
Και μετά ήρθε ο εκσυγχρονισμός. Και τι σημαίνει εκσυγχρονισμός σας θυμίζω. Εκσυγχρονισμός σημαίνει Σημίτης. Σημίτης σημαίνει ο πάπας της πολιτικής. Κανένας δεν τον ακουμπάει. Και ούτε τόλμησε και ούτε θα τολμήσει.
Τελειώσαμε με το πρώτο μέρος του ΠΑΣΟΚ από πολίτες που είναι πελάτες και από πελάτες που είναι πολίτες. Και είμαστε πια στη περίοδο των χρηματιστηρίων, των έργων της Ολυμπιάδας, των εξοπλιστικών, τις φρεγάτες, των υποβρυχίων που γέρνουν. Να συνεχίσω;
Γιατρέ μου δεν θέλω να ακούω. Δεν θέλω να θυμάμαι, αρνούμαι να σκέφτομαι.
Και φτάσαμε στο λεφτά υπάρχουν…. Όχι, όχι παιδιά. Ποτέ δεν μας είπε ψέματα ο Γιωργάκης. Άλλο σκεφτόταν, άλλο εννοούσε, αλλιώς το είπε. Και εξηγώ τι είπε. Ότι υπάρχουν λεφτά και μπορούμε να τα βρούμε. Θέλω τη προσοχή σας και να μην γελάτε με αυτό.
Εάν πιάσουμε τη φοροδιαφυγή, εάν πατάξουμε τη γραφειοκρατία, εάν πατάξουμε τη διαφθορά, εάν οργανωθούμε σωστά, εάν πληρώνουν όλοι τους φόρους τους, εάν ο Τοτός πάρει μεταπτυχιακό στις πολιτικές επιστήμες και αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν τι θα μπορούσε να γίνει; Πρωθυπουργός, γιατί όχι;
Σε αυτή την χώρα όλοι μπορούν να γίνουν πρωθυπουργοί αρκεί να έχουν το σωστό επώνυμο. Και στο τέλος, μαζί τα φάγαμε… Μας το είπαν και αυτό.
Εγώ κύριε Πάγκαλε κάνω δίαιτα. Και εγώ κύριε Πάγκαλε είμαι βίγκαν. Και εγώ δεν τρώω τα βράδια. Η αλήθεια είναι πως μαζί τα φάγατε. Υπουργοί, βουλευτές, κομματάρχες, συνδικαλιστές, δήμαρχοι, διοικητές οργανισμών. Όλοι μαζί τα φάγατε και φάγατε πολύ και καλά. Και δώσατε βέβαια και στους από κάτω λίγα ψίχουλα για να το βουλώσουν και να σκάσουν να μιλάνε για να τους κάνετε συμμέτοχους και συνένοχους.
Καμιά άδεια για κανένα ΠΡΟΠΟ, καμιά αδειούλα για κανένα περίπτερο, κανένα δανειάκι και φυσικά επιδόματα, επιδόματα, επιδόματα, επιδόματα…. Υπερωρίες πλασματικές, κάτι νυχτερινά και εκτός έδρας γιατί δουλεύεις 5 χλμ μακριά από το σπίτι σου και κάτι βαριά και ανθυγιεινά γιατί κάθεσαι πολύ και πιάνεσαι, γιατί πίνεις πολλούς καφέδες και σε έπιασε το στομάχι σου και φυσικά για το λουμπάγκο που σε έπιασε από το κουβάλημα των φακέλων.
Φίλοι του ΠΑΣΟΚ χρειάζεστε ηγεσία, χρειάζεστε όραμα. Και εσείς δεν έχετε ούτε ηγεσία που να κάνει γκελ και ούτε καν το αθηνόραμα. Σας θυμίζω θεός σχωρέστον τον Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί μας αρέσει δεν μας αρέσει, όταν ήταν υγιής και γερός υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μορφές της μεταπολίτευσης.
Άκου Φώφη μου, εσύ και οι σύντροφοί σου της Λιλιπούπολης. Το ποτάμι δεν ξαναγυρίζει πίσω. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει φιλότιμο και λεβεντιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν δωρίζεται, δεν κληρονομείται…
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ.
Δεν το βλέπεις πια, έχει γίνει τόσα δα μικρό…
