γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Οι πανδημίες ενίοτε αποτελούν σημεία καμπής. Το ευτύχημα των εμβολίων βοήθησε να ανακάμψουμε το ΄21, να διαχειριστούμε τις τύχες μας καλύτερα. Τα στοιχήματα ωστόσο και οι προκλήσεις στο νέο έτος παραμένουν.
Ο αγγελιοφόρος RNA αγγέλλει την αναγκαιότητα ενός περισσότερο ορθολογικού και αποτελεσματικού συστήματος υγειονομική ασφάλειας και πρόνοιας. Η ενίσχυση των συστημάτος υγείας δείχνει αναγκαία σε ποιότητα και αποτελεσματικότητα και όχι ως μέσο επίλυσης της ανεργίας.
Η αταξία των οικονομικών μετασεισμών της πανδημίας και οι υγειονομικές προκλήσεις θα συνεχίσουν μέχρι σχεδόν τα μέσα του δεύτερου τριμήνου του ΄22, αφήνοντας την κανονικότητα στο δεύτερο μισό αυτού. Αγκαζέ φυσικά και οι λαϊκιστές πολιτικοί, να επικρίνουν γιατί δεν λαμβάνονται όσα μέτρα υπονοούν αλλά δεν τολμούν να προτείνουν, κατακρίνοντάς τα όταν αυτά παίρνονται. Ως γνωστό, στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.
Στις διαπιστώσεις του ΄22 θα είναι η σημαντική αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς των πολιτών. Τα πρότερα lock down και η αποστασιοποίηση οδήγησαν στην άνοδο του ηλεκτρονικού εμπορίου, αλλά και στον εξορθολογισμό των εγωιστικών καταναλωτικών αγορών μας. Η σπουδαιότητα του απαραίτητου και του αναγκαίου αναδείχτηκε μόλις καταλάγιασε ο θόρυβος. Η αγορά θα πρέπει να προσαρμοστεί στο value for money και στο less is more, καθώς το μυστικό για μια ουσιαστική ζωή αποδεικνύεται πιο απλό από όσο φαίνεται.
Στη γειτονιά μας η μεταναστευτική κινητικότητα θα αυξηθεί και πάλι απότοκο της υγειονομικής και κλιματικής κρίσης. Εξαιτίας της αυξανόμενης παγκόσμιας φτώχειας, τα καραβάνια της ελπίδας θα ταξιδεύουν, με το καταφύγιο Ευρώπη για τους πληθυσμούς αυτούς να αποτελεί μοναδική διέξοδο. Παρότι η κοσμοοικονομία του καπιταλισμού παραμένει ο αναγκαίος μαγνήτης για τη δημιουργία πλούτου, οι φιλελεύθερες αρχές φαίνεται πως θα στηρίξουν περισσότερο μια δικαιότερη διανομή του.
Η υγειονομική κρίση δεν έφερε τη «σύγκρουση των πολιτισμών» αλλά φανέρωσε για πολλοστή φορά την ανωτερότητα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, έναντι αυταρχικών και κομμουνιστικών συστημάτων, ως τη χρυσή τομή του συλλογικού με το ατομικό. Έτσι οι σύντροφοι για πολλοστή φορά δεν θα χαρούν τη συλλογική τους ουτοπία. Άλλωστε η εναλλαγή του χρόνου, υπό το πρίσμα της αιωνιότητας των ουρανών, δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή τους.
Όσο κι αν μύρισαν πρόωρες εκλογές σε κάποιους, είτε με την παραίτηση των Γραμματέων είτε επειδή το ζήτησε αυτούσια ενσταντικά ο αρχηγός, εντούτοις το μοιραίο ξεπερνά τον παρόντα νέο χρόνο και αφορά πιθανότατα την 9η Απριλίου του επόμενου. Μέχρι τότε λοιπόν υγιαίνετε και αγαλλιάσθε.
