Καμάκια, λοιπόν, και παρενοχλήσεις, χωρίς να αγγίξω στο ελάχιστο όλες αυτές τις ξενοφοβικές και ρατσιστικές μπουρδολογίες που κυκλοφόρησαν και που, για πολλοστή φορά, ρίχνουν μέσα στον ίδιο ντορβά και αδιακρίτως όλους αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους, που αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν, μακριά από τα σπίτια και τις πατρίδες τους. Όχι, δεν θα μιλήσω καθόλου γι αυτήν την απαράδεκτη, χωρίς κανένα και πάλι όριο, γενίκευση. Ως προς τα καμάκια και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις όμως, θα σας πάω πολύ παρακάτω από τη συνηθισμένη εκδοχή καλοκαιρινού καμακιού σε ξένη τουρίστρια. Όχι, φυσικά, πως θεωρώ το κομμάτι αυτό αμελητέο. Απλώς, το θέμα είναι τόσο πολύ ξεχειλωμένο, που ξεφεύγει τελείως ακόμα και από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας σχετικά με τον όρο “καμάκι” και έχει περάσει στα επίπεδα του μπούλινγκ.
Και κατ’ αρχήν, ποιος ανόητος αντικατέστησε στο μυαλό του την ουσία του πράγματος, το ευγενές και ερωτικό παιχνίδι του φλερτ, με αυτήν την απαράδεκτη λέξη! Θα σας πω. Κάτι βλαμμένοι σκ@τόμαγκες, που νομίζουν πως κάθε θηλυκό που κινείται στο πεδίο τους, μπορεί να ανέχεται τη χυδαιότητα, ακόμα και του αδηφάγου βλέμματός τους. Σας μιλάω για εκείνα τα απολύτως προσβλητικά, ξενηστικωμένα, χυδαία κοιτάγματα, που σε γδύνουν από πάνω ως κάτω, πριν καν ακόμα ανοίξουν τα στοματάκια τους και σου πετάξουν στο καπάκι και τα μαργαριτάρια τους. Προφανώς και μιλάμε για όλους εκείνους τους θρασύδειλους, που δεν θα τολμούσαν ποτέ, μα ποτέ (!!!), να καθίσουν απέναντι σε μια γυναίκα, για να συζητήσουν μαζί της ακόμα και για… ποδόσφαιρο, κοιτώντας την βαθειά στα μάτια. Γιατί όποιος έχει τσαγανό – για να μην το πω αλλιώς – να σε κοιτάξει βαθειά στα μάτια, ξέρει και να φλερτάρει. Όλοι οι υπόλοιποι, κρύβονται πίσω από κάτι φτηνιάρικες εξυπνάδες και εμετικές ψευτομαγκιές, που δεν είναι ούτε για φτύσιμο. Εδώ βέβαια – για να τα λέμε και όλα – να προσθέσουμε, ότι υπάρχει επίσης και μια μεγάλη μερίδα γυναικών, που όλη αυτή την εκχυδαϊσμένη προσέγγιση τη βρίσκουν το λιγότερο κολακευτική. Βάλτε όμως ένα όριο, ρε παιδιά, άντρες και γυναίκες. Στην τελική, άμα γουστάρετε, ψαχτείτε μεταξύ σας. Για ποιον λόγο είμαστε υποχρεωμένες όλες οι υπόλοιπες, να ακούμε τη λέξη “αρσενικό” και να αλλάζουμε πεζοδρόμιο; Πρόσφατα, μια φίλη ταξίδεψε στο εξωτερικό, στο Λονδίνο συγκεκριμένα, και επέστρεψε με τη διαπίστωση, ότι οι άντρες εκεί… εξακολουθούν να φλερτάρουν! Υπάρχει, μας έλεγε, εκείνο το… “love is in the air”, που έχει χαθεί ολοκληρωτικά από τη χώρα μας, εδώ και χρόνια! Πού; Στο Λονδίνο, το τόσο παρεξηγημένο και κραγμένο επίσης, ειδικά από τους Έλληνες… άντρακλες. Και δεν φτάνει που ήτανε στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος με την κρίση – άλλο πάλι θέμα αυτό. Αυτό όμως, θα το πιάσουμε άλλη φορά… Έχω να σας πω λοιπόν, ότι η συγκεκριμένη διαπίστωση, ήταν από εκείνα που την εντυπωσίασαν και την εξέπληξαν ευχάριστα στο ταξίδι της! Και να μην πιάσω τώρα τις “τυχαίες” απρεπείς χειρονομίες, έτσι και πέσεις σε κανένα στενό πέρασμα, σαν τα στενά των Θερμοπυλών. Εκεί, μην τύχει και δουλέψουν γρήγορα τα αντανακλαστικά σου και μαζί με κανένα καντήλι, κατεβάσεις και κανέναν… φούσκο!
Δυστυχώς όμως, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα παραπάνω. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι. Πολλοί. Που ούτε που σας περνάνε απ’ το μυαλό, παρά το γεγονός ότι δεν ανακαλύφθηκαν χθες. Γνωρίζετε τη φράση που λέει “όταν το αφεντικό δεν μπορεί να σε π@#&%@# κανονικά, βρίσκει άλλους τρόπους για να το πετύχει;” Μάλιστα. Μιλάμε για άπειρα παραδείγματα. Και βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση, μιλάμε συνήθως για βία λεκτική, που δεν συμπεριλαμβάνει απαραιτήτως φραστικές χυδαιότητες με σεξουαλικά υπονοούμενα, αλλά για κάτι ακόμα χειρότερο. Μιλάμε για φραστικές επιθέσεις, για αγενείς προσβλητικές αναφορές, για ύφος απαξιωτικό και για όλες εκείνες τις χαριτωμενιές, που οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να αντιμετωπίζει καθημερινά με δυσκολία στον χώρο εργασίας της και φυσικά, υπό το κράτος της τρομοκρατίας, ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να χάσει τη δουλειά της. Και όλο αυτό, απλά και μόνο επειδή δεν δείχνει ότι… “τα θέλει”. Τι να θέλει, βρε άχρηστε; Τι σε κάνει να πιστεύεις, ανόητε φτωχόμυαλε “αρσενικέ”, ότι μια γυναίκα θα γύρναγε να σε κοιτάξει, επειδή απλά είχες την τύχη να κληρονομήσεις μια περιουσία; Τι σε κάνει να πιστεύεις, ότι η αξιοπρεπής στάση και η σοβαρότητα στη συμπεριφορά θα μπορούσαν ποτέ να εξαγοραστούν με τα λεφτά σου; Και σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, όσο πιο αξιοπρεπής, τυπική και επαγγελματική η στάση, τόσο πιο έντονη η παρενόχληση. Βιασμός. Μπούλινγκ, με κάθε σημασία του όρου. Γιατί να σας πω κάτι… ο καθημερινός βιασμός της ψυχής, μπορεί να είναι εξίσου επώδυνος και τραυματικός με τον σωματικό βιασμό. Εννοείται, ότι και εδώ έχουμε να κάνουμε και με περιπτώσεις γυναικών, που “ψάχνονται” και μάλιστα, πολύ συνειδητά. Όχι όμως όλες! Δεν είναι αυτός ο γενικός κανόνας κι ας βάλουμε επιτέλους ένα όριο εδώ!
Το θέμα είναι δυστυχώς πολύ ευρύ και ακόμα δυστυχέστερα, δεν περιορίζεται καθόλου στον γλυκανάλατο μύθο με τις τουρίστριες και τους Greek lovers. Έχει τεράστιες και πολυεπίπεδες διαστάσεις, που δεν εξαντλούνται σε ένα γραπτό χιλίων λέξεων. Προσωπικά όμως γίνομαι πλέον έξαλλη, όταν ακούω αυτά τα γενικευμένα συμπεράσματα, ότι όλες οι Ελληνίδες είναι έτσι κι όλοι οι Έλληνες, γιουβέτσι κι όλοι οι Μουσουλμάνοι, κοκορέτσι… Επιτέλους, ας βάλουμε σε κάποιο θέμα ένα όριο και μια διαχωριστική γραμμή! Έχει καταντήσει απίστευτα κουραστικό το να προσπαθείς καθημερινά να επιβιώσεις σε μια κοινωνία, από την οποία έχει χαθεί κάθε σεβασμός, κάθε πολιτισμός, κάθε αξία, κάθε ηθική, κάθε αξιοπρέπεια, κάθε ίχνος θηλυκότητας και κάθε αντριλίκι. Και μην παριστάνετε, ότι δεν γνωρίζετε τις λέξεις! Όλοι γνωρίζετε τι σημαίνουν και τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν! Κι αν δεν γνωρίζετε, ανοίξτε και κανένα λεξικό – δεν θα πάθετε τίποτα!
