Με άριστα το «10» στην καταπολέμηση της ανεργίας η κυβέρνηση συγκεντρώνει κατά μέσο όρο 3,8, στη μείωση της ακρίβειας 3,3, στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας 2,8 ενώ στην κοινωνική ασφάλιση οι πολίτες βαθμολογούν με 4.
Από την προκήρυξη των Προεδρικών εκλογών, το Δεκέμβριο του 2014, το 34% αναφέρει ότι η οικονομική κατάσταση χειροτέρεψε.
Εξάλλου, μέσα στους επόμενους 12 μήνες το 30% πιστεύει ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει, το 33% ότι θα καλυτερέψει, το 26% ότι θα παραμείνει η ίδια και το 11% ότι θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές εξελίξεις.
Το 52% δηλώνει ότι η οικονομική του κατάσταση χειροτέρεψε συγκριτικά με ένα χρόνο πίσω, το 43% ότι είναι στα ίδια επίπεδα και μόλις 4,5% ότι βελτιώθηκε.
Από την προκήρυξη των Προεδρικών εκλογών, το Δεκέμβριο του 2014, το 34% αναφέρει ότι η οικονομική κατάσταση χειροτέρεψε, το 6% ότι βελτιώθηκε και το 60% ότι παραμένει στα ίδια επίπεδα.
Το χειρότερο όλων είναι ότι οι πολίτες ενώ βαθμολογούν με κακό βαθμό την κυβέρνηση και δεν δείχνουν να τρέφουν σημαντικές ελπίδες ότι στο άμεσο μέλλον τα πράγματα θα βελτιωθούν σημαντικά, στο ερώτημα αν «μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αντώνη Σαμαρά θα τα πήγαινε καλύτερα ή χειρότερα στους παραπάνω τομείς», δηλαδή στους τομείς που αφορούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, στη μείωση της ακρίβειας, στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και στην κοινωνική ασφάλιση, όπου η κυβέρνηση με άριστα το «10» συγκεντρώνει μέσο όρο 3,8, οι πολίτες απαντούν:
Καλύτερα: 15,5%
Χειρότερα: 56,5%
Ούτε καλύτερα- ούτε χειρότερα: 21%
Δεν ξέρω- δεν απαντώ: 6,5%
Η εικόνα αυτή αποτυπώνει δύο πράγματα:
- 1.Ότι οι πολίτες δεν έχουν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο από την παρούσα κυβέρνηση.
- 2.Δεν έχουν, σε συντριπτικά χειρότερο βαθμό, ελπίδα ούτε από μια νέα κυβέρνηση Σαμαρά,
- 3.Οι πολίτες απλώς ανέχονται την κυβέρνηση Τσίπρα, επειδή δεν θέλουν καν να ακούν για τον Αντώνη Σαμαρά.
Το μέγεθος της προσδοκίας ελπίδας προς το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά δικαιολογεί και το μέγεθος της διαφοράς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στις τελευταίες εκλογές. Γιατί όταν δεν εμπιστεύεσαι και απλώς ανέχεσαι μια κυβέρνηση αποδίδοντάς της βαθμολογία κάτω της βάσης (σε όλους τους τομείς κάτω από 4%) φυσιολογικά έπρεπε να στρέφεις ως πολίτης τις ελπίδες σου κάπου αλλού και ως είθισται τις ελπίδες των πολιτών συγκεντρώνει η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ο επικεφαλής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στα μάτια των πολιτών φαντάζει ως ακόμα χειρότερο κακό. Κι έτσι ενώ καλυτέρευση της οικονομικής τους κατάστασης με την παρούσα κυβέρνηση αναμένει ένα 33%, το 26% αναμένει ότι θα μείνει στάσιμη, το 11% ότι θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις και το 30% ότι θα χειροτερέψει, στο αντίστοιχο ερώτημα με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά η διαφορά είναι συντριπτική καθώς το 56,5%, δηλαδή ένα 26,5% επί πλέον, αναμένει ότι θα χειροτερέψουν τα πράγματα.
Δυστυχώς η έλλειψη ελπίδας στην κοινωνία όπως φανερώνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι ο «κώδωνας κινδύνου» για το πού υπάρχει ισχυρό ενδεχόμενο να οδηγηθεί το πολιτικό μας σύστημα εάν, από τη μια οι όποιες ελπίδες υπάρχουν ακόμα για την παρούσα κυβέρνηση διαψευσθούν, και από την άλλη η ΝΔ δεν προχωρήσει στις επιβεβλημένες αλλαγές για να προσφέρει ελπίδα και προοπτική στους πολίτες.
Δυστυχώς, η ιστορία δείχνει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο λαός γίνεται ευάλωτος και εύκολα ακολουθεί όποιον εμφανίζεται ως «σωτήρας» και πολέμιος του συστήματος που του στέρησε την ελπίδα. Έτσι δημιουργήθηκε ο ναζισμός, έτσι επιχειρούν να τον αναβιώσουν τα φασιστικά μορφώματα που φιλοδοξούν να γίνουν επίγονοί του.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως τόσο η ευθύνη του κ. Τσίπρα όσο και η ευθύνη του κ. Σαμαρά, είναι τεράστιες.
Ο μεν κ. Τσίπρας πρέπει να επιλέξει αν προκειμένου ικανοποιήσει μια μειοψηφία ιδεοληπτικά αγκυλωμένων στελεχών του θα διαψεύσει τις ελπίδες της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ο οποίος στην συντριπτική του πλειοψηφία θέλει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ σε ποσοστό 66,5% έναντι της επιστροφής στη δραχμή με ποσοστό 27% ενώ το 6,5% δεν απαντά. Και η επιθυμία για παραμονή στη ζώνη του ευρώ είναι τέτοια που στο ερώτημα αν επιθυμούν την παραμονή στο ευρώ με τρίτο μνημόνιο ή την επιστροφή στη δραχμή με μια ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, οι πολίτες απαντούν, παραμονή στο ευρώ 55,5%, επιστροφή στη δραχμή 35%, ενώ ένα 9,5% δηλώνει ότι δεν ξέρει ή δεν απαντά.
Ο δε κ. Σαμαράς πρέπει να καταλάβει ότι ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του κόμματος που τον ανέδειξε στην πρωθυπουργία σε μια απέλπιδα προσπάθεια για προσωπική του δικαίωση, μπορεί να αποβεί πολιτικά θανατηφόρος και για τον ίδιο αλλά και για τη ΝΔ.
Γιατί ο λαός ο οποίος σήμερα δεν έχει ελπίδα πού να στηριχθεί για ένα καλύτερο αύριο, θα πιαστεί από το πρώτο σωσίβιο που θα βρει μπροστά του.
Όπως δείχνει η δημοσκόπηση ο λαός με το που ακούει ξανά για κυβέρνηση Σαμαρά, φεύγει τρέχοντας και ακουμπάει –ακόμα- στην κυβέρνηση Τσίπρα, δείχνοντας, τουλάχιστον, ανοχή. Η κατάσταση αυτή, όμως, δημιουργεί ένα επικίνδυνο τοπίο που η κυβέρνηση αφήνεται χωρίς πειστικό έλεγχο από μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που δεν έχει την στοιχειώδη εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Σκηνικό που μπορεί να ευνοεί στην παρούσα φάση τον κ. Τσίπρα αλλά δεν ευνοεί τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Η έλλειψη ελπίδας, όμως, σε κρίσιμους καιρούς όπως αυτός που βιώνουμε μπορεί να πλήξει βάναυσα και τη δημοκρατία. Και αυτό θα αποτελέσει τη χαριστική βολή για τη χώρα.
Ας το έχουν λοιπόν υπ’ όψιν τους οι πολιτικοί αρχηγοί των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων και ας πράξουν ανάλογα. Ο μεν ένας να μη διαψεύσει τις ελπίδες του λαού για παραμονή της χώρας στο ευρώ, ο δε δεύτερος να δώσει χώρο στο κόμμα του να αναπνεύσει και να ανανεωθεί για να μπορέσει μέσα από ένα νέο προγραμματικό πλαίσιο, χωρίς δεσμεύσεις του παρελθόντος να προσφέρει και πάλι ελπίδα στον ελληνικό λαό.
