ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
«Τρέλα ευγενής»
» Των φρονίμων τα παιδιά …»,
και γίνονται κι αυτά φρόνιμα,
και γλιστρά με φρονιμαδα η ζωή μέσα απ’ τα χέρια τους.
Η τρέλα θα μου πεις είναι προνόμιο των λίγων.
Ωστόσο μιλώ για την «ευγενή» τρέλα, εκείνη που οι …παλαβομαρες της
δεν είναι του συρμού.
Προς Θεού! Όχι του μικρομέγαλου που καμωνεται τον μεγάλο, του
«δήθεν» που μια χαρά καμωνεται τον δήθεν.
Μιλώ για την τρέλα του μικρού παιδιού,
που όλα τα δοκιμάζει λες για πρώτη φορά
με περιέργεια και λαχτάρα.
Μιλώ για την τρέλα
του μεγαλόψυχου ανθρώπου
που χωρά ομορφιά και έκπληξη,
τρόμο ιερό στο θαύμα.
