Η ισοτιμία της λίρας με το δολάριο και το ευρώ κοντεύει να φτάσει τη μια λίρα-ένα ευρώ, η Βρετανική κυβέρνηση φαίνεται ανίκανη να αντιμετωπίσει το Brexit γιατί δεν υπάρχει κανένα απολύτως σχέδιο, η Ευρώπη είναι ανίκανη να αντιμετώπιση το μεταναστευτικό πρόβλημα με τα ρατσιστικά κόμματα να μεγαλώνουν σε δύναμη κάθε μέρα – ακόμα και σε χώρες που χτες φαινόταν απίθανο – και στις ΗΠΑ, τον διεθνή χωροφύλακα και υπερδύναμη, μένουν δυο μόνο βδομάδες για εκλογές που θα αναδείξουν κατά πασά πιθανότητα ένα γεράκι που κατά περιόδους εξυπηρετεί περίεργα συμφέροντα εις βάρος ενός τρελού. Στη Συρία και το Βόρειο Ιράκ συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί, παρά τις συμφωνίες εκεχειρίας και τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους αμάχων, με έμφαση στους παράπλευρους στόχους που εξυπηρετούν γεωπολιτικά συμφέροντα και που πολλές φορές δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τον εμφύλιο στη Συρία, όπως η γενοκτονία των Κούρδων από τον Ερντογκάν. Κατά τα άλλα, χρόνια πολλά, καλή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, να χαιρόμαστε το ΟΧΙ.
Στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε κάλεσμα για δημοκρατική εγρήγορση σε απόλυτη ακολουθία του: εδώ ο κόσμος χάνεται και ο Κούλης ξυρίζεται.
Ξέρετε, το χειρότερο επακόλουθο της οθωμανικής κατοχής στην Ελλάδα για τέσσερεις αιώνες ήταν ότι η Ελλάδα ήταν απούσα από τις μεγάλες αλλαγές που συνέβαιναν σε παγκόσμιο επίπεδο και μάλιστα τη στιγμή που ο ελληνικός πολιτισμός διαμόρφωνε το δυτικό τρόπο σκέψης. Και αυτό δεν ήταν γεγονός μόνο κατά την Οθωμανική κατοχή, άλλα είχε προηγούμενο και δυστυχώς πολλά επόμενα. Προηγούμενο ήταν το Βυζάντιο που, χάρις στον απομονωτισμό και την παράνοια της ορθόδοξης εκκλησίας, η Ελλάδα απομονώθηκε από το παγκόσμιο γίγνεσθαι της εποχής, μάλιστα πολλές φορές αυτοορίζοντας τον εαυτό της σαν εχθρό, με αποτελέσματα ολέθρια. Στη συνέχεια και μετά από το Βενιζελικό διάλλειμα, η Ελλάδα πάλι απομονώθηκε ψάχνοντας «προστάτες» να κρυφτεί από πίσω τους ή σαμποτάροντας/προδίδοντας η ίδια τον εαυτό της, όπως έγινε με τη δικτατορία που η Ελλάδα έχασε το τραίνο του ’60. Και για τους ημιμαθείς δεν μιλάω για τους χίπις και τους Ρόλινγκ Στόουνς άλλα για την κοινωνική και τεχνολογική επανάσταση που έγινε στη δύση την περίοδο ’60-’70.
Τώρα για άλλη μια φορά χάνει το τρένο της τεχνολογίας, πάλι από δικά της λάθη και μάλιστα παρασέρνοντας κοινωνία και οικονομία. Φυσικά μιλάω για τα όσα έχουν προηγηθεί για το ραδιοτηλεοπτικό θέμα, για το νόμο και τον ρόλο Νίκου Παππά και τέλος για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μη τρελαίνεστε, θα δείτε ότι όλα συνδέονται, και ξεκινώντας από το τέλος.
«Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) είναι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο. H σημερινή ως έχει λειτουργία του ξεκίνησε στις 17 Μαΐου του 1929 και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ελληνικού συστήματος δικαστικού ελέγχου της διοικητικής δράσης. Είναι το Ανώτατο Δικαστήριο ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και έχει καταξιωθεί ως ο ισχυρός προστάτης τόσο του πολίτη όσο και του Δημοσίου. Η δε εκλογή των μελών του ορίζεται από το άρθρο 90 του Συντάγματος.»
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει φτιαχτεί σύμφωνα με τα πρότυπα του ανάλογου ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ και της Γαλλίας και έχει την άμεση και αμέριστη υποστήριξη και στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, της κυβέρνησης και της Βουλής μιας και είναι αυτό που ελέγχει τους νόμους του κράτους και τις αποφάσεις των δικαστηρίων, στη λογική εάν είναι σύμφωνοι με το γράμμα του συντάγματος. Προσοχή, το γράμμα του συντάγματος κι όχι την ερμηνεία ή τις κατά περιόδους παραφράσεις του συντάγματος. Η διαφορά …το χάος. Το αν και πόσο είναι ανεξάρτητη αυτή η δικαιοσύνη και ειδικά το Συμβούλιο της Επικρατείας …υπάρχει η Βουλή για να συζητηθεί, να κριθεί και να παρθούν ανάλογα μέτρα που ίσως να συμπεριληφθούν σε μια μελλοντική αναθεώρηση του συντάγματος, άλλα αυτή τη στιγμή οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι τελεσίδικες και αμφισβήτηση ερμηνείας του συντάγματος από το Συμβούλιο της Επικρατείας σημαίνει και αμφισβήτηση του συντάγματος, έτσι απλά. Κι όποιος αμφισβητεί ή αφήνει υπονοούμενα για το Συμβούλιο της Επικρατείας, βάζει σε κίνδυνο την δημοκρατία όπως τουλάχιστον ορίζουμε τη δημοκρατία σήμερα και όπως την έχουν διαμορφώσει πολιτικοί και δικαστήρια με τις αποφάσεις τους και τις επεμβάσεις τους συμπεριλαμβανομένων κι όλων των τέως και νυν βουλευτών, υπουργών και πρωθυπουργών τα τελευταία 80 χρόνια. Η δικαιοσύνη και το Συμβουλίου της Επικρατείας είναι δημιούργημά τους και η όποια προσβολή του τραυματίζει την «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία που οι ίδιοι φτιάξανε. Το σαν τα μούτρα τους …είναι προσωπική άποψη.
Έτσι, αρέσει δεν αρέσει και σε όποιον αρέσει, οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας – αυτού που το φτιάξανε σαν τα μούτρα τους – είναι τελεσίδικες και οριστικές. Άρα …άρα όταν φτάνει ένας νομός και μάλιστα εν τη γενέσει του στο Συμβούλιο της Επικρατείας θα πρέπει αυτός ή αυτοί που φτιάξανε αυτό το νόμο να είναι σίγουροι 300% ότι με κανένα, μα με κανένα τρόπο, αυτό που γράψανε δεν παραβαίνει το γράμμα του συντάγματος. Πριν από αυτό, όταν ένας νόμος φτάνει στη Βουλή των Ελλήνων, αυτός ή αυτοί που φτιάξανε αυτό το νόμο να είναι σίγουροι 3000% ότι με κανένα, μα με κανένα τρόπο, αυτό που γράψανε δεν παραβαίνει το γράμμα του συντάγματος γιατί τότε κάνουν την κυβέρνηση και την Βουλή των Ελλήνων συνένοχους στη παράβαση του συντάγματος.
Άρα ο υπεύθυνος γι’ αυτή τη παράβαση αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να είναι στο σπιτάκι του και να ψάχνει στις μικρές αγγελίες για δουλειά στα ντελίβερι της γειτονίας του, γιατί για «νομοθέτης» και λειτουργός του κράτους ΔΕΝ κάνει. Συν, ο Νίκος Παππάς – γιατί ντρεπόμαστε να λέμε ονόματα; – θα πρέπει να λογοδοτήσει γιατί ένα περιβάλλον ξέφραγο αμπέλι που βοσκούσαν τα γίδια τους οι νταβατζήδες στο τσάμπα, αυτή τη στιγμή χάρις σε ένα μη σύμφωνο με το σύνταγμα νόμο, έγινε μπουρδέλο ολκής που μάλιστα οι σύγχρονοι Κοσκωτάδες θα βγουν κι από πάνω σαν αδικημένοι.
Αυτά όμως θα ίσχυαν σε μια δημοκρατία που την ορίζουν και λειτουργούν αξίες και ηθική κι όχι σε μια «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία που την ορίζει το …αμφισβητούμενο νόμιμο και η λύση είναι … «θα φέρουμε καινούργιο νόμο στη Βουλή, όλα ξεκινούν από το μηδέν». Γιατί εκεί η απάντηση είναι …άει στο διάολο καραγκιόζηδες. Τι είπαμε παραπάνω; Να χαιρόμαστε το ΟΧΙ!
Αυτή τη στιγμή ο Νίκος Παππάς, συνειδητά ή όχι – εγώ θεωρώ από ανικανότητα, βλακεία και αλαζονεία – έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου με το Συμβούλιο της Επικρατείας στο κέντρο τους. Κάθε νόμος, κάθε δικαστική απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις, ακόμα και μεμονωμένων συμφερόντων, θα βρει το δρόμο του προς το Συμβούλιο της Επικρατείας. Κι επειδή οι ίδιοι οι πολιτικοί μας, ναι αυτοί που είναι ταγμένοι στην ακεραιότητα αυτού του το Συμβουλίου της Επικρατείας, οι μεν το αμφισβητούν οι δε το θεωρούν «δικό» τους μετά την απόφαση για τα ραδιοτηλεοπτικά, απαξιώνουν με την καιροσκοπική τους υποστήριξη ή άρνηση τις όποιες αποφάσεις του οδηγώντας τον κόσμο σε μεγαλύτερη αμφισβήτηση των όσων όλοι τους αντιπροσωπεύουν. Με λίγα λόγια …άει στο διάολο καραγκιόζηδες Πα(π)πατζήδες όλοι σας!
Αλλά για να επανέλθω σε κάτι που έγραψα στην αρχή και φάνηκε σαν να μην έχει νόημα. Το θέμα ότι ενώ όλα αλλάζουν η Ελλάδα είναι απούσα. Τόσο ο νόμος Παππά, όσο και όσα λέει ο Παππάς μπορεί και να ήταν σωστά, μπορεί και να ήταν λάθος αλλά θα είχαν σημασία πριν από δέκα δεκαπέντε άντε ακόμα και πέντε χρόνια. Τώρα όλα έχουν αλλάξει κι ό,τι και να γίνει, ό,τι και να νομοθετηθεί, ό,τι και να αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικράτειας, θα είναι για άλλους χώρους, γι’ άλλες εποχές. Θα είναι εκ προοιμίου ξεπερασμένο. Αυτή τη στιγμή η τηλεόραση και το ραδιόφωνο αλλάζουν και αλλάζουν τρομακτικά, ριζοσπαστικά.
Αυτή τη στιγμή ο ορίζοντας του ραδιοτηλεοπτικού κόσμου είναι στο διαδίκτυο, στο ιντερνέτ. Εταιρίες καθαρά διαδικτυακές, όπως η Amazon και το Netflix που παρουσιάζουν προγράμματα κατ’ επιλογή και σε τιμές όχι απλά ανταγωνιστικές αλλά καθαρά συμφέρουσες. Ουσιαστικά και σε παγκόσμιο κλίμακα, ό,τι ραδιοτηλεοπτικό υπάρχει αλλάζει …με τους Έλληνες υποχρεωτικά να μπαίνουν σε αυτό το παιχνίδι, αλλά με την ελληνική κυβέρνηση, το κράτος, τον Κούλη και δεν ξέρω ποιούς άλλους να ψάχνουν πως θα πάρει άδεια και πόσα θα δώσει ο σύγχρονος Κοσκωτάς ή σε ποιο μαγαζάκι θα τα κονομήσει ο Χατζηνικολάου.
Την ίδια στιγμή στη Σκανδιναβία όλοι αναρωτιούνται τι γίνεται, γιατί βλέπουν μεταγωγικά να μεταφέρουν ογκώδη οπλισμό και στρατό στην Εσθονία από όλο τον κόσμο, τον Πούτιν να ανακοινώνει όλο καμάρι ότι ο καινούργιος πύραυλος με το πολύ γλαφυρό όνομα «Σατανάς 2» θα μπορεί να φτάσει μέχρι την έρημο της Νεβάδα και Ρωσικά πολεμικά πλοία με πυρηνικά όπλα να πλέουν στη Μεσόγειο. Την ίδια στιγμή που στο όνομα της ειρήνης στη Συρία, ο Ερντογκάν βομβαρδίζει Κούρδους στο Ιράκ. Την ίδια στιγμή που κανένας δεν ξέρει, όχι τι θα βγάλει η κάλπη στις ΗΠΑ σε δυο βδομάδες άλλα τι θα φέρει η επόμενη μέρα σε μια χώρα βαθιά διχασμένη με προβλήματα φυλετικά, κοινωνικά και οικονομικά, την ίδια στιγμή που η Ευρώπη διαλύεται λόγω πολιτικών ιδεοληψιών και πολιτικών συμφερόντων. Την ίδια στιγμή που ο φασισμός κερδίζει παντού. Ο ίδιος ακριβώς φασισμός που ηττήθηκε από πολλά ΟΧΙ. Τι είπαμε παραπάνω; Να χαιρόμαστε το ΟΧΙ!
***************************************
Αρνούμαι να κρίνω τις δηλώσεις του Άδωνι περί κομμουνισμού και κομμουνιστικών κομμάτων. Για να τις κρίνεις θα πρέπει να έχεις και σαν δεδομένο ότι ο Άδωνις έχει έστω και στοιχειώδη αντίληψη περί δημοκρατίας. Δεν έχει! Άρα περνάμε στο επόμενο.
***************************************
Αν είναι δυνατόν η ευχή μας να είναι να φύγουν αυτοί για να έρθει ο Κούλης, ο Άδωνις και ο Βορίδης!!! Πόσο επιτέλους θα απαξιώνουμε τους εαυτούς μας ψηφίζοντας όλες αυτές τις απαξιωμένες τερατουγήσεις ενός απαξιωμένου πολιτικού συστήματος; Και μάλιστα να τους βλέπουμε και σαν λύσεις;
***************************************
Όπως κάθε Παρασκευή παρέα μου κρατάει ο Θάνος Ραφτόπουλος
***************************************
Στη φωτογραφία, άλλος ένας Πα(π)πατζής της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας με έναν γενικώς παπατζή.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
