– Αφεντικό πόσα χιλιάρικα σου ζήτησα;
– Δύο.
– Πόσα μου έδωσες;
– Ένα
– Άρα, ένα που σου χρωστάω κι ένα που μου χρωστάς, είμαστε πάτσι!
Κόκκαλο το αφεντικό!!!
Κάπως έτσι φαίνεται να λειτουργεί και ο Αλέξης Τσίπρας.
Πήρε από τους Έλληνες με την υπερφορολόγηση τα τριπλάσια από όσα ζητούσαν οι δανειστές. Και τώρα τους επιστρέφει το ένα τρίτο. Άρα ποιος είναι κερδισμένος;
Ο κ. Τσίπρας βέβαια υποστηρίζει ότι το υπερπλεόνασμα συγκεντρώθηκε όχι από την άδικη και άσκοπη υπερφορολόγηση που η κυβέρνησή του επέβαλε στους πολίτες και ιδιαίτερα στη μεσαία τάξη, αλλά από την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής!!!
Δεν ξέρω τι λένε οι φορολογούμενοι αλλά προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται ότι καταλαβαίνει τι λέει. Γιατί και η διαφθορά και η φοροδιαφυγή επί των ημερών του ζουν και βασιλεύουν. Τίποτα δεν προχωράει στο δημόσιο χωρίς γρηγορόσημο και η φοροδιαφυγή οργιάζει.
Παρουσίασε την ελεημοσύνη του κοινωνικού μερίσματος ως προσωπική του επιτυχία, την ώρα που τα χρήματα τα οποία άντλησε από την υπερφορολόγηση, όπως και εκείνα που δεν πλήρωσε από τις υποχρεώσεις του δημοσίου προς τους ιδιώτες, είναι χρήματα που έλειψαν από την αγορά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Πρόκειται για χρήματα που αν υπήρχαν στην αγορά θα είχαν πολλαπλασιαστεί. Γιατί είναι κανόνας ότι το χρήμα, όταν κινείται, γεννά χρήμα για όλους, αλλά κυρίως για το ίδιο το κράτος.
Αλλά η λογική του Τσίπρα είναι διαφορετική. Είναι η λογική των επιδομάτων. Του κράτους Ιανού, που το ένα πρόσωπο είναι το πρόσωπο του φορομπήχτη και το άλλο του ελεήμονα. Κι έτσι πιστεύει ότι υπάρχει κοινωνική ισορροπία.
Δείτε τι κάνει με τη ΔΕΗ. Δίνει 360 εκατομμύρια στην επιχείρηση, για το κοινωνικό τιμολόγιο, με το επιχείρημα ότι την επιχορηγεί για να αποτρέψει νέες αυξήσεις. Δηλαδή δίνω χρήματα στον φίλο μου τον Γιάννη για να πάει στα μπουζούκια, για να μη μου ζητήσει δάνειο. Και βέβαια η ΔΕΗ μπορεί να μη πηγαίνει στα μπουζούκια (τα στελέχη της πάνε με τους παχυλούς μισθούς που εξακολουθούν να λαμβάνουν), αν και ως επιχείρηση κάνει πολλές και άσκοπες, σε ορισμένες περιπτώσεις, σπατάλες. Θα μας τρελάνει; Δεν ξέρω αν οι δανειστές επικαλούμενοι ζητήματα ανταγωνιστικότητας θα το επιτρέψουν αλλά σίγουρα η επιχείρηση δεν σώζεται με επιχορηγήσεις αλλά με εξυγίανση και σωστή διαχείριση.
Ο κ. Τσίπρας μίλησε και για τις νέες θέσεις εργασίας που δημιούργησε η κυβέρνησή του, κάνοντας λόγο για 300.000 που πέρασαν στην κανονικότητα της εργασίας. Τώρα βέβαια πόσο σχέση με την κανονικότητα έχει η 8μηνη εργασία με κοινοτικά προγράμματα ή το να εργάζεσαι οκτάωρο και να πληρώνεσαι για τετράωρο, είναι ένα άλλο ζήτημα στο οποίο φαντάζομαι θα απαντήσουν αυτές οι 300.000 «εργαζόμενοι» είλωτες, όταν θα έλθει η ώρα της κάλπης.
Εκεί όμως που ο κ. Τσίπρας ξεπέρασε τον εαυτό του ήταν όταν συμπεριέλαβε στους δικαιούχους τους συνταξιούχους ως δώρο την επιστροφή των εισφορών που τους έχει επιδικάσει η Δικαιοσύνη!!!
Πραγματικά, αυτό ούτε ο Τσίπρας δεν φανταζόμουν ότι μπορούσε να το κάνει. Φαίνεται όμως, ότι ο πανικός του για τις αποκαλύψεις γύρω από την υπόθεση Καμμένου (αυτές που έχουν γίνει και αυτές που έρχονται) είναι τέτοιος που έχει ξεπεράσει σε θράσος και ψέματα ακόμα και το πρότυπο του Τσίπρα που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε. Πλέον, μιλάμε για τον Τσίπρα μιας άλλης, νέας εποχής, ο οποίος μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις για το πόσο χαμηλά μπορεί να κατεβάσει τον πολιτικό λόγο αλλά και σε ποιο βαθμό διχασμού (γιατί αυτό ήδη το επιχειρεί) θα επιχειρήσει να οδηγήσει τους Έλληνες.
Και βέβαια όλα αυτά δείχνουν ότι οι εκλογές είναι κοντά. Το ατύχημα που φοβόταν ο κ. Τσίπρας, δεν φαίνεται να το αποφεύγει. Και, όπως δείχνει, θα θυσιάσει ακόμη και την ελάχιστη αξιοπρέπεια που του έχει απομείνει στην αγωνιώδη προσπάθειά του να περιορίσει- κατά το δυνατόν- τη νίκη της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το πρόβλημα ωστόσο δεν βρίσκεται στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, αλλά στο γεγονός ότι όσο ακόμα ο κ. Τσίπρας θα είναι πρωθυπουργός θα εκθέτει και θα δεσμεύει την Ελλάδα, και αυτό είναι το επικίνδυνο για τη χώρα.
