γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
«Να ζεις σε ενδιαφέροντες καιρούς» αναφέρει η γνωστή κινέζικη κατάρα. Από το 1991 και μετά, ο κόσμος ζούσε λιγότερο ενδιαφέροντες καιρού. Ζούσαμε σε ειρήνη, πιστεύαμε σε καλύτερους καιρούς ήρθαν χάρη στην ανάπτυξη και στην παγκοσμιοποίηση.
Το φιλελεύθερο οικοδόμημα έζησε βέβαια και κρίσεις από το 2001 και μετά. Οι δίδυμοι Πύργοι ήταν το πρώτο χτύπημα, η εισβολή στο Ιράκ το 2003, έπειτα η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που κλόνισε τα οικονομικά συστήματα όλου του κόσμου και της ΕΕ.
Πόλεμο όμως πιστεύαμε ότι δεν θα ζούσε η γενιά μας. Η γενιά μας διάβαζε στα βιβλία της ιστορίας τις μαύρες σελίδες των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και έλεγε ευτυχώς κάτω από τις στάχτες και τα αποκαΐδια των πολέμων -και ειδικά του Β’ ΠΠ- γεννήθηκαν οι μηχανισμοί που θα παρείχαν ευημερία στους λαούς της Ευρώπης.
Μάλον όμως στον Πούτιν δεν άρεσε που η ΕΣΣΔ διαλύθηκε και θεωρούσε ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα πρέπει να είναι δορυφόροι της Μόσχας. Φοβάται το ΝΑΤΟ στα σύνορα, γιατί πιστεύει ότι μπορεί να έχει την τύχη του Σαντάμ Χουσεΐν. Πράγματι, για πολλούς η Ρωσία είναι ένα μεγάλο βενζινάδικο, με όλους τους κινδύνους που έχει αυτή η θεώρηση.
Η ΕΕ θα πρέπει να απαντήσει αποφασιστικά στον πόλεμο που αποφάσισε ο Πούτιν. Οι κυρώσεις πρέπει να πονέσουν το καθεστώς της Μόσχας και όχι να είναι επιδερμικές. Ο Ρώσος πρόεδρος από την χαραυγή της Πέμπτης ξεπέρασε πλέον το σημείο χωρίς επιστροφή.
Πρέπει να καταλάβει ο Πούτιν ότι πλέον θα είναι μόνος του και θα απομονωθεί από όλους.
Ένα ερώτημα είναι εάν η Ρωσία έχει να επιδείξει κάτι άλλο εκτός από την σκληρή ισχύ και τα τανκς. Το ίδιο έκανε το 1956 στην Ουγγαρία, όταν ανέτρεψε τον Ίμρε Νάγκυ. Στην Τσεχοσλοβακία το 1968 όταν ο Alexander Dubcek ήθελε να εφαρμόσει τον «Σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», έστειλε τα τανκς. Το ίδιο τώρα με την Ουκρανία, θέλει η ίδια η Ουκρανία να απορρίψει την Ρωσία; Δεν μπορεί να το κάνει, γιατί είναι λάθος της ιστορίας που δημιουργήθηκε η Ουκρανία, σύμφωνα με την ρωσική πλευρά.
Σε έναν ανταγωνιστικό και άναρχο κόσμο όλα θα επανασχεδιαστούν. Η ΕΕ και η Δύση έχουν αποθέματα να αναγεννηθούν ξανά αρκεί πρώτα να καταφέρουν να δούνε τα λάθη τους αυτά τα τριάντα χρόνια της μονοπολικότητας.
