Το άλλο ερώτημα είναι πώς θα πορευτεί από εδώ και πέρα η κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση; Θα ακούσει τις φωνές των διαδηλωτών που λένε όχι στον όρο «Μακεδονία» ή θα συνεχίσει να επιζητά μία αμοιβαία λύση erga omnes;
Το ίδιο πρέπει να κάνει και η αντιπολίτευση, να μην προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από το συλλαλητήριο και να ξεκαθαρίσει και αυτή την στάση της, είναι με τον Καραμανλή του 2008 ή με το όχι στον όρο «Μακεδονία»; Να πούμε και του στραβού το δίκιο, η δεξιά της δεξιάς βρήκε τρόπο να την βγει από τα δεξιά στον Κυριάκο, γιατί όπως ισχυρίζονται μερικοί δεξιοί «ο Κυριάκος δεν τραβάει». Λογικό το βρίσκω, μερικοί στην ΝΔ θέλουν πεζοδρόμιο, φωνές και συνθήματα, εν ολίγοις έναν φύλαρχο που θα τους βγάζει στον δρόμο.
Τους θέτω ένα ερώτημα. Αυτοί που διατυπώνουν αυτές τις απόψεις έχουν καταλάβει ότι η ΝΔ έχει αναπτύξει μία δυναμική με τον Κυριάκο αρχηγό που δεν την είχε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του 2015; Ναι, ξέρω τι θα μου πείτε, ότι οι νεοδημοκράτες είναι συντηρητικοί, ακούνε την εκκλησία, είναι συντηρητικοί στα εθνικά θέματα.
Κάποιοι μιλάνε για κόμμα δεξιά της ΝΔ σε παραλλαγή της Λέγκας του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία. Εάν δημιουργηθεί ένα τέτοιο κόμμα μόνο για το «Μακεδονικό» θα πιάσει με το ζόρι το 3%.
Όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε έναν εκπολιτιστικό ρόλο για την αυτοκρατορία του. Αλλά εμείς δεν θέλουμε να μάθουμε ιστορία και όταν συζητάμε για το «Μακεδονικό» μας πιάνει μία κρίση ταυτότητας.
Για εμάς το θέμα είναι ζήτημα τιμής, ενώ για τους γείτονες είναι πιο πολύ συμβολικό το πρόβλημα.
Αλλά όλοι μπορεί μειλίχια να πιστεύουν ότι θα σηκώσουμε τον διακόπτη του λαϊκισμού και μετά θα τον κλείσουμε.
Ας αφήσουμε τα εν Ελλάδι συλλαλητήρια και πάμε να δούμε το πώς και το γιατί πρέπει να λυθεί το θέμα με το γειτονικό κράτος.
1.Τα Βαλκάνια βράζουν και η χύτρα κοχλάζει επικίνδυνα και είναι έτοιμη να εκραγεί. Εμείς εδώ σε αυτό εδώ το πολύπαθο γεωγραφικό διαμέρισμα θέλουμε να επανεπιβεβαιώσουμε τον Μπίσμαρκ που είχε πει «ότι εάν ξεκινήσει Παγκόσμιος πόλεμος, θα ξεκινήσει από μία βλακεία στα Βαλκάνια».
2. Η δολοφονία του μετριοπαθούς πολιτικού Ιβάνοβιτς στο Κόσσοβο τίναξε στον αέρα τον διάλογο Σερβίας-Κοσσόβου. Φέτος είναι ιδιαίτερη χρονιά για το Κόσσοβο, γιατί τον Φεβρουάριο θα γιορτάσει τα δέκα χρόνια από την ανεξαρτησία του. Ο διάλογος Σέρβων και Κοσσοβάρων –Αλβανών δεν συνεχίζεται όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της Σερβίας.
Το Κόσσοβο δεν το έχουν αναγνωρίσει η Ελλάδα και η Κύπρος. Εάν το αναγνωρίσουμε, θα ανάψουμε την σπίθα και με την Σερβία.
3. Η πιο ασταθής χώρα των Βαλκανίων, η χώρα που δεν σταθεροποιείται με τίποτα είναι η Βοσνία Ερζεγοβίνη. Είναι χώρα που απειλεί όλα τα Βαλκάνια. Μία χώρα χωρίς καμία δομή σταθερή. Επίσης, και εκεί έχει ανάψει το φυτίλι με τους Σέρβους της Βοσνίας να ζητάνε και να θέλουν δημοψήφισμα για να ενωθούν ξανά με την Σερβία.
4. Το Μαυροβούνιο κατάφερε να μπει στο NATO, αλλά η Ρωσία πήγε να κάνει πραξικόπημα. Αλλά δεν τα κατάφερε. Και έτσι το Μαυροβούνιο απέφυγε τα χειρότερα.
5. Η Ρωσία θεωρεί τα Βαλκάνια μαλακό υπογάστριο της Ε.Ε. και θέλει να τα έχει υπό την επιρροή της. Τώρα αυτό θέλει να το αποτρέψει η ΕΕ και η Αμερική. Θα τα καταφέρουν; Θα δείξει.
Πάντως στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων διεξάγεται ένας άτυπος Ψυχρός Πόλεμος με την Αμερική και την Ρωσία. Για το μεγάλο παιγνίδι της επιρροής.
Μακάρι να μην επιβεβαιωθεί ο Μπίσμαρκ. Η χύτρα των Βαλκανίων βράζει και όλοι παρακολουθούν με αγωνία.
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
