ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Το Καβαφικό ταξίδι εν συντομία.
Στην άκρη του γκρεμού.
Ένα βήμα παρέκει του,
στον αέρα,
κίνησα την πτήση μου.
Λίαν συντόμως θα πατούσα γης.
Προσεχώς ουρανό.
Ωστόσο προσώρας ίπταμαι
-με τη λάθος φορά-,
για εκεί που με έσπρωχναν,
κι εγώ αντιστεκόμουν.
Αντιρρησίας γαρ, έως
να γίνει το …δικό τους.
Όμως προσώρας στον αέρα,
προλαβαίνω να δω για λίγο
-στην πτώση μου-,
εικόνες να ανεβαίνουν,
με τη δική μου ταχύτητα.
Αντιδιαμετρικά αντίθετα.
Ως να βαρεθούν τον ανήφορο
και να στερεωθούν ακίνητες
-γεγονός οδυνηρό για μένα-,
αφού τότε, δια μιας
θα έχω κλειδωθεί στο πάτωμα,
στη ρίζα του γκρεμού.
Θλιβερό θα πουν.
Μάλλον δεν θα τ΄ακούσω.
Το ταξίδι ωστόσο
του Καβάφη,
σαν συμπερίληψη
της σύνολης παρουσίας μου,
εδώ θα έχει διαβαστεί
απνευστί.
Κι εγώ ο τυχερός
που το στοχάστηκε.
Αμοίραστα.
