γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 η ατλαντική συμμαχία έκανε έκκληση για το εάν επιθυμούν να ενταχθούν στους κόλπους της η Γεωργία και η Ουκρανία.
Στη Ρωσία αυτό δεν άρεσε και έκανε τον πόλεμο της Γεωργίας το 2008, όπου από την Γεωργία αποσχίστηκαν η Νότια Οσετία και η Αμπχαζία. Ακολούθησε η Ουκρανία το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας.
Η προσάρτηση της Κριμαίας ήταν η πρώτη αλλαγή συνόρων εν καιρώ ειρήνης. Το γεγονός της Κριμαίας ώθησε την Ρωσία εκτός των G8 που από τότε έγιναν G7.
Την νέα παγωμένη σύγκρουση στα ανατολικά σύνορα της χώρας του αναθέρμανε ο Ρώσος πρόεδρος εδώ και έναν μήνα. Όσο περνούσε ο καιρός ο Βλαντιμίρ Πούτιν κλιμάκωνε την ένταση στην ουκρανική μεθόριο στέλνοντας στρατεύματα που αριθμούν κοντά στους 100.000 στρατιώτες.
Η Ρωσία κατάφερε να φέρει πολύ γρήγορα την Αμερική στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Το θέμα είναι, θέλει η Ρωσία να διαπραγματευθεί ή όχι; Γιατί άλλο να περιμένεις πίσω από την κλειστή πόρτα και άλλο όταν ανοίγει η πόρτα.
Οι δύο Υπουργοί Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και Σεργκέι Λαβρόφ συναντήθηκαν στην Γενεύη δηλώνοντας και οι δύο ότι ήταν ειλικρινείς οι συνομιλίες, αλλά όμως οι διαφωνίες παρέμειναν.
Η Αμερική από την μεριά της και μάλιστα δια στόματος του προέδρου της πιστεύει ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ουκρανία και έθεσε τις κόκκινες γραμμές της, ξεκαθαρίζοντας ότι θα πάρει απάντηση εάν εισβάλει στην Ουκρανία. Η Γερμανία προκρίνει τον διάλογο, αλλά ο Σολτς είναι κατηγορηματικός: εάν η Ρωσία κάνει την όποια εχθρική κίνηση προς την Ουκρανία, το έργο του NordStream θα διακοπεί.
Το θέμα της Ρωσίας διχάζει την ΕΕ, αλλά και την Δύση. Το μόνο που φάινετια να μπορεί να καταφέρει η Ρωσία είναι να ισχυροποιηθεί το ΝΑΤΟ παραπάνω και η αρχιτεκτονική ασφαλείας της ΕΕ να προχωρήσει πιο γρήγορα.
Η Ρωσία θα πρέπει να σκεφτεί διπλά την όποια κίνηση, που θα περιέχει τη «δορυφοροποίηση» του Ντόνετσκ και του Λουχάντσκ, γιατί αυτό θα έχει κυρώσεις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Μία από τις πιθανές κυρώσεις είναι η Ρωσία να βγει εκτός του συστήματος των διεθνών συναλλαγών και αυτό μπορεί να προκαλέσει αναστάτωση στο εσωτερικό της χώρας και στο τραπεζικό σύστημα.
Όλες τις αυστηρές κυρώσεις η Δύση θα πρέπει να τις εξετάσει πολύ προσεκτικά, γιατί οι πρώτες κυρώσεις το 2014 δεν είχαν πλήξει και πολύ την οικονομία της χώρας του Πούτιν, αφού η Ρωσία στράφηκε γρήγορα στην Κίνα και στην αγκαλιά του Σι Τζίπινγκ.
Αυτός ο Ρωσικός-Κινεζικός άξονας θα πρέπει να εξεταστεί από την ΕΕ και την Αμερική για το τι μπορεί να φέρει και για τον ποιον συμφέρει.
Η Αμερική μετά την αποχώρηση από το Αφγανιστάν έδειξε ότι δεν είναι διατεθειμένη να χαλάσει κεφάλαιο και ανθρώπινο δυναμικό για άλλες χώρες. Οι νικητές του Ψυχρού Πολέμου θα πρέπει να διορθώσουν τα λάθη τους, αφού πρώτα τα εντοπίσουν έτσι ώστε η Αμερική να αποκτήσει το χαμένο κύρος της, για το εάν δηλαδή είναι ικανή να επιβληθεί μίας αναθεωρητικής δύναμης.
Η κρίση της Ουκρανίας έχει και ενεργειακή διάσταση. Η Ρωσία είναι η μόνη παραγωγός χώρα που παράγει και εξάγει ΦΑ και Πετρέλαιο.
Με το NordStream και την παράκαμψη της Ουκρανίας το Φυσικό Αέριο θα ρέει δυτικά, αφού η χώρα του Πούτιν είναι η κύρια προμηθεύτρια της ΕΕ και αυτό κάνει την Ρωσία να μπορεί να απειλεί την ενεργειακή επάρκεια της ΕΕ στο σύνολο της.
Η Αμερική από την πλευρά της έχει αυξήσει σημαντικά τις ποσότητες LNG και αυτό την οδήγησε να εκδώσει το non-paper για τον EastMed, λέγοντας ότι θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στην ηλεκτρική ενέργεια. Στόχος της Αμερικής είναι να μπορεί να καλύψει με επαρκείς ποσότητες LNG την ΕΕ, αλλά οι ποσότητες δεν φτάνουν.
Ο Ρώσος πρόεδρος στην Ουκρανία είναι με το όπλο παρα πόδα, η Αμερική δεν μπορεί να κάνει πλέον πίσω, γιατί αυτό θα θεωρηθεί ως αδυναμία.
Κοινώς, μπλεγμένοι στην «εξαναγκαστική διπλωματία» του Ρώσου προέδρου και να σκεφτόμαστε εάν φτάσουμε σε σημείο εκπυρσοκρότησης.
Η ηττημένη του Ψυχρού Πολέμου μάλλον ζητά μία αναθεώρηση στο «εγγύς εξωτερικό» της.
Ο Τσώρτιλ είχε πει ότι μπορεί να λύσει το Ανατολικό, εάν συναντιόταν κάθε εβδομάδα με τον Στάλιν, αλλά ο Τσώρστιλ δεν ζει για να μας καταθέσει μία νέα διπλωματική πρόταση. Την λύση στο Ουκτανικό θα πρέπει να τη βρουν οι σύγχρονοι παγκόσμιοι ηγέτες…
