Τα πράγματα πλέον έχουν βρεθεί σε οριακό σημείο. Τα σημάδια είναι ολοκάθαρα, για όποιον έχει ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά. Η χώρα, εξαιτίας του ανεύθυνου τυχοδιωκτισμού του κ. Τσίπρα, συνεπικουρούμενου από μια χορεία βουλευτών όλου του φάσματος –και της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής συμπεριλαμβανομένης- βρίσκεται στη δίνη της αβεβαιότητας και της αστάθειας.
Τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου βρίθουν από αρνητικά οκτάστηλα για το μέλλον της Ελλάδας. Μιλούν για GREXIT, για αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για επικείμενο κοινωνικό χάος.
Κάποιοι, βεβαίως, εντός των συνόρων τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά με απάθεια, θεωρώντας ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τα διεθνή ΜΜΕ, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί συνωμοτούν για να στερήσουν από το ΣΥΡΙΖΑ μια μεγάλη νίκη… Δυστυχώς γι’ αυτούς και κυρίως για τον ελληνικό λαό, πλανώνται πλάνην οικτράν. Απλώς στρουθοκαμηλίζουν, και ζητούν και από τους ψηφοφόρους να κάνουν το ίδιο.
Η αλήθεια, όμως, είναι πικρή, και όποιος την αγνοεί θα το πληρώσει ακριβά. Και η αλήθεια είναι ότι ο δρόμος για να σταθεί η οικονομία στα πόδια της είναι μόνον αυτός των μεταρρυθμίσεων, της συνετής δημοσιονομικής πολιτικής, της σοβαρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, χωρίς ακραίες μονομερείς ενέργειες. Ακριβώς τα αντίστροφα δηλαδή από όσα υπόσχεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν, ο μη γένοιτο, γίνει κυβέρνηση.
Και αυτά φοβίζουν τους πάντες έξω και οδηγούν τη χώρα και πάλι στα «τάρταρα» της διεθνούς αξιοπιστίας. Η πιθανότητα και μόνον ο λαϊκισμός, στην πιο ακραία του μορφή μάλιστα, χειρότερη και από αυτήν του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας σε λίγες εβδομάδες, εμφανίζει εκ νέου την Ελλάδα ως «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης.
Φοβίζουν, όμως, και τους απλούς πολίτες. Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τη διαρροή τραπεζικών καταθέσεων, τη μεγάλη μείωση, από πέρυσι, της εμπορικής κίνησης, το πάγωμα επενδυτικών πρωτοβουλιών, δείχνουν αυτή την αρνητική ροπή.
Είναι όντως, εκτός από θλιβερό, εξαιρετικά άδικο, θυσίες ετών του ελληνικού λαού και προσπάθειες επίπονες, με τα όσα λάθη μπορεί να προσάψει κανείς στην κυβερνητική πολιτική –και εγώ ο ίδιος άλλωστε τα επισήμανα με προσωπικό πολιτικό κόστος- να κατεδαφιστούν από μια μερίδα λαοπλάνων και δημαγωγών.
Είναι κρίμα, μετά από μια επώδυνη διαδρομή, που όμως μας έφθασε σε ένα σημείο που μπορούσαμε να αγναντεύουμε την επόμενη ημέρα με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, κάποιοι να μας στρέφουν και πάλι στην αφετηρία με χειρότερους ακόμη όρους.
Οφείλω να επαναλάβω με έμφαση -γιατί αυτό επιβάλει το χρέος μου ως πολιτικού και ως σκεπτόμενου πολίτη- ότι μια πιθανή επικράτηση των δυνάμεων του άκρατου λαϊκισμού θα σημάνει την καταστροφή.
Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι που δεν έχουν συγκροτημένο, σοβαρό πρόγραμμα να πετύχουν σε μια συγκυρία όπως τη σημερινή. Και δεν λογίζεται ως πρόγραμμα η παροχολογία με λεφτά που ΔΕΝ υπάρχουν, οι λεονταρισμοί για εκβιασμό των αγορών με τα «νταούλια», την ίδια ώρα που αυτές οι αγορές κτυπούν σαν το… χταπόδι οικονομίες όπως της Ρωσίας.
Το δίλημμα, επομένως, για κάθε πολίτη είναι ξεκάθαρο. Ή θα αποφασίσει να συνεχίσουμε μια προσπάθεια που οδηγεί σε ασφαλή νερά, σε μια εποχή ραγδαίων, αρνητικών αλλαγών παγκοσμίως, ή θα αφεθούμε στα χέρια μαθητευόμενων μάγων της πολιτικής, που θα μας οδηγήσουν σε ανυπολόγιστο εθνικό όλεθρο.
το άρθρο δημοσιεύθηκε και στην «Ελευθερία»
