Όσοι προηγήθηκαν του σημερινού αχαρακτήριστου συνονθυλεύματος ακολουθούσαν είτε λίγο είτε πολύ αυτό το αριστερό αφήγημα, με εξαίρεση τις περιόδους των πρώτων ετών της Μεταπολίτευσης, το 1990-93 και κάποιες μικρότερες από το 1996 έως την ημέρα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας τον Μάιο του 2010. Η χώρα είχε την ευκαιρία είτε το 2013, είτε το 2014, να απαλλαγεί οριστικά από την αυστηρή επιτροπεία και να επιστρέψει στην κανονικότητα. Τώρα, η κανονικότητα αυτή… αναβάλλεται για πάρα πολλά χρόνια και η υπαγωγή στη διεθνή κηδεμονία παρατείνεται θεαματικά και εκκωφαντικά έως το 2062! Όποιος αμφισβητεί αυτά τα νέα δεδομένα είτε δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, είτε η δική του… εικονική πραγματικότητα υπαγορεύεται από τα στοιχεία της ιδιοτέλειας και του βολέματος. Ή, ενδεχομένως και της ανοησίας…
Τα… σκουπίδια των προηγούμενων ημερών ήρθαν για να μας θυμίσουν πάλι την… αηδία της μεταπολίτευσης και της υπέρμετρης ανοχής στο σοσιαλιστικό και αριστερό αφήγημα. Οι θεσμοί υπολειτουργούν, το Κράτος χαρακτηρίζεται από αναξιοπιστία, το Δημόσιο γεμίζει καθημερινά από αμόρφωτους, άχρηστους και αστοιχείωτους… αγωνιστές, η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, η κοινωνία φτωχοποιείται και μεγαλύτερα τμήματά της περιθωριοποιούνται. Όλα αυτά, δεν συνέβησαν από κάποιους… ανάλγητους νεοφιλελεύθερους. Γιατί αν η χώρα είχε δομηθεί πάνω στις σωστές ράγες του φιλελευθερισμού και όχι ενός εκτρωματικού σοσιαλκομμουνισμού με πολιορκητικό κριό το Κράτος, δεν θα είχαμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση…
Η επιστροφή στην κανονικότητα με βάση τις σημερινές συνθήκες κρίνεται ως προβληματική, καθώς τόσο οι πολιτικές όσο και τα πρόσωπα εξακολουθούν να είναι… προβληματικά! Οι ιδεοληπτικοί και οι ανόητοι αποτελούν τα βαρίδια τα οποία κρατούν εγκλωβισμένη την ελληνική οικονομία. Για τον λόγο αυτό, επιδεινώνονται σταθερά και οι συνθήκες για την ελληνική κοινωνία. Όταν βαδίζεις χωρίς σχέδιο και οι τύχες της χώρας είναι στα χέρια άχρηστων και επικίνδυνων τύπων, τότε προφανώς δεν μπορούμε να πάμε παραπέρα. Κανείς δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι στην παρούσα φάση η διεθνής κοινότητα μάλλον μας… λυπάται. Μοιάζουμε με το απόπαιδο που ξέφυγε από την οικογένεια και τώρα επιδιώκει να επανενταχθεί σε αυτήν, χωρίς ωστόσο να το πιστεύει ή ενδεχομένως να το θέλει απόλυτα…
Θεμελιώδες κεφάλαιο για την επιστροφή στην κανονικότητα αποτελεί η αποκατάσταση της επαφής με την πραγματικότητα. Αυτό όμως προϋποθέτει ρεαλισμό και ανοικτά μυαλά. Κάτι που τουλάχιστον αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι ιδιαιτέρως… αντιληπτό σε πολιτικό επίπεδο. Η κυβερνητική αλλαγή αποτελεί μονόδρομο για τη χώρα η οποία πλέον έχει καταντήσει μια απέραντη… χωματερή χρεοκοπημένων πολιτικών. Ας είμαστε αισιόδοξοι ότι μια χώρα που μέχρι στιγμής φαντάζει για τα… σκουπίδια, μπορεί να ανακάμψει αξιοποιώντας τα… Ωστόσο, για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα πρέπει τουλάχιστον να αποβάλλει τα… τοξικά απόβλητα που την απειλούν πετάγοντάς τα οριστικά εκεί που πρέπει…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
