Ποιος φταίει; Αυτός που τους έβαλε μέσα στη Βουλή. Εννοείται φταίει ο ψηφοφόρος αν η Βουλευτής που επέλεξε εμφανίζεται προκλητικά ντυμένη στο κοινοβούλιο ή κρέμεται γραφικά από τα κάγκελα της ΕΡΤ. Εννοείται φταίει ο ψηφοφόρος που ο αντιπρόσωπός του ουρλιάζει σε κάθε επιτροπή που συμμετέχει καταργώντας κάθε διάλογο, που ενώ υπέγραψε μαζί με άλλους επτά το κείμενο των οχτώ αποφάσισε να μην τιμήσει την υπογραφή του, που περιγράφει γλαφυρά τις σεξουαλικές του δραστηριότητες είτε είναι απλά Βουλευτής είτε είναι ο Πρόεδρος της Βουλής. Δεν φταεί ο Χαϊκάλης για το μπλέξιμο που δημιούργησε, ούτε ο Κασιδιάρης που ενώ υπάρχει φωτογραφία του να κλωτσά δημοσιογράφο ισχυρίζεται πως τον έριξε με τα εγκεφαλικά του κύματα, ούτε ο Λοβέρδος που κάνει τα πάντα για την παραπαιδεία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφού δε μας αρέσουν, εσύ και εγώ φταίμε φίλε ψηφοφόρε που τους επιλέξαμε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Τελειώνει η προεκλογική περίοδος, έρχεται η μέρα των εκλογών, έχεις αποφασίσει ποιο κόμμα θα ψηφίσεις και ξεκινάς να πηγαίνεις προς την κάλπη. Ηδη έχεις κάνει λάθος. Άντε και αποφάσισες το κόμμα σου, είδες ποιοι είναι υποψήφιοι; Και δεν εννοώ απλά να έριξες μια ματιά, αλλά να έκανες σωστά το καθήκον σου ως πολίτης και να έκανες σωστά την έρευνά σου για τον καθένα. Μήπως αυτός που διάλεξες έχει ξοδέψει υπερβολικά πολλά λεφτά στην προεκλογική του εκστρατεία; Αν ναι, που τα βρήκε; Μήπως του τα έδωσε κάποιος επιχειρηματίας, άρα η άποψή του τελικά δεν θα είναι και τόσο ανεξάρτητη; Τί δουλειά έκανε πριν; Μήπως ήταν διαπλεκόμενος εξαρχής, οπότε είναι υποχείριο επιχειρηματικών συμφερόντων; Μήπως ακόμα και τώρα έχει κάποια όχι και τόσο αθώα παράλληλη ενασχόληση; Σου αρέσει όπως επιτίθεται στους αντιπάλους του, αλλά μήπως δεν ξέρει να κάνει άλλο πράγμα από το να φωνάζει; Μήπως να ξανασκεφτόσουν το τι θα ψηφίσεις;
Σαφώς το εκλογικό σύστημα δεν ευνοεί την αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία που θα έπρεπε να έχουμε, αλλά την κομματική δημοκρατία την οποία καταλήξαμε να έχουμε. Είναι αδύνατον να εκλεγούν ανεξάρτητοι Βουλευτές όπως παλιά και είναι σχεδόν ακατόρθωτο να γνωρίζεις όλους τους υποψηφίους σε περιφέρειες όπως η β’ Αθηνών. Ακόμα όμως και σε αυτό το ελλατωματικό εκλογικό σύστημα είναι δυνατόν να επιλέξουμε κάποιον που πραγματικά μας αντιπροσωπεύει. Μπορούμε να δούμε το βιογραφικό, την μέχρι τώρα παρουσία του στην πολιτική, το πόθεν έσχες του (δημοσιεύεται κάθε χρόνο το πόθεν έσχες που κατέθεσαν πριν από δύο έτη όλοι οι Βουλευτές, ενώ κάποιοι κάθε χρονιά δημοσιεύουν από μόνοι τους το δικό τους στο διαδίκτυο). Μέχρι και τηλέφωνο στο πολιτικό γραφείο τους μπορούμε να πάρουμε και δεν υπάρχει κανένας λόγος να διστάσουμε.
Υπάρχει όμως κάτι χειρότερο από το να σταυρώσουμε το λάθος άτομο: το να αφήσουμε το ψηφοδέλτιο ασταύρωτο. Αφού δεν είμαστε τόσο σίγουροι για τις επιλογές άλλων ώστε να αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια τους, γιατί να τους αφήσουμε να επιλέξουν Βουλευτή αντί για εμάς; Σε τι διαφέρει αυτό από την αποχή από τις εκλογές; Ακόμα και αν κυβερνήσει το κόμμα της επιλογής μας, το να μας αντιπροσωπεύσει μια άβουλη κοινοβουλευτική ομάδα που υπακούει πιστά τον αρχηγό μόνο θετικό δεν είναι. Όταν αφήνουμε τους κομματικούς στρατούς να ψηφίζουν ακριβώς ό,τι λέει η γραμμή και έτσι να διαλέγουν έναν προς έναν τους αντιπροσώπους μας, λογικό είναι να καταλήγουμε αντί για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία να μας κυβερνά μόνο ένα άτομο με όπλο του την κομματική πειθαρχία. Μετά όποιος βγει από το κομματικό μαντρί, ας προσπαθήσει να επανεκλεγεί, χωρίς γραμμή αυτή τη φορά.
Έχει πολλά λάθη το εκλογικό μας σύστημα. Ακόμα όμως περισσότερα είναι τα λάθη που μπορούμε να κάνουμε εμείς με τις επιλογές μας, είτε απέχοντας από την ψηφοφορία, είτε αφήνοντας το ψηφοδέλτιο ασταύρωτο, είτε επιλέγοντας λάθος άτομα. Τώρα, όσο είναι ακόμα νωρίς, ας ενημερωθούμε όσο γίνεται για όλους όσους είναι υποψήφιοι με το κόμμα της επιλογής μας και ας μη κάνουμε τη σειρά των λαθών που κάναμε τα προηγούμενα έτη. Σε αυτή τη νέα πολυκομματική περίοδο που ξεκινάει, ας φροντίσουμε οι αντιπρόσωποί μας να είναι οι καλύτεροι δυνατοί.
Δημήτρης Κοντογιάννης
