Οι επαφές ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα. Πέρα από τους όποιους συμβολισμούς, σ ένα πεδίο όπου οι δορυφόροι της Ρωσίας οργώνουν κυριολεκτικά, είναι εξαιρετικά απίθανο να μη γνώριζαν για την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού. Άμεσα είτε έμμεσα.
Τα περί μυστικότητας δεν πείθουν, καθώς ούτε βλάκες, ούτε αφελείς είναι οι Ρώσοι. Έτσι όταν εισέρχεσαι σε εμπόλεμη ζώνη είναι προφανές πως μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Άδεια ασφαλούς εισόδου μπορεί να δόθηκε, αλλά δεν αγαλλίασαν κιόλας.
Στην πραγματικότητα η Ρωσία έστειλε το δικό της μήνυμα, τονίζοντας πως κάθε δυτικός ηγέτης είναι ανεπιθύμητος στις ανατολικές περιοχές που πλέον θεωρεί κτήμα της. Ακολουθώντας λοιπόν τις προτροπές του Μακιαβέλλι ενάντια στην ουδετερότητα, κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες να είναι ορατός και αρεστός στο ευρωπαϊκό ιερατείο. Μαζί με τον Πολωνό Tusk άλλωστε, παρότι έκαστος φέρει μομφές για το κράτος δικαίου, στήριξαν εμφατικά την Φον ντερ Λάιεν, οι πολιτικές της οποίας ξεσήκωσαν τους ευρωπαίους πολίτες.
Πρόσθεσε ένα λιθαράκι ώθησης στην συνεχόμενη κλιμακωτή πολεμική ρητορική της Ευρώπης, από τον Σολτζ και Μακρόν μέχρι τον Τσέχο Πάβελ. Η προπαγάνδα είναι τόσο αδέξια που σε κάνει να ανατριχιάζεις. Οι E. Herman και N. Chomsky στο “Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media.1988”, κατηγοριοποίησαν τα θύματα σ ένα πόλεμο ως άξια και ανάξια, βάση του Πολωνού ιερέα Jerzy Popieluszko, που δολοφονήθηκε από την πολωνική αστυνομία το 1984.
Ως άξια θύματα δηλαδή λογίζονται οι φιλικοί και ευθυγραμμισμένοι με τα συμφέροντα των ΗΠΑ Ουκρανοί, ενώ ανάξια εκείνα που υποφέρουν από τα χέρια των ΗΠΑ ή των συμμάχων τους, όπως η Κύπρος δηλαδή. Η δαιμονοποίηση του συμμαχικού εχθρού, παραγνωρίζει το δαίμονα εισβολέα στην πατρίδα. Αντίστοιχα σήμερα στην κυρίαρχη δυτική πολιτική, υπάρχει έντονος διαχωρισμός μεταξύ άξιων Ισραηλινών θυμάτων και ανάξιων Παλαιστινίων θυμάτων. Ψιλά γράμματα βέβαια για τη σωστή πλευρά της ιστορίας, όπου αξίες, Δημοκρατία και σύνορα έχουν σημασία μόνο όταν αρμόζουν σε συγκεκριμένους παράγοντες.
Η πράξη κινδύνου λοιπόν όχι μόνο υπονομεύει τα ανάξια θύματα, αλλά αποτελεί και μείζον επεισόδιο προπαγάνδας, που απαιτεί εικόνες και λέξεις για να καρποφορήσει. Οι αντιστάσεις στο «πολιτικό ζώο» του Αριστοτέλη, η καρδιά και το μυαλό, πρέπει να παραβιαστούν.
Η προπαγάνδα μιας κεντρώας υποτίθεται φωνής σε εμπόλεμη ζώνη, αποσκοπεί στην απόκτηση φυσικών και ψυχολογικών ερεισμάτων έναντι των πολιτών, προκειμένου να ταυτιστούν, κάνοντας τη «σωστή» επιλογή σε ζητήματα που αντιβαίνουν ενίοτε τα συμφέροντά τους, εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά και ηθικά.
Για τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, ο φόβος για το άγνωστο είναι ισχυρότερο αφροδισιακό από το να παραθέτει αλήθειες και αξία.
