Η απάντηση είναι, καμία από τις παραπάνω. Μέσα στις συχνά ανόητες υπερτάσεις ελληνοκεντρισμού στιλ «this is Sparta» και λοκαντζήδικων αλαλαγμών, ξεχνάμε το σημαντικό. Αυτό που στη σύγχρονη ελληνική ιστορία μόνο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θυμήθηκε τότε που διαπραγματευόταν την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Τη στρατηγική σημασία που έχει αυτή η τόσο μικρή χώρα. Που παρόλο όπως θα ήθελαν μερικοί, δεν συνορεύει με την Ελβετία, την Δανία και την Νορβηγία, είναι ένα κομβικό και πολύ σημαντικό σταυροδρόμι. Και δεν έγινε τώρα, έτσι ήταν από την αρχαιότητα. Η δε σημασία της Κρήτης, αυτού του γιγάντιου αεροπλανοφόρου που ελέγχει από τη Μαύρη θάλασσα, την Μεσόγειο μέχρι τον Αραβικό κόλπο, είναι τόσο τεράστια ώστε για χάρη της πραγματικά να σφάζονται παλληκάρια, αιώνες τώρα.
Αυτά δεν τα λέω από εθνική έπαρση ή κάτι παρόμοιο. Και η θέση τόσο της Τουρκίας όσο και της Κύπρου ή της Αιγύπτου είναι σημαντική, αλλά σε ένα περιορισμένο τόξο. Η Ελλάδα είναι όμως στο κέντρο όλων αυτών των τόξων.
Πάρτε για παράδειγμα τη Τουρκία. Η σημασία ελέγχου που έχει η Τουρκία στα Δαρδανέλια είναι αναμφισβήτητη αλλά παράλληλα η Τουρκία είναι και δέσμιος διακρατικών συνθηκών και παγκόσμιων συμφωνιών που μειώνουν σε τέτοιο σημείο τον έλεγχο της που στο τέλος τον κάνουν απλά ικανό για γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και τίποτα άλλο. Για φανταστείτε έναν αποκλεισμό του ΝΑΤΟ στη Ρωσία του Πούτιν. Το ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ δεν σημαίνει ότι θα είχε το ελάχιστο δικαίωμα να αποκλείσει την διέλευση Ρωσικών πλοίων και ειδικά πολεμικών από τα Δαρδανέλια, εκτός αν ο Ερντογκάν θα ήθελε να δει την Άγκυρα ισοπεδωμένη και με την άδεια του ΟΗΕ.
Μετά όμως μπαίνουν στην Ελλάδα. Κι εκεί είναι που αλλάζει όλο το παιχνίδι. Μέσα σε δέκα λεπτά και μέσω Σούδας, το αρχηγείο του ΝΑΤΟ θα ήξερε αν είναι καλά βρασμένο το αυγό του καπετάνιου, ή πόσα λίτρα βότκα είναι κρυμμένα στο αμπάρι. Και ξέρετε ποιο είναι το τρελό; Με την Ελλάδα θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και να το δηλώσουν από μόνοι τους, εθελοντικά. Τα κατασκοπευτικά μάτια απλά θα επιβεβαιώσουν.
Το ίδιο ισχύει σε κάθε πλευρά της ευρύτερης Μεσογείου, από το Γιβραλτάρ μέχρι το Σουέζ. Ουσιαστικά λίγα μπορούν να κουνηθούν στην ευρύτερη περιοχή συμπεριλαμβανομένης και της πολύ σημαντικής Μέσης Ανατολής χωρίς να μη μπορεί να το ακούσει η Ελλάδα. Γιατί νομίζετε αυτή η επιθετικότητα των Τούρκων μιλιταριστών και γιατί η ανέχεια ή καλύτερα η συχνή ανάγκη ελέγχου της Ελλάδας από φίλους και συμμάχους;
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής λοιπόν, το 1979 υπέγραφε την συνθήκη σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ που οδήγησε δυο χρόνια αργότερα την είσοδο της Ελλάδας στην Ένωση σαν ομότιμο μέλος, έχοντας όμως πριν δείξει και αποδείξει ότι χωρίς την Ελλάδα η ΕΟΚ και η ΕΕ που τότε οραματιζόντουσαν, θα είναι ανάπηρη και ημιτελής χωρίς την Ελλάδα. Ακόμα και η κίνηση του με την αποχώρηση νωρίτερα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ήταν μια στρατηγική κίνηση για να υπενθυμίσει τι σημαίνει η μικρή Ελλάδα σε όλους, παρά την τιμωρία της ΣΙΑ για τη δικτατορία στην Ελλάδα που συχνά ακούγεται. Που και μόνο που αναφέρεται κάτι τέτοιο είναι αστείο.
Αλλά ο Καραμανλής δεν αρκέστηκε σε αυτές τις κινήσεις. Το 1979 όταν και μόνο το όνομα Μπρέζνιεφ έφερνε πανικό στη δύση, ο Καραμανλής επισκέπτεται επίσημα την Μόσχα. Από το ‘75 δε έχει αρχίσει να βάζει τις σχέσεις της Ελλάδας με τους βαλκάνιους γείτονες σε νέο δρόμο. Το 1975 μόνο μέσα σε δυο μήνες, επισκέφτηκε Βελιγράδι, Βουκουρέστι και Σόφια. Ανατριχιαστικά ταξίδια για την ψυχροπολεμική Ευρώπη της εποχής. Παράλληλα την ίδια εποχή γίνονται και τα πρώτα ανοίγματα προς τον Αραβικό κόσμο με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία ακόμα και το Ιράν, που αργότερα εκμεταλλεύτηκε ο Αντρέας.
Τώρα θα μου πείτε γιατί όλη αυτή η ιστορική αναφορά. Γιατί ελπίζω να καταλάβατε πόσο σημαντικό ήταν το ταξίδι του Τσίπρα στη Μόσχα, ακόμα και σ’ αυτή τη Ρωσία του απομονωμένου Πούτιν (πιθανώς όσο απομονωμένος ήταν και ο Μπρέζνιεφ τότε) και πόσο αποτυχημένη ήταν η δέσμια στα Γερμανικά συμφέροντα εξωτερική πολιτική των Σαμαρά, Βενιζέλου.
Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα εξαρτάται μέχρι κάποιου σημείου από τα γερμανικά κέφια, αλλά είναι απαράδεκτο η εθνική μας κυριαρχικά να παραδίδεται στα χέρια των γραφειοκρατών και κομματικών υπαλλήλων του γερμανικού υπουργείου οικονομικών. Γιατί αυτό ακριβώς έκανε ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Παπαδήμος τα τελευταία έξη χρόνια. Δεν προσθέτω τον Γιωργάκη, γιατί αυτός άνοιξε την πόρτα αλλά στη συνέχεια παραδώσαν και τα σώβρακα οι υπόλοιποι.
Η Ελλάδα υπάρχει στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και σε ένα σωρό άλλους διεθνείς οργανισμούς με σημασία, για ένα και μόνο λόγο που δεν έχει να κάνει ούτε με την Ακρόπολη, ούτε με τον Περικλή και τον Σωκράτη, ούτε με αυτά που έγραψε ο Τσώρτσιλ περί γενναίων Ελλήνων και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο μάλλον ανόητος είναι. Η Ελλάδα είναι παντού μέσα λόγω της τεράστιας γεωπολιτικής της σημασίας. Και αυτό ακριβώς είναι ο κρυφός και φανερός άσσος της ελληνικής διαπραγμάτευσης.
Η Ελλάδα δεν εκμεταλλεύτηκε τίποτα τα τελευταία χρόνια, απλά παραδόθηκε. Από τη μια η είσοδος στην ευρωζώνη με τα λογιστικά κολπάκια και τις συμφωνίες ξεπούλημα σε ιδιωτικά κεφάλαια του διεφθαρμένου Σημίτη και από την άλλη η απόλυτη υποταγή του Σαμαρά σε κομματικούς υπαλλήλους στη Γερμανία. Ναι εμμένω σε αυτό το κομματικούς υπαλλήλους, γιατί ο Σόιμπλε – και ο κάθε Σόιμπλε – εξυπηρετεί και επιβάλει τα συμφέροντα της Γερμανίας στην Ευρώπη όπως του τα υπαγορεύει ο ανόητος αντι-αριστερός, αντι-σοσιαλιστικός δογματισμός του και η κομματική του μυωπία. Γι’ αυτό όσο δίκιο και να έχει ο Τσίπρας και η Ελλάδα, κόντρα θα πηγαίνει. Αλλά και γι’ αυτό τον αφήνει ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη να αυτοξεφτυλίζεται και να φαίνεται πόσο γυμνός είναι, θυμίζοντας τους μόνιμα ότι οι Σόιμπλε δεν εξυπηρετούν την Ευρώπη, ούτε καν τη Γερμανία, αλλά κλειστά κομματικά συμφέροντα.
Ο Τσίπρας άλλαξε το παιχνίδι και υπενθύμισε σε όλους τι σημαίνει Ελλάδα. Το έπαιξε πάρα πολύ έξυπνα μάλιστα, αποδεικνύοντας και πόσο ανίκανοι ήταν οι προκάτοχοι του. Στην αρχή δεν αναφέρθηκε καθόλου αφήνοντας την άλλη πλευρά να δείξει τα δικά της χαρτιά. Κάτι είπε ο Βαρουφάκης στον Σόιμπλε αλλά και ο Σόιμπλε συνεπαρμένος από την εξουσία του δεν το άκουσε. Μετά το είπε ο Τσίπρας στον Σούλτς που κάτι σαν να φάνηκε ότι άκουσε, εξ ου και μεταστροφή του. Μετά το είπε πιο δυνατά στην Μέρκελ και μάλλον το κατάλαβε η Γερμανίδα καγκελάριος, αλλά ακόμα πιστεύει ότι θα περάσει το δικό της. Πιστεύει ότι όλοι οι Έλληνες κάπου στο βάθος τους κρύβουν ένα Σαμαρά. Εφιάλτη ήθελα να πω, αλλά δεν πειράζει το ίδιο είναι. Και τέλος επισκέφτηκε τον Πούτιν.
Μην φανταστείτε ότι ο Πούτιν είναι χαζός, ήξερε πολύ καλά τι γίνεται αλλά παράλληλα ήθελε κι αυτός κάπως να τη σπάσει στη Μέρκελ και τα πήγε πολύ καλά. Κινήσεις σε μια γιγάντια σκακιέρα, μόνο που η Ελλάδα προσπαθεί να δείξει ότι δεν είναι ένα απλό πιόνι και μέχρι στιγμής ο Τσίπρας τα πάει πολύ καλά σε αυτό το θέμα.
Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Όταν το ένα τρίτο του εργατικού σου δυναμικού είναι άνεργο και ένα άλλο ένα τρίτο πεινάει με μισθούς που δεν θα έρθουν ποτέ, όταν υπάρχουν παιδιά που λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία και άνθρωποι που κοιμούνται σε πεζοδρόμια, τότε όχι στον Πούτιν θα πας να ζητιανέψεις αλλά ακόμα και στο Μπαγκλαντές γωνία θα κρατήσεις.
Αλλά είπαμε, ο Τσίπρας έχει στρατηγική και έξω πάει καλά. Πώς το είχε πει ο εθνάρχης; Έξω καλά πάμε, έτσι ακριβώς. Μέσα όμως; Μέσα πάμε αργά, και κάθε μέρα χαμένη σημαίνει κι ένας καινούργιος συμβιβασμός. Αν στην Ευρώπη και σε σχέση με το χρέος ο Τσίπρας παίζει παιχνίδια στρατηγικής και υπομονής εδώ έπρεπε να παίζει παιχνίδια αιφνιδιασμού. Ενώ στην Ευρώπη ακόμα και τα στερεότυπα μπορούν να έχουν θετικό ρόλο, στην Ελλάδα γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Και μάλιστα μερικοί παραγνωρίζονται από παλιά. Ο χρόνος είναι εναντίων του Τσίπρα και κάθε μέρα που χάνεται, χάνεται άλλη μια ευκαιρία για να κάνει τις αλλαγές που υποσχέθηκε. Οι πρώτοι συμβιβασμοί έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται με κάποια ναι μεν αλλά, ή θα δούμε, και του χρόνου πάλι μέρα θα ‘ναι, κι άλλα παρόμοια. Παράλληλα έχει αρχίσει να επανοργανώνεται το βαθύ κράτος που κυριαρχεί τόσα χρόνια και δεν κατάφεραν να το σπάσουν ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Ανδρέας.
Σας τρόμαξε η λέξη βαθύ κράτος; Σας τρόμαξε γιατί σας θύμισε Τουρκία, έτσι δεν είναι; Γιατί αμφιβάλλετε ότι ένα ανάλογο υπάρχει και στην Ελλάδα; Ένα βαθύ κράτος που ξεκινάει από διεφθαρμένους δημοσίους υπαλλήλους, περνάει από διεφθαρμένους αστυνόμους και στρατιωτικούς και φτάνει μέχρι εισαγγελείς, δικαστές, δημοσιογράφους και νταβατζήδες εμπόρους; Προβοκάτσιες, λασπολογία και βρόμα. Ή μήπως δεν ξέρατε ότι υπάρχει και ένα παρακράτος που βασιλεύει εδώ και δεκαετίες, με τρίκυκλα και κουκούλες ή φανέλες ποδοσφαιρικών ομάδων;
Μπερδευτήκατε εδώ, ε; Είναι σαν να σας περιγράφω τους περίφημους αντιεξουσιαστές που εμφανίστηκαν πάλι. Μόνο ο Άδωνις και ο άλλος ομογάλακτος του, του Καρατζαφέρη, ο Βορίδης προσπάθησαν να τους φορτώσουν πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπόλοιποι ξέρουμε, τα παιδιά που κάνουν φασαρίες και τρελαίνουν την Αθήνα, που όλο κατά τύχη πάντα χτυπάνε συγκεντρωμένους της αριστεράς και πάλι κατά τύχη στο τέλος όταν βγάζουν τις κουκούλες βρίσκουν προστασία πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ. Πάντα κατά τύχη. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση που θα την κάνουμε όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Προς το παρών Αλέξη βάλε μπροστά τη μηχανή γιατί βογκάμε! Κι όσο υπάρχουν άστεγοι στους δρόμους της Αθήνας και παιδιά πεινασμένα στα ελληνικά σχολεία, τίποτα δεν θα έχει γίνει!
Σήμερα είναι Μεγάλη Παρασκευή. Κάτι τέτοιες μέρες μου λείπει πολύ η Ελλάδα αλλά σας εύχομαι ολόψυχα καλή Ανάσταση και καλή λευτεριά από όλα τα βαρίδια που σέρνουμε.
*******************************************************************
Κωστάκη αγόρι μου, αν θέλεις να μάθεις πως είναι να μιλάς με ένα δολοφόνο, ρώτησε τη μαμά σου που χαριεντίζεται συχνά πυκνά με τους δολοφόνους του Φύσσα και δεκάδων από ότι φαίνεται άλλων.
*******************************************************************
Άδωνι τι έγινε; Κομπινούλα με τους υπαλλήλους; Τι; Έβγαλες όλα τα λεφτά από την τράπεζα και δεν έχεις να πληρώσεις; Σε δραχμές Άδωνι, σε δραχμές!
*******************************************************************
Ο Ποταμάκης την είδε μεγάλος τιμονιέρης και κυκλοφόρησε κόκκινο βιβλιαράκι με τις αρχές του Ποταμιού. Δηλαδή τι αρχές, ομιλίες σε χειροκροτητές του είναι και το ονόμασε αρχές του κόμματος. Ποιος ξέρει πόσα χρέωσε και ποιόν πάλι για τα 20,000 αντίτυπα που μοίρασε.
*******************************************************************
Ποιος ήταν ο πιο αποτυχημένος υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας; Χειρότερος και από τον Πάγκαλο αν είναι ποτέ δυνατόν; Οεο!!!
*******************************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή και μάλιστα Μεγάλη, παρέα μου κρατάει ο Θάνος Ραφτόπουλος με ένα πολύ …μαρτυρικό σκίτσο!
*******************************************************************
Στη φωτογραφία, στη Σκανδιναβία τις ημέρες του Πάσχα τα σπίτια διακοσμούνται με αυτά τα χρωματιστά φτερά δεμένα σε κλωνάρια όπως τα βλέπετε. Καλό Πάσχα σε όλους σας!
