Νίκησε ο Τσίπρας. Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο Τσίπρας. Και μάλιστα μόνος του. Τώρα οι δικαιολογίες στιλ, ήταν μόνο έξη μήνες και δεν μετρήσαμε καλά τις ψήφους, είναι για παιδάκια που χάσανε στο ξυλίκι και όχι για καμιάς μορφής ανάλυση. Τους πήρε όλους και τους σήκωσε και ήταν αυτή η κίνηση που έκανε τον μαθητή να κάνει ακόμα και τον δάσκαλο Ανδρέα να δείχνει μικρός.
Με μια κίνηση εξασφάλισε την υπεροχή του στην Ελληνική πολιτική σκηνή και την προτίμηση του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου. Πέταξε τα προσωπικά του βαρίδια από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετέτρεψε το κόμμα από ένα τσίμα και σύριζα αριστερά σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα – αυτό που θα ήθελε να είναι ΠΑΣΟΚ και Ποταμάκι – και έριξε όλη την αντιπολίτευση στην αφασία του …ποιος είμαι – που πάω – τι γυρεύω – τι ώρα είναι;
Πόσο θα αντέξει; Αν δεν γίνει κάτι τρομακτικό, δυο χρόνια τα ‘χει στο τσεπάκι του. Και θα κάνει εκλογές όταν είναι μόνο σίγουρος ότι θα τις ξανακερδίσει. Εδώ είναι που ο Ανδρέας από το τάφο του αποκληρώνει τον Γιωργάκη και τις λοιπές Παπανδρεϊκές γλάστρες και υιοθετεί τον Τσίπρα σαν το μόνο γνήσιο γιο του.
Νίκησε ο Μεϊμαράκης. Όχι η ΝΔ και δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ο Μεϊμαράκης νίκησε. Η ΝΔ αρχίζει να βρίσκει το φυσικό της εκλογικό χώρο σε ψυχρά ποσοστά. Κι αν συνέχιζε με Σαμαρά ή συνεχίσει με Κυριάκο και ειδικά Βορίδη και Άδωνι, θα βρεθεί σε ποσοστά ΕΠΕΝ. Για όσους την θυμούνται.
Τον Μεϊμαράκη τον αντιπαθώ, γιατί να το κρύβουμε άλλωστε. Είναι ό,τι πιο μπαγιάτικο και ντεμέκ υπάρχει στην Ελληνική πολιτική. Αλλά απέδειξε ότι μέσα σε αυτό το μπαγιάτικο και ντεμέκ έχει αξιοπρέπεια. Και πάνω από όλα – και αυτό θα πρέπει οι ΝΔημοκράτες να το θυμούνται με ευγνωμοσύνη – σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το κόμμα, κυρίως για εσωτερικούς λόγους, κατάφερε να τους ενώσει.
Πολύ σωστή η κίνηση του να συγκαλέσει άμεσα τις διαδικασίες για εκλογή νέου προέδρου, και μάλιστα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο κοντόφθαλμος, εγωκεντρικός και αναξιοπρεπής ήταν ο Σαμαράς ακόμα κι όταν απλά συμβουλεύει. Δεν μπορούσε να συνεχίσει ο Μεϊμαράκης με όλους του δελφίνους – κυρίως τους εμετικούς Άδωνι και Βορίδη – να του πριονίζουν τη καρέκλα καθημερινά και μάλιστα με τη βοήθεια του Σαμαρά.
Δεν ξέρω αν θα του βγει σε καλό, αλλά στη συγκεκριμένη φάση και σε σύγκριση με κάτι Κυριάκους, μπουστάκια και Βορίδηδες, είναι η καλύτερη λύση μέχρι τουλάχιστον να φανεί κάποιος με αξιοπρέπεια, ήθος αλλά κυρίως με αρχηγική αύρα για να αναλάβει αυτό το κόμμα. Στο μεταξύ ο Μεϊμαράκης, που ξέρει τον κομματικό μηχανισμό, θα έχει και την ευκαιρία να πετάξει όλα τα σκουπίδια που μάζεψε ο Σαμαράς – από Άδωνι μέχρι Τζαβάρα – και να καθαρίσει το δρόμο σε ένα αρχηγό που θα οδηγήσει και όχι θα σέρνει το κόμμα.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε. Όχι η Φώφη, το ΠΑΣΟΚ. Κέρδισε γιατί από ό,τι φαίνεται αρχίζει να απαλλάσσεται από τα βαρίδια του. Σε αυτό η συμβολή της Φωφός είναι μικρή αλλά η όποια βάση έχει μείνει σε αυτό το κόμμα φαίνεται να θέλει να τελειώνει με τα λελέδικα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού. Και πιέζει και συσπειρώνεται.
Ο Βενιζέλος αρχίζει σιγά-σιγά να περιορίζεται σε ρόλο Πάγκαλου, στο φυσικό του χώρο, και ο Χρυσοχοΐδης για αρχή μας τέλειωσε. Για τον Βενιζέλο τώρα που γίνονται και διεργασίες στη ΝΔ ίσως και να είναι η χρυσή ευκαιρία να δηλώσει υποψήφιος και να πάει εκεί που του ταιριάζει περισσότερο. Αν δεν θέλει αυτός, ας πάει ο άλλος ΝΔημοκράτης του ΠΑΣΟΚ, ο Λοβέρδος. Κι αυτός σε λάθος κόμμα είναι.
Στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Γεννηματά, της Μελίνας και κυρίως του καθηγητή Σάκη Καράγιωργα, το γλείψιμο στη ΝΔ δεν ταιριάζει. Δεν το θέλει κανένας γνήσιος Πασοκτζής. Ούτε το γλείψιμο, ούτε τη ΝΔ. Αν λοιπόν συνεχίσει το νοικοκύρεμα η Φωφό, ίσως κάποια στιγμή να πάρει τα επάνω του το ΠΑΣΟΚ και, που ξέρεις, μπορεί και να αντικαταστήσει ακόμα και τους ΑΝΕΛ στη συντροφιά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συμβολή της όποιας ΔΗΜΑΡ σε αυτή τη νίκη, ήταν μάλλον …συμβολική.
Και μιας και μιλάμε για ΑΝΕΛ, κέρδισαν και οι ΑΝΕΛ. Θυμάστε που το έλεγα πριν τις εκλογές; Σαν τις κατσαρίδες. Ό,τι και να τους ψεκάσεις αυτοί τα καταφέρνουν να επιβιώσουν. Αυτοί κατάφεραν μεγάλη νίκη, συγκλονιστική, κυρίως γιατί όλοι τους ήθελαν πεθαμένους.
Μεγάλο μερίδιο της νίκης ανήκει στον ίδιο τον Καμμένο. Αλλά το πολύ μεγαλύτερο οφείλεται στην ΝΔ. Όσο τρελό κι αν ακούγεται οι μη ακραίοι ΝΔημοκράτες, αυτοί που δεν θέλουν να βλέπουν τον Βορίδη και τον Άδωνι ούτε ζωγραφιστούς, ψήφισαν ΑΝΕΛ. Το λέγε-λέγε ακροδεξιοί και ψεκασμένοι δεν έχει καταφέρει να αναιρέσει το γεγονός ότι Καμμένος και Κουίκ για παράδειγμα, είναι πολύ πιο ΝΔ όχι μόνο από κάτι Βορίδηδες αλλά και από κάτι μπουστάκια και Κυριάκους. Έτσι την τελευταία στιγμή και μπροστά στη κάλπη αντί να τους κοπεί το χέρι και να ψηφίσουν κάτι ποταμάκια το έριξαν στον Καμμένο. Άλλη μια σκέψη που πρέπει να απασχολήσει τον επόμενο αρχηγό της ΝΔ και το έχει ήδη αναφέρει έμμεσα ο Μεϊμαράκης.
Ο μεγάλος νικητής αυτών των εκλογών, τουλάχιστον προσωρινά και θα το εξηγήσω άμεσα, ήταν ο Λεβέντης. Ένα γκροτέσκο απολειφάδι της πιο εμετικής πλευράς του Ελληνικού πολιτικού τσίρκου αυτή τη στιγμή έχει μπει στην Ελληνική Βουλή και μάλιστα με 9 βολευτές, γιατί στη δικιά του περίπτωση βουλευτές δεν είναι. Φυσικά περιμένω μόλις ορκιστεί – όπως τον άκουσα με τα αυτιά μου να δηλώνει – να πάρει τηλέφωνο τις γνωριμίες του στις Βρυξέλλες και να τελειώσουν όλα τα μνημόνια. Αυθημερόν.
Πάμε στις σημερινές του δηλώσεις και περιμένω, τέως και νυν τουλάχιστον βουλευτές να με διαψεύσουν αν κάνω λάθος. Είπε ο τιτανό-τιτάνας του ανένδοτου και της τιμιότητας, η Πυθία του φραπέ, ότι θα πάρει μόνο το πιο παλιό σαραβαλάκι από τα αυτοκίνητα που διαθέτει η Βουλή. Αυτά αφού είχε πει πριν από μερικές μέρες ότι κανένας από το κόμμα του δεν θα πάρει αυτοκίνητο από τη Βουλή. Πρώτο, ο στόλος των αυτοκινήτων της Βουλής ανανεώνεται τακτικότατα αλλά και δεύτερο τα αυτοκίνητα δίνονται με κλήρωση. Δεν διαλέγεις. Άρα μούφα το αγγούρι. Όσο για τη βενζίνη και τα διόδια που θα τα πληρώνει από τη τσέπη του – έτσι είπε – όλοι οι βουλευτές τα πληρώνουν από τη τσέπη τους με το επίδομα κίνησης που μπαίνει στο μισθό τους. Άρα μούφα και το πεπόνι.
Ας πάμε και στο καρπούζι. Αυτά τα περί θα επιστραφεί η έδρα και θα πάει ο επόμενος, είναι η πιο μεγάλη μούφα από όλες όσες έχει πει τελευταία ο Λελέντης και θα αρχίσουμε να το βλέπουμε από το πρώτο εξάμηνο η καλύτερα την πρώτη φορά που θα το απαιτήσει ο Λελέντης από βουλευτή του. Η βουλευτική έδρα και σύμφωνα με το σύνταγμα ανήκει στον βουλευτή και όχι στο κόμμα. Εδώ ο Τσίπρας προκάλεσε γενικές εκλογές διακινδυνεύοντας να χάσει τη πρωθυπουργία για μερικούς βουλευτές, κυβερνήσεις έχουν πέσει (ας ρωτήσει τον Σαμαρά) και ο Λελέντης θα το απαιτήσει; Μα πόσο λελές μπορεί να είσαι για να τον πιστεύεις και πολύ περισσότερο να τον ψηφίζεις; Σε έξη μήνες προβλέπω τους μεν ΑΝΕΛ και ΝΔ να αυξάνουν τη δύναμη τους, τον δε Λεβέντη στη τηλεόραση να βρίζει τα ζώα που του έκοψαν τη πορεία του για τη πρωθυπουργία.
Τώρα η εκλογή του Λεβέντη απέδειξε και κάτι ακόμα, ότι η Αμερική δεν είναι πια η χώρα των ευκαιριών αλλά η Ελλάδα. Η Ελλάδα όπου ο κάθε Λεβέντης μπορεί να γίνει ακόμα και βολευτής. Εδώ όμως έρχεται και η πρώτη από τις πολλές ήττες που δέχτηκαν οι Έλληνες και η δημοκρατία σε αυτές τις εκλογές. Ήττα για τους Έλληνες γιατί με την εκλογή του Λεβέντη – συνειδητά ή όχι – γελοιοποίησαν τη δημοκρατία και ήττα για τη δημοκρατία γιατί στην Ελλάδα ακόμα και η λέξη δημοκρατία έχει πιάσει πάτο. Παρακάτω δεν ξέρω αν πάει.
Τέλος νικητές και νικημένοι, ούτε νικητές ούτε νικημένοι είναι τα εγκληματικά παράσιτα της Χρυσής Αυγής. Μην σας ξεγελούν τα ποσοστά, στην ουσία είναι η ίδια συμπαγής συμμορία που δυναστεύει την Ελλάδα από το ’36 μέχρι σήμερα. Με διαφορετικά Χ ονόματα και στολές συνεχίζει να εγκληματεί και τώρα να έχει και αντιπροσώπευση και παρουσία και στη Βουλή. Το δεύτερο σημείο λοιπόν ότι η Ελλάδα έχασε.
Αποβράσματα βρωμερού υπονόμου, συνεχίζουν τη παρουσία τους εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια της πολιτείας και την ανικανότητα των πολιτικών που πιστεύουν ότι ένας μπαμπούλας είναι πάντα χρήσιμος. Και όλα αυτά δυστυχώς συμβαίνουν στο όνομα της δημοκρατίας. Για άλλη μια φορά η δημοκρατία και η Ελλάδα ηττώνται και μάλιστα …δημοκρατικά. Για άλλη μια φορά ο Μιχαλολιάκος, ο Παπάς και ο Κασιδιάρης θα βρωμίζουν με τη παρουσία τους ό,τι πιο ιερό υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Ας ελπίσουμε ότι ειδικά μετά την ανάληψη …πολιτικών ευθυνών, οι καταδίκες θα επιταχυνθούν και από τα έδρανα της Βουλής, αυτά τα εγκληματικά παράσιτα να μεταφερθούν στα κελιά της φυλακής, τον φυσικό τους χώρο.
Πάμε τώρα στους μεγάλους νικημένους – κρατώντας πάντα υπ’ όψιν ότι έχουμε ήδη προσμετρήσει δυο ήττες για τους Έλληνες.
Το ποταμάκι πέθανε, ζήτω ο Λεβέντης. Γνήσιος αντικαταστάτης ο γκροτέσκος Λεβέντης ενός κόμματος φτιαγμένο από τη καινούργια τάξη που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ του διεφθαρμένου Σημίτη και του Κωστόπουλου στην Ελλάδα. Βολεμένοι ντεμέκ της αρπαχτής που ζουν παρασιτικά. Όσα φάμε, όσα πιούμε κι όσα αρπάξει ο κώλος μας. Κρυφοφασίστας ο αρχηγός, κρυφοφασιστάκια οι εκλεκτοί του, κρυφοφασιστάκια οι ψηφοφόροι του. Αντε υπήρχαν και δυο τρεις που τους πιστέψαν. Αυτό είναι δείγμα των καιρών και όχι η Χρυσή Αυγή που πολλοί θα ήθελαν.
Από το, οι φτωχοί δεν έχουν κρίση να ψηφίζουν μέχρι το υπογράφω ό,τι φέρεις, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη απέδειξε ότι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα υπάρχει μια παρασιτική μειονότητα που δικαιολογεί την ύπαρξη της μέσα από lifestyle περιοδικά και κιτς καφετέριες και μάλιστα απαιτεί να έχει λόγο στη ζωή της πλειονότητας. Η τιμωρία και η απόρριψη δεν ήταν αρκετή γιατί όπως και η Χρυσή Αυγή και από τώρα ο Λεβέντης, θα συνεχίσουν να λερώνουν με την παρουσία τους τον ναό της δημοκρατίας.
Η Λαϊκή Ενότητα δέχτηκε μια πολύ οδυνηρή ήττα. Ένα κόμμα που τουλάχιστον στην αρχή του απέδειξε ότι έχει αρχές και τις σέβεται κάτω από όποιο κόστος, δεν θα είναι στη Βουλή για να μπει ο …Λεβέντης. Εδώ είναι που η επιστήμη της λογικής σηκώνει τα χέρια της.
Αλλά η Λαϊκή Ενότητα πλήρωσε δυο πράγματα. Οι πολλοί νιώσανε ότι Λαφαζάνης-Κωνσταντοπούλου προδώσανε αυτόν που θεωρητικά τους είχε ευεργετήσει δίνοντας τους θέσεις και εξουσία. Και την μεν προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς. Ίσως ακούγεται βαρύ αλλά εδώ πέφτει και το δεύτερο σημείο που έκανε τη Λαϊκή Ενότητα να χάσει. Η απουσία μιας προσωπικότητας που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι από τον Τσίπρα. Που θα έδειχνε ότι δεν ήταν αυτοί οι αχάριστοι. Αλλά ούτε ο Λαφαζάνης, ούτε η Κωνσταντοπούλου κάνουν. Και πες ότι η Ζωή έχει αποκτήσει ένα fan club, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, ο Λαφαζάνης δεν εμπνέει κανέναν. Τέλος.
Εδώ θα βάλλω το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ εγώ πιστεύω ότι έχασε. Αυτοί πιστεύουν ότι νίκησε. Αλλά πότε συμφώνησα εγώ με το ΚΚΕ για να συμφωνήσουμε τώρα; Σε μια εκλογική αντιπαράθεση που το ΚΚΕ έχει αποδείξει ότι είχε δίκιο σε όλα όσα έλεγε για τον Τσίπρα, που έχει μια αριστερά πληγωμένη και προδομένη, κατάφερε να μετράει τους ίδιους ψήφους. Μάλιστα τώρα με πολλά μέλη να πεθαίνουν από γηρατειά και νέα να μην έρχονται, ακόμα και οι ψήφοι λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα.
Θα έλεγα να το ψάξει, αλλά θα χρειαστούν πενήντα χρόνια και τρεις καινούργιους γραμματείς για να το ψάξει και τότε θα έχουν μείνει οι τρεις και η μία φωτογραφία του Μαρξ στα γραφεία τους. Το ΚΚΕ έχει χάσει όχι μόνο την επαφή με το λαό αλλά εξελίσσεται σε μια γκρινιάρα γριά που περιμένει να πεθάνει για να σταματήσει να πονάει.
Η Ελλάδα έχασε. Έχασε πολύ άσχημα. Και όχι γιατί ήρθε το τρίτο μνημόνιο, όχι γιατί ο Τσίπρας πούλησε την αριστερά και έχουμε βρεθεί με τον μεν Φίλη υπουργό παιδείας και τον φασιστοψεκασμένο Δημήτρη Καμμένο για 24 ώρες υφυπουργό Υποδομών, αλλά γιατί όλοι αυτοί και κυρίως ο Τσίπρας είναι η μόνη λύση.
Η Ελλάδα έχασε γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι εσωτερικά διαλυμένη από φασιστικά τρωκτικά του δόγματος Σαμαρά, που τους ενδιαφέρει πως θα φάνε και πως θα βολευτούν ακόμα και τα εγγόνια τους.
Η Ελλάδα έχασε γιατί κόμματα όπως το ΚΚΕ θεωρούν την υπεράσπιση των λαϊκών στρωμάτων πατέντα τους και ιδιοκτησία τους που την υπερασπίζονται πάση θυσία, αδιαφορώντας για το ποιους και τι θυσιάζουν στο βωμό του εγώ τους.
Η Ελλάδα έχασε γιατί η Φωφό όντας πολύ μικρή δεν τόλμησε και πολύ φοβάμαι δεν θα τολμήσει. Γιατί Ποταμάκης, Λεβέντης και Χρυσή Αυγή γελοιοποιούν την Ελληνική Δημοκρατία καθημερινά. Γιατί η Ελλάδα έχει στη Βουλή της δυο κόμματα χαβαλέ και ένα ναζιστικό.
Γιατί η Ελλάδα – και με οδύνη για τους Έλληνες το επαναλαμβάνω – έχει μείνει με μόνο μια λύση. Τον Αλέξη Τσίπρα. Τι κρίμα!
Αλλά υπάρχει και το άλλο, ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αρμόζουν. Άρα, την ρωμιοσύνη μην τη κλαις, ψηφίζει …Λεβέντη.
**********************************************************
Ήθελα να γράψω πολλά ακόμα, για το θέμα με τους πρόσφυγες, για το τι έγινε τις τελευταίες δυο μέρες στις Βρυξέλλες αλλά και τα όσα τρομακτικά συμβαίνουν αυτό το καιρό στη Φιλανδία.
Αν δεν συμβεί κάτι τη βδομάδα που μας έρχεται, θα τα πούμε την άλλη βδομάδα.
**********************************************************
Όχι δεν είπα τίποτα για την αποχή και δεν έχω σκοπό – τουλάχιστον άμεσα – να πω κάτι. Όσο κανένας δεν θέλει να καταλάβει ότι είναι μία απόλυτα πολιτική στάση, σίγουρα πολύ πιο έντιμη από αυτούς που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, Λεβέντη, Χρυσή Αυγή και Ποταμάκη από αντίδραση, τότε δεν έχει σημασία ό,τι και να πω.
**********************************************************
Και μετεκλογικά παρέα πάντα μου κάνει ο Θάνος Ραφτόπουλος αναλύοντας τα αποτελέσματα.
**********************************************************
Στη φωτογραφία για να αλλάξουμε κλίμα …Σκανδιναβικό φθινόπωρο! Η γειτονιά των Καλλιτεχνών στο Ελσίνκι.
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα πατήστε εδώ!
