Ήταν μόλις πριν από λίγους μήνες, όταν ο ίδιος ρέκτης των μεταρρυθμίσεων υπουργός εμφανίσθηκε μ’ ένα μπουκέτο ρουσφετιών, μικρο-εξυπηρετήσεων και εκδουλεύσεων σε Δήμους και ομάδες εργαζομένων, το οποίο μας παρουσίασε ως προθάλαμο της επικείμενης μεγάλης μεταρρύθμισης (αυτής που διαρρέει ότι έχει και κανένας δεν την έχει δει). Είναι οι ίδιοι που, ενώ μείωναν δραματικά τους προϋπολογισμούς των Δήμων (60%) οδηγώντας τους σε οικονομική και λειτουργική ασφυξία, τους διευκόλυναν στην αποπληρωμή των δανείων τους! Είναι οι ίδιοι που διόριζαν όποιον μπορούσαν όπου μπορούσαν (βλ. ΔΕΥΑΘ), ενώ καμώνονταν ότι βάζουν κανόνες για την καλή λειτουργία των δημοτικών επιχειρήσεων. Κι εν τέλει, είναι οι ίδιοι που ενώ εφάρμοζαν με πρωτοφανή σκληρότητα μέτρα οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού λαού, έδιναν «παροχές σε χρήμα», δηλαδή, φιλοδωρήματα σε ομάδες εργαζομένων.
Επανέρχονται, ωστόσο! Με σκοπό την ποδηγέτηση των Δήμων από την κεντρική κυβέρνηση (δηλαδή, τον Υπουργό Εσωτερικών) επιχειρούν να περάσουν την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα για τις τοπικές εκλογές, γνωρίζοντας ότι καμία απόφαση για μείζονος σημασίας ζητήματα δεν θα μπορεί να ληφθεί. Εάν, όμως, δεν θα μπορούν οι Δήμοι θα μπορεί το Υπουργείο!
Επανεξετάζουν, λένε, τον Καλλικράτη διότι, εν ονόματι (τάχα) της διαφοροποίησης οι Δήμοι θα πρέπει να είναι μικροί κι αδύναμοι, όπως τον παλιό καλό καιρό με τους 6.500 ΟΤΑ!
Κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της αυτοδιοίκησης δεν έχουν λύσει οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι Δήμοι εξακολουθούν να αποτελούν άλλοθι για την ύπαρξη του υπερ-συγκεντρωτικού κράτους των Αθηνών. Χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, με άκαμπτες δομές και γραφειοκρατικές διαδικασίες σε περιβάλλον πελατειακής ασφυξίας, προσπαθούν να αποδείξουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Στα χρόνια διακυβέρνησής τους, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν υιοθέτησαν ούτε καν εκείνα τα υπερ-ώριμα αιτήματα των Δήμων που δεν έχουν δημοσιονομική επιβάρυνση. Εάν ήθελαν να δώσουν ώθηση στην αυτοδιοίκηση, θα μπορούσαν να έχουν μεταφέρει «μ’ ένα άρθρο κι ένα νόμο» τις 900 καταγεγραμμένες εκτελεστικές αρμοδιότητες που διακρατούν οι κεντρικές υπηρεσίες των υπουργείων. Θα μπορούσαν να είχαν αφιερώσει ένα από τα 95 σώματα ελέγχου, που αλληλεπικαλύπτονται, μόνο για την αυτοδιοίκηση που μαστίζεται από ατυπικότητες και γκρίζες ζώνες. Τότε όμως θα αποκαλυπτόταν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός» και οι Συριζαίοι ρουσφετοπράκτες θα έμεναν, αίφνης, άεργοι!
