Στην πιο μακρινή σου αντίθεση ξεκινώ επιτέλους να ξεχωρίζω χρώματα.

Το κίτρινο να βλέπω κίτρινο, το μπλε για μπλε.

Η σύνθεση της εικόνας σου σε χρόνο εγγύ, δε μου το επέτρεπε.

Τη συγχωρούσα.

Στις παρεκκλίσεις της έμενα δίχως μάτια

Ηχεία αυτιά στη θέση τους, για τις δικαιολογήσεις τις πολλές και τις απίθανες.

Τώρα έπαψαν οι αναβολές.

Με του χρόνου τα κουράγια μαδημένα, ξεκινώ να καθαρογράφω την απόφαση.

Οι εφέσεις θα παραμένουν σύννεφα, ανέστια ουρανού.

Τελεσιδικήσαμε.

Για περισσότερα ποιήματα και διηγήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ και για να παραγγείλετε ένα από τα βιβλία του πατήστε εδώ!