Είναι φανερό σε όσους εμπλέκονται με την αγορά, πως αυτή σέρνεται κυριολεκτικά. Και μάλιστα σε τόσο χαμηλό βαθμό που δεν προκαλεί καμία επένδυση. Στην πράξη η απειροελάχιστη αύξηση του ΑΕΠ στο δεύτερο τρίμηνο θα οφείλεται στην τάχιστη εναλλαγή χεριών του χρήματος, η οποία αφήνει ένα ελάχιστο αποτύπωμα σκόνης στο εθνικό προϊόν.
Κάπως καλύτερα οι αμιγώς τουριστικές περιοχές, ενώ στην ηπειρωτική χώρα η παρακμή είναι εντυπωσιακή. Η καθίζηση παρασύρει και υγιείς επιχειρήσεις που στα δύσκολα χρόνια της κρίσης κατάφεραν να σταθούν όρθιες.
Η παρατεταμένη αβεβαιότητα αλλά κύρια η αφαίμαξη με τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις από την αρχή του έτους, σε συνδυασμό με το όλο και μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα οδηγούν νομοτελειακά σε αστοχία και το δεύτερο τρίμηνο του έτους. Η αγορά δεν συμμερίζεται την καταστροφική πολιτική της δημιουργικής αριθμητικής των κυβερνώντων.
Για την αγορά αξίωμα είναι το θετικό κλίμα και η ύπαρξη ρευστού. Στοιχεία που ο καιροσκοπισμός της καρέκλας του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, τα εξαφάνισε με τις αλλεπάλληλες αποτυχημένες διαπραγματεύσεις. Με μέτρα επί μέτρων και συνεχή υφαρπαγή στα μικρομεσαία εισοδήματα ανάκαμψη και θετικό κλίμα δεν εμπεδώνονται.
Η αξιοπρέπεια που επιθυμούσε ο πολίτης διήλθε από το φίλτρο της πρυτανεύουσας διαταραχής των εμμονικών αντιλήψεων, της ισοπέδωσης και της πολιτικής εξαπάτησης. Μασκαρεύτηκαν με κάλπικα ζύγια και μεταχειρίστηκαν το πολιτικό marketing προκειμένου να χειραγωγήσουν τους πολίτες, καθώς για τον εφικτό νεομαρξιστικό σοσιαλισμό τους, το χρήμα και το κέρδος είναι παράγοντες εκμετάλλευσης που πρέπει να εξοντωθούν. Και μαζί τους η συντηρητική και αντιδραστική μεσαία τάξη, δια της φορολογικής αποστράγγισης και της ερημοποίησης της οικονομίας.
Τα μέτρα που ψηφίστηκαν οδηγούν ακριβώς εκεί. Στο θρίαμβο των νεόπτωχων και των συσσιτίων. Φόροι, προκαταβολές, περικοπή συντάξεων εις το διηνεκές, χαράτσια αλληλεγγύης, επιτηδεύματος και σε λίγο ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Ο κυνισμός της ζώσας Αριστεράς αναδεικνύει τα βασικά συστατικά στοιχεία της σοσιαλιστικής αυταπάτης, την απάρνηση του κοινωνικού ορθολογισμού, την καταστροφή της παραγωγικής διαδικασίας ως αναγκαία προϋπόθεση για την κυριαρχία και τέλος την απόλυτη εξαθλίωση.
Οι κοσμογονικές αλλαγές που προικοδοτούσαν έγιναν κόλαφος στην καθημερινότητα των πολιτών καθότι οι αναρχομαρξιστικές τους καταβολές δεν αντέχουν την ευημερία, τις κοινωνικές τάξεις, τον πλουραλισμό. Το μίσος τους ενάντια σε κάθε τι ιδιωτικό είναι εντυπωσιακό. Η ανάκαμψη του κράτους όμως μπορεί να γεννηθεί μόνο μέσα από τη μεσαία τάξη και την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, καθώς παράλληλα και κάτω από αυτή συντηρούνται πλείστα άλλα επαγγέλματα συνεργατικά, βοηθητικά ή υπηρεσιών. Και η κυβέρνηση όχι απλά απέτυχε παταγωδώς σε αυτό, αλλά κινήθηκε εναντίον της με μίσος. Την αποτυχία τους λοιπόν τη βαπτίζουν θρίαμβο, αλλά οι πολίτες πλέον γνωρίζουν και εν καιρώ τω δέοντι θα αποδώσουν τα τω Καίσαρι.
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!
