γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Είναι φανερό πως μετά την τελευταία καταστροφική τετραετία, οι πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα έχουν ενταθεί. Δεν χρειάζεται αντιστροφή παρά μια νέα πορεία, καθώς η χώρα έχει συνέχεια.
Μετά τα μνημόνια και παρά τη συνεχή επιτροπεία και τον ασφυκτικό έλεγχο εξαιτίας της πρότερης αναξιοπιστίας και του λαϊκισμού που επικράτησε την τελευταία δεκαετία, φαίνεται πως οδεύουμε στο σωστό δρόμο. Η κοινωνία το αντιλαμβάνεται, αισιοδοξεί και αναμένει σε δύο βασικά πεδία. Αφενός στην πολυπόθητη έναρξη των επενδύσεων και ιδιωτικοποιήσεων, στην εκκίνηση στο Ελληνικό μετά τα δεκάδες προσκόμματα των αυταπατώμενων και κακεντρεχών προοδευτικών, στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στην απεμπλοκή δεκάδων επενδύσεων που χρονίζουν αλλά και στη δημιουργία των συνθηκών εκείνων για την προσέλκυση νέων επενδύσεων προς όφελος των πολιτών. Οι τραγικές παλινωδίες και καθυστερήσεις την τελευταία τετραετία, απόρροια ιδεολογικών αγκυλώσεων, εμμονών και λαϊκισμού, στέρησαν το δημόσιο και την κοινωνία από έσοδα, καινοτομία και θέσεις εργασίας, με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξη και το λαό.
Τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης δείχνουν να υπηρετούν αρχικά τις κατευθύνσεις αυτές. Είναι βέβαιο όμως πως δεν αρκούν. Χρειάζονται αποφασιστικότερα βήματα στην οικονομία και τη δημόσια διοίκηση. Οι πολίτες και οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να ανασάνουν για να προσφέρουν θέσεις εργασίας, μισθούς και κατανάλωση.
Σήμερα οφείλουμε να δούμε στο παρελθόν, να αναγνωρίσουμε τα θεμελιώδη λάθη, τις ευκαιρίες που χάσαμε και κύρια τις συμπεριφορές που μας κράτησαν πίσω. Η σημερινή κυβέρνηση, ως εκφραστής του ευρύτερου κέντρου, προσέφερε στους πολίτες ένα πολιτικό φαντασιακό, που στηρίχτηκε στην αξιοπιστία και την ειλικρίνεια, στην αρχή της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Είναι η πρώτη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης που εκλέχτηκε χωρίς την πλειοδοσία του λαϊκισμού.
Παρά τη σημαντική ωστόσο αναβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών της χώρας, αυτοί παραμένουν αδύναμοι και εν πολλοίς έρμαιο στα χέρια λαϊκιστών πολιτικών που επιλέγουν την καπηλεία και την αποδυνάμωση αυτών. Τα μαθήματα και τα παθήματα από την “έφοδο στον ουρανό” θα μας στοιχειώνουν για πολλά χρόνια ακόμη.
Οφείλουμε λοιπόν να ισχυροποιήσουμε το πολίτευμα της χώρας δια του εξορθολογισμού και της ισχυροποίησης των θεσμών, διότι αυτοί εγγυώνται τη Δημοκρατία και την ευημερία των πολιτών. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, οι θεσμοί πρέπει να προσλάβουν την αυτονομία, το κύρος και την αξιοπιστία που τους αναλογεί. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα της δεκαετίας που αφορά τον κάθε πολίτη ξεχωριστά και κύρια το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
