γράφει ο Βασίλης Βρανάς.
Προσφάτως οδηγηθήκαμε σε πολλαπλές κάλπες και δεδομένης και της ύπαρξης του «Νόμου Σκουρλέτη», οι υποψήφιοι ήταν πολλοί. Προφανώς, τα εκλογικά αποτελέσματα του πρώτου και του δεύτερου γύρου των εκλογών έχουν αναλυθεί υπέρ αρκετά, αλλά απολογισμός για την πολιτική επικοινωνία, δεν έχει γίνει.
Γνωρίζοντας ή υποθέτοντας ότι το κόστος μιας ολοκληρωμένης καμπάνιας είναι υψηλό, αρκετοί υποψήφιοι αρκέστηκαν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (Facebook, Twitter, Instagram και YouTube), στην τύπωση καρτών και ίσως μερικών φυλλαδίων. Στην καλύτερη περίπτωση ένας σύμβουλος επικοινωνίας ανέλαβε -έναντι αμοιβής- την ενημέρωση των λογαριασμών και τη δημιουργία εικαστικού περιεχομένου (ευχετήριες κάρτες, εξώφυλλα λογαριασμών κ.ά.). Σε άλλες περιπτώσεις, ο ίδιος ο υποψήφιος (ή και σε συνεργασία με κάποιο φίλο) επιχείρησε να επικοινωνήσει το πολιτικό του μήνυμα, ενώ οι κάρτες ακολουθούσαν απλά το πρότυπο καρτών του συνδυασμού.
Ειδικά σε επίπεδο Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, παρατηρήθηκε αυξημένος αριθμός νέων σελίδων και πληθώρα αναρτήσεων από τους υποψηφίους. Συχνά, παιχνιδιάρικα stories έκαναν την εμφάνισή τους και έσπαγαν κάπως τη μονοτονία. Καθημερινά, εμφανιζόταν ένα αίτημα για να κάνουμε like σε σελίδα υποψηφίου, με συνέπεια το φαινόμενο να καταλήξει να αποπνέει μια αίσθηση χαβαλέ.
Τι μας άφησε πίσω όμως όλη αυτή η περίοδος; Ποια συμπεράσματα κρατάμε;
1ο συμπέρασμα: Πολλοί υποψήφιοι απέφυγαν να προσλάβουν συμβούλους επικοινωνίας και μόνοι τους, ανέβαζαν θολές φωτογραφίες και κατασκεύαζαν απεριποίητες σελίδες
2ο συμπέρασμα: Τα προφίλ των υποψηφίων γέμισαν από φωτογραφίες εκδηλώσεων, αλλά οι ίδιοι δεν διοργάνωσαν ούτε μία πολιτική εκδήλωση και ούτε πολιτικό περιεχόμενο/σκέψεις είχαν τα προφίλ τους
3ο συμπέρασμα: Οι υποψήφιοι χρησιμοποίησαν τους υπάρχοντες φίλους τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και τους καλούσαν να κάνουν like στη σελίδα τους, χωρίς να υπολογίζουν αν οι φίλοι αυτοί ψηφίζουν εκεί που πολιτεύεται ο υποψήφιος. Τελικά το ίδιο κοινό έβλεπε δύο φορές την ανάρτηση σε προφίλ και σελίδα
4ο συμπέρασμα: Οι χορηγούμενες διαφημίσεις, συχνά, γίνονταν χωρίς να έχει οριστεί η γεωγραφική περιοχή που θα καλύψουν, με αποτέλεσμα να μην φτάνει εκεί που πρέπει το μήνυμα
5ο συμπέρασμα: Η πλειοψηφία των υποψηφίων απέφυγε τα άρθρα, τις συνεντεύξεις και γενικώς τον δημόσιο λόγο. Δεν απάντησαν δηλαδή στο βασικό: «γιατί να τους ψηφίσουμε»
6ο συμπέρασμα: Οι υποψήφιοι δεν ήξεραν πώς να διανείμουν σωστά τα φυλλάδια και τις κάρτες τους, με αποτέλεσμα να βλέπουμε ρύπανση στους δρόμους
7ο συμπέρασμα: Site και λογαριασμοί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, φτιάχτηκαν 1-2 μήνες πριν τις κάλπες, με συνέπεια να δείχνουν φτωχά σε περιεχόμενο και να επικοινωνούν τελικά ως μήνυμα στον ψηφοφόρο, ότι δημιουργήθηκαν ευκαιριακά
8ο συμπέρασμα: Όσοι χρησιμοποίησαν συμβούλους επικοινωνίας, δεν έψαξαν το background τους (π.χ. αν έχουν αναλάβει ξανά υποψήφιο στο παρελθόν) με αποτέλεσμα να δηλώνουν αβασάνιστα κάποιοι «σύμβουλοι πολιτικής επικοινωνίας»
9ο συμπέρασμα: Οι φερόμενοι ως «σύμβουλοι επικοινωνίας», χρέωσαν αυθαίρετα και μεγάλα ποσά στους υποψηφίους με συνέπεια να κυκλοφορεί (ενίοτε επί σκοπού) η φήμη ότι η πρόσληψη ενός συμβούλου είναι απαγορευτική και
10ο συμπέρασμα: Ο ψηφοφόρος, κατακερματισμένος από τα απανωτά επικοινωνιακά λάθη των υποψηφίων είτε δεν πήγε στην κάλπη είτε απλά περιορίστηκε στο να ψηφίσει αυτούς που ούτως ή άλλως είχε αποφασίσει εξ αρχής να ψηφίσει
Καταληκτικά, οι επικοινωνιακές αστοχίες φαίνεται να συνεχίζονται και στις εθνικές εκλογές, με τους υποψηφίους να σπεύδουν να φτιάξουν ιστοσελίδες και λογαριασμούς, χωρίς στρατηγική και ουσιαστικό περιεχόμενο.
Καθώς φαίνεται, η πολιτική επικοινωνία είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών…
