γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Τα ελληνοτουρκικά δεν είναι τωρινό πρόβλημα για την Ελλάδα και την εξωτερική της πολιτική. Ξεκίνησαν από το βίαιο πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης το 1955 που είναι γνωστά και ως Σεπτεμβριανά, ακολούθησε το 1974 η εισβολή στην Κύπρο, μετά από δεκατρία χρόνια είχαμε το Σισμίκ το 1987 και τα Ίμια το 1996 που «γκρίζαραν» ουσιαστικά το μισό Αιγαίο.
Μετά από χρόνια και χάρη στην καλή εξωτερική πολιτική του Σημίτη -που στην κοινή γνώμη μπορεί να πλήρωσε το «ευχαριστώ» στην Αμερική- αλλά και στον Γιάννο Κρανιδιώτη, αυτοί οι δύο κατάφεραν τη συμφωνία του Ελσίνκι, που ουσιαστικά έλεγε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να λύσει τις διαφορές της με την γείτονα στο δικαστήριο της Χάγης. Το άλλο επίτευγμα ήταν ότι η Κύπρος θα εισερχόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να έχει λυθεί ο Κυπριακό. Σημαντικά επιτεύγματα.
Ο Σημίτης το 2004 παρέδινε στον Καραμανλή την καλύτερη Ελλάδα γεωγραφικά, στρατηγικά και οικονομικά. Αλλά ο Καραμανλής παίρνει αποστάσεις από το Ελσίνκι και ό,τι αυτό αναφέρει και προτιμά τις κουμπαριές που δεν ωφέλησαν κάπου. Ο Καραμανλής έπρεπε να συνεχίσει το Ελσίνκι και όχι να κάνει βήματα πίσω.
Μετά τον Καραμανλή έρχεται ο Γιώργος Παπανδρέου που κάνει μία προσπάθεια για συζήτηση των ΜΟΕ (Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης), αλλά το μνημόνιο και η πτώση της κυβέρνησής του τα παγώνουν όλα.
Ακόμη δεν έχουν οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο, με την Αλβανία. Το Casus Belli είναι υπαρκτό και για αυτό δεν επεκτείνουμε στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο, αλλά και στο Ιόνιο που μπορούμε να το κάνουμε. Βάζαμε τόσα χρόνια το πολιτικό κόστος πάνω από το εθνικό και τώρα έχουμε βρεθεί προ τετελεσμένων.
Το μνημόνιο Συνεργασίας που υπέγραψαν η Τουρκία και η Λιβύη εξαφανίζει μεταξύ άλλων την Κρήτη και την Κύπρο. Και αναφέρει ότι τα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας και αυτά είναι η Κάρπαθος, η Ρόδος, η Κάσος και το Καστελόριζο. Δίνει ακόμη το δικαίωμα η Τουρκία να κάνει νηοψίες νότια της Κρήτης.
Μπορεί βάση του δικαίου της θάλασσας και τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, η Τουρκία όμως δεν έχει υπογράψει την Συνθήκη του Montego Bay που αναφέρεται στο δίκαιο της Θάλασσας.
Η Ελληνική πλευρά πρέπει να αντιμετωπίσει όλη την βεντάλια της Τουρκικής προκλητικότητας με αποφασιστικότητα και ψυχραιμία και θα πρέπει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Φυσικά χωρίς αυταπάτες, αλλά με ουσία.
Το NATO μπορεί να γιορτάζει τα 70 γενέθλιά του, αλλά δεν είναι και τόσο ενωμένο· οι σύμμαχοί του μαλώνουν μεταξύ τους. Η Βορειοατλαντική συμμαχία που εγγυόταν την ειρήνη σε ολόκληρη την ήπειρο δεν είναι πια και τόσο υγιής.
Έχουμε ακούσει πολλά για το NATO, ότι είναι «απαρχαιωμένο» όπως το χαρακτήριζε ο Τραμπ το 2016 και μετά τις εκλογές, τώρα ο Μακρόν είπε ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό» και ξιφούλκησε κατά της Τουρκίας, λέγοντας ότι εμμένει στην θέση του και πρέπει να ξέρουμε τι είναι το ΝΑΤΟ. Είναι ο μόνος που είναι τόσο επικριτικός απέναντι στην Τουρκία επισημαίνοντας ότι με την επίθεση στην Συρία ανέστησε ξανά τους Τζιχαντιστές και ότι στηρίζει τρομοκράτες. Ενώ ο Τραμπ εκθείασε τον Ερντογάν και είπε στην συνάντηση που είχε με τον Μακρόν «ότι εάν θες μπορώ να σου στείλω τζιχαντιστές» και ο Μακρόν είπε «ας σοβαρευτούμε.»
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ ο κ. Στόλτενμπεργκ είναι Πόντιος Πιλάτος ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Προτιμάει να μιλάει για τις Βαλτικές χώρες και για την Ουκρανία.
Οι δύο παλιοί σύμμαχοι ΗΠΑ και Τουρκία είναι σε διάσταση, γιατί η μία έχει εξωσυζυγική σχέση με τους Κούρδους που η Τουρκία τους θεωρεί τρομοκράτες και η Τουρκία έχει και αυτή εξωσυζυγική σχέση με την Ρωσία, την χώρα αντίπαλο των ΗΠΑ.
Τι λέει όμως το ΝΑΤΟ για την Κίνα που συνεχώς ανεβαίνει, την Ρωσία που έχει καταλάβει το κενό και προσπαθεί να το αντικαταστήσει; Βγήκε μόνο ένα κοινό ανακοινωθέν λέγοντας ότι ανησυχεί. Η επόμενη δεκαετία είναι ante portas και η συμμαχία πρέπει να βρει θέσεις και λύσεις.
Όσον αφορά την χώρα μας, ήρθε η ώρα να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις που δεν θα είναι αρεστές στους πολιτικούς. Τα πράγματα δεν θα πάνε συμμετρικά.
