Σκέψεις, από τον Μάνο Μαυρομουστακάκη:
Πολλά κύματα σήμερα η θάλασσα. Που στο καλό τα είχε κρύψει χθες και δεν τα έβλεπα;
Επειδή πολλοί άνθρωποι δεν ανέχονταν ο ένας τον άλλο, το ίδιο σκέφτηκαν πως θα ισχύει και για το Σύμπαν. Πως θα έπρεπε δηλαδή να έχει κάποιον –ους που να μη χωνεύει. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για τα παράλληλα Σύμπαντα.
Βίαια η φύση, βίαιος ο άνθρωπος. Το μήλο κάτω απ’τη μηλιά!
Η ζωή αξίζει, επειδή προϋποθέτει, παράγει, και προωθεί το «διαφορετικό».
Το λουλούδι του κακού είναι ο «φθόνος».
Καλή η αποταμίευση, όσο να μη μπαγιατέψει το «χρήμα»
Όταν με ρωτούν πως λένε στα ρώσικα μια λέξη, τους απαντώ όπως και στα ελληνικά. Απλά δεν τη καταλαβαίνουν γιατί στη γλώσσα τους δεν σημαίνει τίποτα.
Όλη η ζωή είναι ένα παίγνιο που το λιγουρευόμαστε ως παιδιά και λέμε «να κάνω κι εγώ λίγο;»
Δεν βγάλαμε το ίδιο …σχολείο, και αυτό όσο να ναι ήταν ένα πρόβλημα για τον γάμο μας.
Στις περισσότερες από τις τρίχες της κεφαλής μου έδωσα άδεια αορίστου διαρκείας.
Αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», με ρίχνει στα τάρταρα. Γιατί να μην έχω κι εγώ λίγη μνήμη παραπάνω;
Ξέρετε γιατί οι ωραίες γυναίκες έχουν πέραση; Γιατί όσο να ναι, στην ωραία θάλασσα πιο ωραία πνίγεσαι.
