Σκέψεις, από τον Μάνο Μαυρομουστακάκη:
Πήγα σε θεατρική παράσταση. Για δύο ώρες, εγώ έβλεπα εκείνη και εκείνη εμένα.
Τι σόι μάσκα είναι αυτή που αφήνει το βλέμμα ελεύθερο;
Αμμόλοφος η «έπαρση». Σε έρημο κολάκων.
Βοούσε η ανάγκη του να πιαστεί από λέξεις σωστικές. Κι ήταν φουρτούνα μεγάλη. Ε, αυτό το ονόμασε «ποίημα».
Στο υπόλοιπο Σύμπαν το ήλιο και το υδρογόνο. Στη Γη το «συμφέρον» και το «συμφέρον».
Σοφία είναι αυτό που έρχεται χωρίς να το ονοματίσεις.
Αγνοώ τι σημαίνει «αγνωστικιστής». Μετά απ’ αυτό αναμένω πρόταση επίτιμου μέλους από το κλαμπ των αγνωστικιστών.
Στην Αμερική σήμερα οι καου-μπόηδες περιφέρονται στις πόλεις και τα γελάδια κυβερνούν.
Στον κόσμο σήμερα: Ψηλώνουν οι …βαρήκοοι και ισχναίνουν οι φωνές των αδυνάτων.
Κλιματική αλλαγή. Στο «τέλος» από κάτι πηγαίνουν όλοι. Και είναι πολλά τα «είδη» παιδί μου.
Σέξυ ρούχα. Με διαφάνειες. Τις διέκοπτε το σώμα της.
