γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.
Η πύρινη λαίλαπα που κατέκαψε και κατακαίει ακόμη, δυστυχώς, τεράστιες περιοχές σε διαφορετικές περιφέρειες της χώρας, αλλά και οι ανάλογες καταστρεπτικές πυρκαγιές σε όλη τη νότιο Ευρώπη, στην Αλγερία, στις ΗΠΑ, έως και στη Σιβηρία, κατέδειξαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή. Η κλιματική αλλαγή ή ορθότερα η κλιματική κρίση, όπως υπογράμμισε κι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ήδη μια πραγματικότητα, που απαιτεί άμεσες δράσεις σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Διαφορετικά, το μέλλον διαγράφεται κάτι παραπάνω από ζοφερό, καθώς θα ανατρέπονται σαν ντόμινο όλες οι φυσικές ισορροπίες. Δυστυχώς, ο άνθρωπος συμπεριφέρθηκε άπληστα για μεγάλο διάστημα απέναντι στη φύση, αντιμετωπίζοντάς την ως πεδίο εκμετάλλευσης για την ικανοποίηση των δικών του, αυξανόμενων διαρκώς, αναγκών και επιθυμιών. Στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων χάθηκε ο σεβασμός στο μέτρο ως αναγκαία συνθήκη για την οικολογική ισορροπία. Τώρα ήλθε η ώρα του… λογαριασμού. Εκτός και αν υπάρξει καθολική αλλαγή νοοτροπίας και δράσης –τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Αυτό είναι το πρώτο δίδαγμα που θα πρέπει να λάβουμε από αυτή τη μεγάλη καταστροφή που έχει πονέσει όλους μας, και μάλιστα σε μια περίοδο που, λόγω της πανδημίας, προσδοκούσαμε μια βαθιά θερινή ανάσα χαλάρωσης.
Ταυτοχρόνως, οφείλουμε να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση που επέδειξαν σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες τα εκατοντάδες στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος και οι πιλότοι των εναέριων πυροσβεστικών μέσων. Τον ίδιο θαυμασμό και τον ανάλογο έπαινο αξίζουν αναμφίβολα και οι εθελοντές πυροσβέστες, που έδωσαν τον δικό τους αγώνα με όλες τους τις δυνάμεις, επιδεικνύοντας στην πράξη τι εστί αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο και αγάπη για το φυσικό περιβάλλον. Η προσφορά τους άγγιξε κυριολεκτικά τα όρια της αυταπάρνησης, καθώς μέλος τους βρήκε, δυστυχώς, τον θάνατο την ώρα της κατάσβεσης.
Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε και στις ομάδες των πυροσβεστών που ήλθαν από διάφορες χώρες και συνέδραμαν αποφασιστικά στη διάσωση ανθρώπων, ζώων και φυσικού περιβάλλοντος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι καταστροφές που έχουν σημειωθεί σε οικίες, κτηνοτροφικές μονάδες, καλλιέργειες και δάση είναι ασύλληπτες. Ωστόσο, το ότι δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες, καθώς η διάσωση των κατοίκων υπήρξε η βασική προτεραιότητα της πολιτείας, αποτελεί εκ των πραγμάτων επιτυχία. Γι’ αυτό και η αμφισβήτηση αυτής της αλήθειας συνιστά δείγμα ανεπίτρεπτης μικροψυχίας. Όπως επίσης, είναι απαράδεκτο κάποιοι να βρίσκουν αφορμή μια τέτοια εθνική τραγωδία για να συκοφαντήσουν, υβρίσουν, διχάσουν και απαξιώσουν. Τέτοιες απόψεις, που βρίσκουν εύφορο έδαφος ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα πρέπει ομοθύμως να καταδικαστούν απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις στο πυρ το εξώτερον!
Οι στιγμές αυτές χρειάζονται περισυλλογή, αυτοσυγκράτηση και σχεδιασμό για την επόμενη ημέρα. Πρωτίστως, απαιτείται η στήριξη των χιλιάδων πληγέντων, που έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Πρόκειται για έργο που πρέπει να τρέξει με ταχύτητα, μετά την άμεση καταγραφή των ζημιών. Ταυτοχρόνως, επείγουσα είναι η αποκατάσταση των υποδομών, όπως και η υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων στις καμένες περιοχές ενόψει του χειμώνα -για τα οποία, ήδη, έχει προϊδεάσει ο πρωθυπουργός ότι θα εφαρμοστεί το επιτυχημένο μοντέλο του “Ιανού”. Επιπλέον, θα εκπονηθεί εκτεταμένο πρόγραμμα αναδασώσεων και ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας των πληγεισών περιοχών.
Σε κάθε περίπτωση, η μεγάλη αυτή οικολογική καταστροφή είναι ευκαιρία για τη θεραπεία χρόνιων παθογενειών του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, που αποκαλύφθηκαν και στα πρόσφατα συμβάντα, αλλά και για την ευαισθητοποίηση του συνόλου της κοινωνίας των πολιτών για την πρόληψη των πυρκαγιών.
