γράφει η Αννίτα Πατσουράκη.
«Η φωτογραφία είναι συναίσθηµα, µνήµη, στιγµή, παίρνει κάτι από τη ζωή και το κάνει αθάνατο!».
Αρά Γκιουλέρ
Η Βιργινία Χορµοβίτη είναι αεικίνητη παρουσία, δυναµική και ενθουσιώδης, µε εκρηκτική ιδιοσυγκρασία που σε παρασύρει στο όνειρό της, µε την πνευµατική οξυδέρκεια, την έντονη χειρονοµιακή κίνηση και το χειµαρρώδη λόγο της. Ροµαντική στο όριο του πρέπει και µε αξιοπρεπή εσωστρέφεια, σε υπνωτίζει στο βαθύ πράσινο µε τις µενεξεδί ακτίνες που έχει το βλέµµα της!
Ματιά ευθύβολη, σπινθηροβόλα που στοχεύει χωρίς παρεκκλίσεις και µένει ακίνητη µέχρι να σε έχει κατακτήσει, µε επιµονή και εγκαρτέρηση, αλλά και κατανοητή αγωνία για την επίτευξη του στόχου της. Αυτή η «µατιά» βρήκε διέξοδο έκφρασης µέσα από την τέχνη της φωτογραφίας. Είναι προφανές ότι η µατιά της, µπορεί να επιλέγει τον τόπο, την ώρα, τη στιγµή του χρόνου, που ο φωτογραφικός φακός της, θα αποτυπώσει για το διηνεκές!
Η εκλεκτή καλλιτέχνιδα δηµιουργεί µια αφηγηµατική ατµόσφαιρα από εικόνες εξαιρετικής απόδοσης που κεντρίζουν το ενδιαφέρον, είναι προς τέρψη του θεατή και αποκαλύπτουν το εύρος του ταλέντου της. Ρεαλιστικές σκηνές αποτυπώνονται µε επιδέξια ψευδαισθησιακή τεχνική, µε την επικράτηση της οφθαλµαπάτης, για να χαρτογραφήσουν τις επιθυµίες του βλέµµατος σε µοναδικές οπτικές εµπειρίες.
Μέσα από τις συνθέσεις των εικόνων της, απεικονίζει µία σύγχρονη αστική ανθρωπογεωγραφική πραγµατικότητα, µε προσαρµοσµένα διαχρονικά στοιχεία µιας ευφάνταστης αλληγορίας, φαντασίωσης, εµµονικής ανάµνησης, όπου η εικόνα της φωτογραφίας συγχέεται µε την εντύπωση της ζωγραφικής απόδοσης. Οι φωτογραφίες της, δεν παρουσιάζουν την ορατή προς όλους µας πραγµατικότητα. Είναι η πραγµατικότητα που µας διαφεύγει, που µας προσπερνά, που διαισθανόµαστε αλλά δεν τη βλέπουµε. Είναι ο ρεαλισµός της έντονης παρατήρησης, της διείσδυσης, της ονειρικής αντίληψης.
Ο τόπος είναι η αναφορά, η ιστορία, τα σηµάδια. Αναγνωρίσιµα αρχιτεκτονήµατα και µνηµεία, υποδεικνύουν την ταυτότητα του. Η εξιδανικευµένη, ενδεχοµένως, απεικόνιση του τοπίου ως δεδοµένο αποτέλεσµα µιας φωτογραφικής λήψης, απουσιάζει. Το τοπίο υπονοείται, η πόλη, η ώρα, ο χρόνος, συντάσσονται σε συνάντηση µυσταγωγίας αναζητώντας το στοιχειώδες και υπερβατικό, το πολυπρόσωπο και το ευδαιµονικό. Με σεβασµό και συγκίνηση αντιµετωπίζει το αρχιτεκτονικό οικοδόµηµα, σύµβολο της πόλης, του εκάστοτε τόπου, ως ον υπαρκτό που διαρκώς µεταλλάσσεται και διηγείται τις δικές του ουτοπικές ιστορίες. Τα κτίρια της πόλης γίνονται τόποι ηρεµίας και συλλογισµών προσφέροντας εξαιρετικές οπτικές εντυπώσεις και έξοχες εκθαµβωτικές αντανακλάσεις φωτός. Η δύναµη της φύσης µε τους συννεφιασµένους ουρανούς, όπου ελάχιστα σηµεία και διαστήµατα ηλιακού ή σεληνιακού φωτός διακρίνονται και µε τις µεγάλες κηλίδες της βροχής στο έδαφος, προσθέτουν κυριαρχία στην εικόνα και ένταση στο δραµατικό στοιχείο.
Ο φωτογραφικός φακός αρπάζει την εικόνα και τη συνδέει νοηµατικά και αισθητικά σε διαφορετικές προσεγγίσεις της οπτικής έκφρασης των συναισθηµάτων µας. Με τη χρήση διαφορετικών εκφραστικών µέσων δηµιουργεί συµπληρωµατικές εντυπώσεις, πολλαπλές κατευθύνσεις, λειτουργικές σχέσεις, που ο θεατής καλείται να αναλύσει, να ερµηνεύσει, να κατανοήσει και να τις αισθανθεί κατά βούληση, αποκαλύπτοντας τη δική του ερµηνεία και αλήθεια.
Έχοντας κινητήριο δύναµη τη διττή πρόθεση για δηµιουργία, την επιθυµία και την τόλµη για έκφραση χωρίς περιορισµούς, δραπετεύει από τους παραδοσιακούς χειρισµούς της φωτογραφικής τέχνης για την ανεύρεση λύσεων στις καλλιτεχνικές ανησυχίες της. Με διαρκή και έντονη διάθεση για αέναο πειραµατισµό, άρρηκτα συνδεδεµένο µε την αυτοσχεδιαστική νοοτροπία και παρέµβαση, οι εικόνες της ανανεώνονται σε θεαµατική συνέχεια προβάλλοντας παράλληλα τη σχέση που συνδέει το βλέµµα µε τη φαντασία και την προσωπική έκφραση.
Η βασική πηγή έµπνευσης έρχεται από την ακαταµάχητη αίσθηση του ανικανοποίητου που την διακατέχει. Η καλλιτεχνική και ενίοτε χιουµοριστική οπτική δηµιουργούν εικαστικές επαναλήψεις µε οργανικές φόρµες που αλλάζουν την παραδοσιακή αντίληψη της φωτογραφίας. Γίνεται κυνηγός εφήµερων και ταυτόχρονα διαχρονικών στιγµών, υιοθετεί αφειδώς ευφάνταστες πρακτικές, δηµιουργική φαντασία, καλλιεργώντας το αποτέλεσµα του τυχαίου. Με έντονη εσωτερική αναζήτηση χρησιµοποιεί το ένστικτο, την πρόκληση, την αποφασιστικότητα και µαζί µε την εµπειρική γνώση οδηγείται στο επιθυµητό. Η στιγµή της συναισθηµατικής πρόσληψης της εικόνας γίνεται σε απουσία χρονικού προσδιορισµού και µέσα στην ανίκητη γοητεία της σιωπής.
Καταιγισµός αισθήσεων και συναρπαστικών, αναπάντεχων εµπειριών κατακλύζουν την εικόνα. Ανάλογα µε την αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς, δηµιουργούνται πηγές µε διάφανες, οριοθετηµένες αντανακλάσεις, ένας κεντρικός πόλος έλξης και µαγνητισµού και ένα ηδύµολπο φως ψευδαίσθησης και αλληγορίας. Δεσµίδες έντονων, παλλόµενων χρωµάτων διατρέχουν την εικόνα, την τέµνουν, την υποτάσσουν. Η χρωµατική έκφραση συναντά στιγµιαία την εντύπωση του οµιχλώδες λευκού, του διάφανου γαλάζιου, του κόκκινου της φλέβας. Επιφάνειες απλές, αρµονικές, περίσσειας διαύγειας και πολλαπλών διαθλάσεων καταλήγουν σε δαντελωτές, κυµατοειδείς απολήξεις.
Εµπειρίες πολύτιµες και οριακές στο χρόνο εγγράφονται στιγµιαία, αποδίδοντας την µοναδικότητα και το ανεπανάληπτο της λήψης. Εικόνες ελεύθερες, αποσπασµατικές, ακατανόητες ή αµφιλεγόµενες, διακριτής ευαισθησίας, αποδεσµευµένες από την παράσταση, απηχούν την οµορφιά τους µε τη θεµατική διαφορετικότητα, επιστρατεύουν τη σκέψη και τη συναισθηµατική ευφυία, ενεργοποιώντας τις αισθήσεις και το συναίσθηµα. Εικόνες ρευστές, απόλυτα αληθινές, βιωµατικές παραστάσεις που αναδύουν µια ατµόσφαιρα οικεία και συγχρόνως οικουµενική, αναβαπτίζονται στο φως και στη σκιά και µεταξύ τάξης και αταξίας, προβλέψιµου και απρόβλεπτου κατακτούν, υποβάλλουν το είναι µας. Απέριττες σκηνές ροµαντικού µινιµαλισµού βρίσκονται µεταξύ ζωντάνιας και ισορροπίας, δηµιουργούν µία σύνθεση που παραπέµπει στην απεικόνιση ενός φανταστικού, εµπνευσµένου κόσµου. Μεταξύ αφαίρεσης και ιδιότυπων σουρεαλιστικών στοιχείων, το αποτέλεσµα που προκύπτει, επιδιώκεται ή εσκεµµένα επιτυγχάνεται, δηµιουργεί ένα πρωτόγνωρο, αλλόκοτο περιβάλλον, διαγράφει την πιο αισθαντική όψη της πίστης στη ζωή και της ασταµάτητης αντίστασης στο τέλος.
Η Βιργινία Χορµοβίτη αναζητά την αλήθεια µε εκφραστική δύναµη σε µια δηµιουργική προσέγγιση πραγµατικότητας και ψευδαίσθησης. Με αυθεντική και αυτούσια προσωπική σφραγίδα, δηµιουργεί οπτικές εντυπώσεις δίνοντας υπόσταση στο ασήµαντο. Αποδεικνύεται µια προικισµένη καλλιτέχνιδα, υψηλής υπόστασης και ευαισθησίας δηµιουργός, που επιδέξια καταφέρνει να επιβεβαιώσει τη ρήση του Γάλλου ποιητή Πωλ Κλωντέλ (Paul Claudel) «Υπάρχουν δυο τρόποι για να λάµπεις, είτε να αντανακλάς το φως είτε να το δηµιουργείς…!».
Μπορείτε να δείτε έργα της Βιργινίας Χορμοβίτη στην ατομική έκθεση φωτογραφίας, με τίτλο «Φωτό – Γυάλινα Γιάννινα» στη L, a, Boutique, η οποία θα διαρκέσει μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου.
Λίγα λόγια για την Βιργινία Χορµοβίτη…
Σπούδασε Ιταλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ., Ισπανική Φιλολογία στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο κι ολοκλήρωσε το µεταπτυχιακό της στη Λογοτεχνική Μετάφραση στη Μάλαγα (Ισπανία) µε διπλωµατική εργασία στην ποίηση. Παρακολούθησε σεµινάρια στη Σιένα κι έζησε στο Σαλέρνο µε υποτροφία.
Επί σειρά ετών δίδαξε Ιταλική Γλώσσα στο Τ.Ε.Ι. Ηπείρου και Ισπανική Λογοτεχνία στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο. Σε Επιστηµονικό Συνέδριο που πραγµατοποιήθηκε το Νοέµβριο του 2012 στο Μουσείο Σολωµού στην Κέρκυρα παρουσίασε τον ποιητή και φωτογράφο Ανδρέα Εµπειρίκο. Συµµετείχε στο Διεθνές Συνέδριο για τον Θερβάντες που έλαβε χώρα στην Κέρκυρα το 2013 µε το κείµενο που έγραψε σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, ιταλικά κι ισπανικά): «Δον Κιχώτης: Ισπανός ή οικουµενικός;». Συνεργάζεται µε διάφορα ελληνικά και ξένα περιοδικά τα οποία δηµοσιεύουν µεταφράσεις της από τα ισπανικά, τα ιταλικά στα ελληνικά.
Ασχολείται επαγγελµατικά µε τη Φωτογραφία έχοντας παρουσιάσει έργο της σε 14 ατοµικές εκθέσεις και έχει συµµετάσχει αντίστοιχα σε οµαδικές, καθώς και σε Φεστιβάλ και Μπιενάλε στην Ελλάδα και στην Αγγλία, Πορτογαλία, Κύπρο, Ισπανία.
Βραβεύτηκε µε το Χρυσό Μετάλλιο στον πανελλήνιο διαγωνισµό έγχρωµης φωτογραφίας το 2011 µε το έργο “Mater Natura” κι έκτοτε ως το 2015 έχει κερδίσει δύο Επαίνους, 6 Αναρτήσεις και δύο Award o Excellence σε Κύπρο και Γαλλία. Είναι µέλος του Επιµελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.
Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές σε Γαλλία, Σουηδία, Νέα Ζηλανδία, Ισπανία, Ελλάδα καθώς και στο Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δηµήτρη Παπαγεωργόπουλου και στο Ίδρυµα Τριών Πολιτισµών της Μεσογείου (Σεβίλλη).
virginiachormoviti @ gmail.com
L,a,boutique / Διώνης 15 / 11854 / Αθήνα / 2ος Όροφος (ΜΕΤΡΟ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ) Τ. +30 210 3424547, +30 694 8804894
