Guest
Σκοπιανό: για ποια ευκαιρία μιλάμε;
Καταρχήν, το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι μία… οποιαδήποτε συμφωνία, αλλά μία… καλή συμφωνία, μία… ανεκτή συμφωνία, αλλιώς προτιμότερο να περιμέναμε!
Στην ζωή και στην διεθνή σκηνή είναι αδύνατο να προδιαγράψουμε το μέλλον. Το αν θα υπάρξουν ή όχι νέες ευκαιρίες είναι δύσκολο κάποιος να το πει.
Το σίγουρο είναι πως πήραμε από τώρα και προκαταβολικά ό,τι χειρότερο μπορούσαμε να πάρουμε στο μέλλον.
Και είναι επίσης βέβαιο, ότι κάναμε μια συμφωνία στο χειρότερό μας σημείο! Στο βάθος μιας βαριάς οικονομικής κρίσης, με απόλυτη εξάρτηση στήριξης των ξένων κρατών, με τον χειρότερο βαθμό διεθνούς αξιοπιστίας…
Από την άλλη πλευρά, είναι σίγουρο ότι όσο περνούν τα χρόνια, τόσο θα δυσκολεύουν τα πράγματα για τα Σκόπια. Χρόνο με το χρόνο, η αλβανική μειονότητα ενισχύεται και πληθυσμιακά και πολιτικά, ενώ πολλοί είναι εκείνοι οι πολίτες της γείτονος χώρας που στρέφονται προς τα βουλγαρικά διαβατήρια και την βουλγαρική εθνική ταυτότητα.
Επομένως, χωρίς να μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το μετά, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον τώρα, είμασταν στην χειρότερη θέση, από πλευράς διαπραγματευτικής ισχύος. Αντιθέτως, η άλλη πλευρά ήταν στην καλύτερή της θέση σε σχέση με αυτά που έρχονται για αυτήν στο μέλλον.
Δεν είχαμε, λοιπόν, μια «ιστορικής σημασίας ευκαιρία» αποτελώντας ένα μεγάλο ερωτηματικό η σπουδή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το γεγονός ότι το timing της συμφωνίας ήταν κακό, δυστυχώς αποδεικνύεται κι από την ίδια την συμφωνία.
Μια συμφωνία η οποία «ανοίγει» και δεν «κλείνει» ζητήματα για το μέλλον.
Κλειδί στην νέα συμφωνία είναι η αναγνώριση, από μέρους μας, της ύπαρξης μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικού έθνους.
Μάλιστα, από ό,τι έγραψε κι ο ελληνικός Τύπος, η αναγνώριση της ύπαρξης μακεδονικής γλώσσας και έθνους δόθηκε από την αρχή της διαπραγμάτευσης στην άλλη πλευρά πριν καν μπούμε στην συζήτηση για το όνομα.
Αυτή η αναγνώριση αποτελεί και τον πυρήνα της προσπάθειας των βόρειων γειτόνων μας τα τελευταία 100 χρόνια.
Το κεντρικό τους αφήγημα ήταν ότι, στην Μακεδονία, κατοικεί ένα μακεδονικό έθνος υπό κατοχή από άλλα κράτη. Το έθνος αυτό ορίζεται από την γλώσσα, τον ιδιαίτερο πολιτισμό και φυσικά τα εδάφη της Μακεδονίας.
Αυτός ήταν ένας «πυρηνικός» αλυτρωτισμός οδηγώντας σε αφηγήματα για χαμένες πατρίδες και σε έναν ιστορικό αναθεωρητισμό που έφτασε μέχρι και τον αρχαιομακεδονισμό!
Προφανώς και αυτό το στοιχείο από μόνο του δεν είναι αρκετό για να αποτελέσει μεγάλη απειλή για την Ελλάδα…
Είναι όμως, ένα επικίνδυνο ιδεολογικό «υλικό» που είναι ισχυρά καταγεγραμμένο στην κοινωνία της γείτονος χώρας και μπορεί κάλλιστα να αξιοποιηθεί – και έχει αξιοποιηθεί – από άλλες χώρες της περιοχής που αποτελούν απτή απειλή για την πατρίδα μας.
Μεμονωμένα τα Σκόπια δεν είναι απειλή, όμως αποτελούν δυνητική απειλή αν ενταχθούν σε κάποιο εχθρικό για εμάς άξονα.
Και ενώ η όποια συμφωνία όφειλε να δημιουργήσει βάσεις για την απάλειψη αλυτρωτισμών, δυστυχώς πάει στο αντίθετο άκρο, της νομιμοποίησής τους.
Κανείς υπεύθυνος πολίτης σε αυτή τη χώρα δεν ζητάει την διαρκή αντιπαράθεση με την γείτονα χώρα .
Το αντίθετο μάλιστα!
Οι συμφωνίες οφείλουν:
Την εξασφάλιση ενός κλίματος ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και ΦΙΛΙΑΣ!
Για αυτό και θα έπρεπε να εξαλείψουν τα πραγματικά αγκάθια που μοχλεΰουν την διαρκή εχθρότητα…
Δυστυχώς, η συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι στην αντίθετη κατεύθυνση!
Παραμένει λοιπόν… η Απορία!
Γιατί τώρα μια τόσο κακή συμφωνία;
