Να γεννηθούν ξανά μέσα μας
να μας κρατήσουν ζωντανούς.
Να ανάψουν ξανά,
στις ανέμπνευστες νύχτες δήμιο φως,
που περιμαζεύει έντομα γύρω του.
Να γεννηθούν ξανά,
μνήμη αρχέγονη, ως ήλιος
φτιαγμένος για ζωή,
για δέος θαυμαστικό.
Σήμερα οι Θεοί θα μας προσκαλέσουν,
κολυμβητές έτοιμους,
για το αντίπερα της μίζερης όχθης,
εκεί στη σκιερή αγκαλιά των πρώτων δέντρων.
Σήμερα η ανατολή θα βγάλει θεούς,
έναν ήλιο πλάστη, να συναρμόζει
με τις ατέλειες των αισθήσεων μας, ανθρώπινο,
φίλιο στις αναλογίες με το πραγματικό.
Στο περιθώριο της επιστημοσύνης μας,
σήμερα θα ξεχαστούμε, πιστοί για λίγο,
στη θέωση των θαυμαστικών που η ζωή δημιούργησε,
ως η θελκτικότερη ερωμένη
κάθε ερωτοτροπούντος όντος.
Σήμερα οι Θεοί θα βαπτισθούνε μέσα μας.
Ως ήλιος, ως φως.
Ξανά.
